Το άρθρο που ακολουθεί γράφτηκε από την Ντιον Φόρτσιουν (Dion Fortune) και πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό Occult Gazette τον Ιανουάριο του 1938. Το θεωρούμε αρκετά ενδιαφέρον και γι’ αυτό σας το παρουσιάζουμε, καθώς αποκαλύπτει τις απόψεις της για τη μαγική παράδοση της Δύσης, με ιδιαίτερη έμφαση στο Ερμητικό Τάγμα της Χρυσαυγής και τον Άλιστερ Κρόουλι (Aleister Crowley) (Σ.τ.Μ.).
Αν έχω ερμηνεύσει σωστά τα σημάδια των καιρών, τότε αυτή είναι η εποχή που το πέπλο του Ναού των Μυστηρίων αρχίζει να σύρεται. Υπάρχουν φάσεις στην πνευματική ζωή της ανθρωπότητας που μοιάζουν με τους κύκλους των καιρικών φαινομένων, οι οποίοι μπορεί να διαρκέσουν και χρόνια. Βλέπουμε την παλίρροια που ξεκίνησε την πρώτη δεκαετία του εικοστού αιώνα να φουσκώνει καθώς ο χρόνος περνά. Τα σημάδια των καιρών είναι ορατά σε γεγονότα όπως η έκδοση βιβλίων σχετικά με τη μαγεία, στα οποία αποκαλύπτονται τα γνήσια μυστικά και μάλιστα με έναν τρόπο που μπορεί να αφομοιωθεί από κάθε αναγνώστη που έχει κλίση προς το μεταφυσικό. Ανάμεσα στα πιο σημαντικά απ’ αυτά είναι τα δύο βιβλία του ΄Ισραελ Ρεγκάρντιε (Israel Regardie): Ο Κήπος με τις Ροδιές (The Garden of Pomegranates) και Το Δέντρο της Ζωής (The Tree of Life).


Ο Κήπος με τις Ροδιές

Παραδόξως, το έργο αυτό ασχολείται με το Δέντρο της Ζωής, το διάσημο ιερόγλυφο των Καββαλιστών, που χρησιμοποιείται ως ένας τρόπος ταξινόμησης όλων των ιδεών που αφορούν τον άνθρωπο και το Σύμπαν και βασίζεται σε ένα σύστημα σύνδεσης εννοιών που μέσα από τη διάταξή τους μπορούμε να ανακαλύψουμε τις αντιστοιχίες και τις συνδέσεις τους.

Όσο περνά ο καιρός τόσο η Καββάλα αναγνωρίζεται ως η βάση του Δυτικού Αποκρυφισμού. Όποιος επιθυμεί να κατανοήσει την εσωτερική φιλοσοφία όπως διδάσκεται στο σύστημα αυτό και πιο συγκεκριμένα όποιος επιθυμεί να προβεί σε πρακτική χρήση του, είτε μέσω της μαγείας είτε του διαλογισμού, χρειάζεται μια επαρκή γνώση του Δέντρου της Ζωής. Μέχρι σήμερα, πληροφορίες γι’ αυτό το βαθιά εσωτερικό θέμα μπορούσε κανείς να βρει σε βιβλία εξαιρετικά δυσεύρετα και σπάνια και πολύ συχνά γραμμένα με έναν ακατανόητο τρόπο. Ο Ρεγκάρντιε απέδωσε αυτό το θέμα στα βιβλία του με έναν ευκρινή και σαφή τρόπο. Επίσης, οι εκδόσεις Rider κυκλοφόρησαν ένα οικονομικά προσιτό, αλλά ταυτόχρονα και πολύ αξιόλογο εγχειρίδιο πάνω στο τεχνικό σύστημα του Δέντρου Ζωής. Αυτό το εγχειρίδιο είναι κατανοητό και σαφές και αποτελεί μια πολύ χρήσιμη βοήθεια στην προσπάθεια αντίληψης των Καββαλιστικών, Ανατολικών και Αιγυπτιακών Συστημάτων. Με αυτό τον τρόπο δίνεται στον μαθητευόμενο η δυνατότητα να εντοπίσει τις ομοιότητες ανάμεσα στα δύο εσωτερικά συστήματα της Δύσης, δηλαδή το Αιγυπτιακό και το Καββαλιστικό. Επίσης, μέσω αυτού, ο Θεοσοφιστής μπορεί να αναγνωρίσει την εσωτερική ταξινόμηση με την οποία είναι εξοικειωμένος στην πρακτική εφαρμογή του ιερόγλυφου του Δέντρου στις μεθόδους του Δυτικού αποκρυφισμού.

Ακόμη, ο Ρεγκάρντιε έχει ένα ανεκτίμητο πλεονέκτημα που τον καθιστά μοναδικό σαν αποκρυφιστή και αυτό είναι η γνώση της Εβραϊκής γλώσσας. Παρ’ όλο που οι περισσότεροι αποκρυφιστές που εργάζονται με τη Δυτική παράδοση γνωρίζουν αρκετά Εβραϊκά, ώστε να μπορούν να μεταφράσουν τις Λέξεις Δύναμης που βρίσκονται πάνω στα πεντάκτινα και τα τάλισμαν ή να ασχοληθούν με το έργο της αριθμολογίας, είναι ουσιαστικά εξαρτημένοι από τις μεταφράσεις καθώς δεν υπάρχουν ανάμεσά τους Εβραίοι μαθητές. Ακόμα και οι Μαγκρέκορ Μάδερς (MacGrecor Mathers) και Γουίν Γουέστκοτ (Wynn Westcott) δεν πραγματοποίησαν μεταφράσεις από τα πρωτότυπα Εβραϊκά κείμενα, αλλά από τις Λατινικές εκδοχές τους, κληρονομώντας έτσι στις Δυτικές Σχολές ορισμένα λάθη που δημιουργούν μεγάλες δυσκολίες στην απόδοση και την προφορά κάποιων εβραϊκών όρων.

Επίσης, ο Ρεγκάρντιε μας προσέφερε μια ταξινόμηση του Δέντρου και της δομής του ανθρώπου, καθώς και των αντιστοιχιών που υπάρχουν μεταξύ τους με έναν τρόπο πολύ πιο διαφωτιστικό και ευκρινή ακόμη και απ’ αυτόν της αξιοθαύμαστης εισαγωγής του Μαγκρέκορ Μάδερς στο έργο Αποκαλυμμένη Καββάλα (The Qabalah Unveild). Αυτό το πέτυχε αποδίδοντας τις έννοιες με όρους της σύγχρονης ψυχολογίας.

Τα τμήματα του βιβλίου του, όμως, που έχουν πρωταρχικό ενδιαφέρον για τους μαθητευόμενους του αποκρυφισμού και θα προκαλέσουν μια κρυφή ενόχληση σε κάποιους κύκλους, είναι εκείνα τα κεφάλαια που αναφέρονται στα χαρακτηριστικά και τις αντιστοιχίες των Δέκα Σεφιρώθ και των είκοσι δύο Ατραπών. Αυτές οι αποδόσεις υπήρξαν, μέχρι τώρα, το αποκλειστικό μονοπώλιο κάποιων Αποκρυφιστικών Σχολών τις οποίες και διαφύλατταν με ζήλο. Ένα παράδειγμα είναι η σωστή απόδοση των Ταρώ, την οποία ο Ρεγκάρντιε δε δίστασε να μας προσφέρει. Πράγματι, είναι βέβαιο ότι κάποιοι θα ένιωσαν ενοχλημένοι!
Ο Ρεγκάρντιε δεν δηλώνει ποιες ακριβώς είναι οι πηγές του, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι βασίστηκε στο σύστημα που διδάχθηκε από το Τάγμα της Χρυσαυγής, το οποίο ιδρύθηκε από τον Σ. Λ. Μαγκρέκορ Μάδερς. Αν υποθέσουμε ότι προσωπικά ήμουν ένας Ροβοάμ που χρησιμοποίησε το μαστίγιο του απέναντι στη μυστικοπάθεια των αποκρυφιστών, τότε μπορούμε να πούμε ότι ο Ρεγκάρντιε ήταν ένας Ιεροβοάμ που χρησιμοποίησε σκορπιούς !

Τουλάχιστον, από τη δική μου πλευρά μπορώ να πω ότι έχει την ανεπιφύλακτη υποστήριξή μου για ό,τι έκανε, καθώς ποτέ δεν κατανόησα το γιατί θα έπρεπε να τα κρατάμε μυστικά. Αν θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην πνευματική εξέλιξη, και κατά γνώμη μου συμβάλουν τα μέγιστα σε αυτό, δεν υπάρχει κάποια δικαιολογία στο γιατί θα πρέπει να κρατηθούν κρυφά από την ανθρωπότητα. Ο μόνος λόγος που γνωρίζω και υποψιάζομαι, που είναι αρκετά σοβαρός για τη διατήρηση αυτής της μυστικοπάθειας, αφορά την επιθυμία κάποιων για εξουσία και κύρος, γιατί ας μη λησμονούμε πως ένα εσωτερικό σύστημα είναι ένα χρήσιμο όπλο. Αν αναλογιστούμε τη φύση του ανθρώπινου όντος, αυτός είναι πράγματι ένας σοβαρός λόγος, αλλά δεν αποτελεί δικαιολογία στα μάτια όλων εκείνων που εργάζονται από καρδιάς για το καλό της ανθρωπότητας.

Πάντοτε η Χρυσαυγή καλυπτόταν από μεγάλη μυστικότητα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μέχρι ενός σημείου αυτή η μυστικότητα είναι αναγκαία, καθώς αρκετοί διαπρεπείς άνθρωποι έχουν περάσει σε διαφορετικές χρονικές περιόδους από το Τάγμα και αυτό είναι κάτι που δε θα τολμούσαν ποτέ να κάνουν αν δεν ήταν σίγουροι για τη μυστικότητα των αποκρυφιστικών θεμάτων. Κατανοούμε, συνεπώς, ότι είναι απαραίτητη η αυστηρή μυστικότητα σχετικά με τα μέλη και τους τόπους συνάντησης.

Η μυστικότητα είναι απαραίτητημ όσον αφορά στις τελετές μύησης, προκειμένου να μπορέσουν να αποβούν αποτελεσματικές, καθώς πρέπει να υπάρχει πάντοτε το στοιχείο της αποκάλυψης για τον υποψήφιο. Ας μην ξεχνάμε ότι η κατοχή μυστικών στα οποία ο υπόλοιπος κόσμος δεν έχει πρόσβαση βοηθά στην οικοδόμηση ενός ομαδικού νου μέσα από τη συλλογική δραστηριότητα των μυημένων αδελφών, με βάση κάποιες πολύ συγκεκριμένες ψυχολογικές αρχές.

Επίσης, η μυστικότητα είναι, επιθυμητή σε ότι αφορά στα τυπικά της τελετουργικής μαγείας, καθώς αν αυτά εφαρμοστούν αδιακρίτως τότε χάνεται η δύναμή τους. Όλα αυτά τα τυπικά είναι άμεσα συνδεδεμένα με άγραφα αστρικά τυπικά. Αν, λοιπόν, χρησιμοποιηθούν από κάποιον αμύητο χωρίς να συνοδεύονται από τα αστρικά τυπικά, ο μαγνητισμός με τον οποίο έχουν φορτιστεί τα σύμβολα χάνεται και δε μπορεί να αντικατασταθεί. Όταν όμως εκτελούνται από τον εκπαιδευμένο αποκρυφιστή, που πραγματοποιεί τα αστρικά τυπικά με δύναμη, τα σύμβολα φορτίζονται με ακόμη περισσότερο μαγνητισμό και γίνονται πιο ισχυρά. Αυτός είναι και ο λόγος που ένα παλιό τυπικό πάνω στο οποίο έχουν εργαστεί ολόκληρες γενιές από εκπαιδευμένους μύστες αποκτά μια τεράστια δύναμη.

Πέρα, όμως, από αυτούς τους τομείς δεν πιστεύω ότι υπάρχει λόγος ύπαρξης μυστικότητας και σίγουρα δεν σκοπεύω να την υποστηρίξω. Κανείς δε μπορεί να συγκρατήσει το κύμα που έχει ορθωθεί. Εκτός από την διαφύλαξη όσων αφορά την τελετουργία οι ημέρες της αποκρυφιστικής μυστικότητας έχουν τελειώσει.

Ο Ρεγκάρντιε χειρίζεται με πολύ σοφό τρόπο το τμήμα του βιβλίου του που ασχολείται με την τελετουργία, καθώς μιλά για τις γενικότερες αρχές χωρίς να προδίδει τα ίδια τα τυπικά. Το μόνο τυπικό που δίνει σε όλη του την έκταση είναι το Αφοριστικό Τυπικό του Κατώτερου Πενταγράμμου. Αρχικά, ένιωσα πως διαφωνώ μαζί του σε αυτό το θέμα, καθώς ενστικτωδώς αναδύεται σε κάποιον η σκέψη πως, ένα τυπικό που θα χρησιμοποιηθεί αλόγιστα απ’ όλους θα χάσει την αξία του. Με μια δεύτερη σκέψη, όμως, μπόρεσα να κατανοήσω τους λόγους για τους οποίους το έπραξε. Αυτό το τυπικό δίνεται σε κάθε μαθητή αμέσως μετά τη μύησή του και πολύ πριν αναλάβει οποιοδήποτε πρακτικό έργο, προκειμένου να είναι σε θέση να προφυλάξει τον εαυτό του σε περίπτωση αστρικής επίθεσης. Συνεπώς αν θεωρούμε σωστή την πράξη του Ρεγκάρντιε να τραβήξει το πέπλο, τότε πρέπει σίγουρα να θεωρήσουμε και σωστό το ότι προσφέρει την απαραίτητη προστασία προς οτιδήποτε δυσάρεστο μπορεί να διαπεράσει αυτό το πέπλο. Το Κατώτερο Πεντάγραμμο θα μπορούσαμε να πούμε πως μοιάζει με κάποιο είδος πυροσβεστήρα και, όλοι γνωρίζουμε πόσο χρήσιμο είναι να έχει κανείς μια τέτοια συσκευή στη διάθεσή του, σε περίπτωση που ριψοκινδυνεύσει να περάσει σε φορτισμένα επίπεδα του Αόρατου.

Τώρα αξίζει να αναρωτηθούμε, ποιο είναι το αποτέλεσμα αυτής της γενικότερης αποκάλυψης αρκετών απόκρυφων όψεων των Μυστηρίων;
Όπως συμβαίνει συνήθως με τα έντονα γεγονότα, τα αποτελέσματα θα είναι μάλλον ανάμεικτα. Ωστόσο, πιστεύω, πως μακροπρόθεσμα τα θετικά θα υπερισχύσουν των αρνητικών. Για το ότι κάποιοι άνθρωποι θα «κάψουν τα δάχτυλα τους» πειραματιζόμενοι δεν έχω καμία αμφιβολία αλλά το ευρύτερο όφελος που θα υπάρξει για τους σοβαρούς μαθητές θα είναι ανυπολόγιστο. Ο Ρεγκάρντιε εκτέλεσε μια θαυμάσια εργασία τόσο σε επίπεδο πνευματικό όσο και στα γραπτά του. Το Δέντρο της Ζωής είναι ένα βιβλίο που εκτιμώ πως θα γίνει ένα από τα κλασσικά έργα του αποκρυφισμού.

Όταν τα απόκρυφα των Μυστηρίων δίνονται με τέτοιο τρόπο και με τέτοια διάθεση, δύσκολα μπορεί κάποιος να πιστέψει ότι προδίδονται ή βεβηλώνονται, αλλά μάλλον ότι ο συγγραφέας είναι επιφορτισμένος να μιλήσει εκ μέρους Εκείνων που μπορούν να «δέσουν» ή να «λύσουν», άσχετα από οποιαδήποτε παράδοση, τους όρκους μυστικότητας. Είναι κάπως παράξενο το ότι αυτό είναι το τρίτο βιβλίο αυτού του είδους που γίνεται διαθέσιμο στο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Πληροφορήθηκα από το τεύχος Νοεμβρίου αυτού του περιοδικού ότι οι Foyle σχεδιάζουν να κάνουν μια οικονομική έκδοση του Μαγεία (Magick) του Κρόουλι, καθιστώντας το προσιτό για τον κάθε μαθητή, που πιθανά είτε να μην το γνώριζε έως τώρα είτε δεν μπόρεσε να το αγοράσει όταν κυκλοφόρησε από ιδιώτες στο Παρίσι. Το τρίτο πρόσωπο αυτής της τριάδας είναι ο ταπεινός μου εαυτός, που πάνω-κάτω κάνει το ίδιο πράγμα με τον Ρεγκάρντιε σε μια σειρά άρθρων πάνω στην Καββάλα που έχουν κυκλοφορήσει στο δικό μου περιοδικό, το Εσωτερικό Φως (Inner Light).

Γνωρίζω ότι ανέλαβα αυτό το έργο υπό την επίδραση μιας ισχυρής εσωτερικής παρόρμησης που υπαγόρευε πως αυτή η διδασκαλία πρέπει να διαδοθεί στην ανθρωπότητα, τώρα. Αυτή ήταν η θέληση Εκείνων που βαστούν τα κλειδιά και αποφάσισαν ότι η πόρτα πρέπει να ανοίξει σ’ αυτά τα ζητήματα, καθώς πρόκειται να εισέλθουμε σε μια εξ ολοκλήρου νέα φάση όσον αφορά στο αποκρυφιστικό έργο. Απ’ όσο μπορώ να διακρίνω, η Τελετουργική Μαγεία αρχίζει να αποκαλύπτεται, όπως μαρτυρά ακόμη και η ανώφελη προσπάθεια του Χάρι Πράις (Harry Price) στο Brocken την οποία και σχολίασα στο προηγούμενο τεύχος του Occult Review. Παρατηρεί κανείς εκδηλώσεις του ίδιου πράγματος που φαινομενικά είναι ανεξάρτητες και ασύνδετες μεταξύ τους. Ωστόσο, πρέπει να προέρχονται από μια κοινή πηγή και Πιστεύω πως αυτή η πηγή είναι μια από τις ισχυρές παλίρροιες που επισκέπτονται περιστασιακά τη Γη μας. Η προσπάθεια οποιουδήποτε οργανισμού να κλείσει τους υδατοφράκτες με όρκους μυστικότητας είναι σαν να προσπαθούμε να αναχαιτίσουμε τον Ατλαντικό με μια σκούπα.

Είναι, επομένως, σημαντικό για εκείνους που γνωρίζουν το θέμα να αναγνωρίσουν την αλλαγή που έχει λάβει χώρα στα εσωτερικά πεδία, προκειμένου να μπορέσει να προφυλαχθεί ο χώρος από άτομα αμφιβόλου εσωτερικής ποιότητας. Τώρα που έχουν αποκαλυφθεί τόσα πολλά από τον Ρεγκάρντιε και τον Κρόουλι είναι αναγκαίο να προσθέσουμε ορισμένα επιπλέον στοιχεία προκειμένου να διαφωτιστεί ολόκληρη η κατάσταση. Πρέπει να είναι εμφανές για τον καθένα που θα συγκρίνει τον Κήπο με τις Ροδιές και το Δέντρο της Ζωής του Ρεγκάρντιε με το Mαγεία του Κρόουλι και την Μυστική Καββάλα, που έγραψα εγώ η ίδια, ότι πραγματεύονται το ίδιο σύστημα. Φυσικά, λοιπόν, προκύπτει το ερώτημα του ποιος αντέγραψε από ποιον. Η απάντηση στην πραγματικότητα είναι πολύ απλή. Το συγκεκριμένο σύστημα δεν αποτελεί προσωπική ιδιοκτησία κανενός αλλά αποτελεί αυτό που συχνά κατονομάζω στα γραπτά μου Δυτική Εσωτερική Παράδοση. Υπήρξα πάντοτε συγκρατημένη στις αναφορές μου πάνω σ’ αυτό το ζήτημα καθώς έχω πάρει πολύ αυστηρούς όρκους μύησης. Ποτέ, όμως, δεν προσποιήθηκα άγνοια ούτε και παραπλάνησα κάποιον πάνω σε ζητήματα που άλλοι άνθρωποι ανέλαβαν την ευθύνη να δημοσιοποιήσουν. Ουδέποτε με ενδιέφεραν τα αξιώματα και γι’ αυτό το λόγο μπορεί να με κατηγορήσει κανείς για οτιδήποτε άλλο παρά το ότι ποτέ παρέστησα την chela ή τον guru. Οι αποκαλύψεις του Ρεγκάρντιε μου λύνουν ακόμη περισσότερο τα χέρια, αφού ήδη είπε τα περισσότερα απ’ όσα μπορούσαν να ειπωθούν. Θεωρώ αναμενόμενο από τους διάφορους ποντίφικες των μυστηρίων να πουν στους νεόφυτούς τους ότι τα βιβλία του είναι ατελή και ανακριβή.

Τώρα, όσον αφορά στη φύση αυτών των απόκρυφων μυστηρίων, όπως ήδη ανέφερα, δεσμεύομαι από όρκους μυστικότητας. Όταν η Κυρία Μαγκρέκορ Μάδερς, στην εισαγωγή της δεύτερης έκδοσης του Qabalah Denudata του συζύγου της αναφέρεται, με σαφείς όρους, στη Μυστηριακή Σχολή που ιδρύθηκε από αυτόν και γνωστοποιεί ότι η είσοδος σε αυτή μπορεί να γίνει κατόπιν αιτήσεως στην ίδια και παράλληλα εκδίδει ένα ενημερωτικό φυλλάδιο, σε σχέση με αυτή τη σχολή στις Ηνωμένες Πολιτείες, τότε ποια είμαι εγώ που θα ισχυριστεί άγνοια για την ύπαρξη ενός τέτοιου Τάγματος; Όταν, επίσης, ο Γ. Μπ. Γέιτς (W. B. Yeats) αναφέρει στην αυτοβιογραφία του ότι το Τάγμα που ιδρύθηκε από τον Μάδερς είχε την ονομασία Χρυσαυγή, θα μπορούσα ποτέ να υποκριθώ ότι δε γνωρίζω τη σημασία των μυστηριωδών αρχικών Χ.Α.; Πρέπει, επίσης, να υποκριθώ ότι, παρά τα αυτοβιογραφικά σχόλια του Τζορτζ Μουρ (George Moore) στο βιβλίο του Ave atque vale, δε γνωρίζω πως η Χρυσαυγή ασχολείται με τελετουργική μαγεία; Ο όρκος της μύησης μου, λοιπόν, απαιτεί να αρνηθώ αυτά τα ζητήματα ή να ισχυριστώ άγνοια γι’ αυτά; Αν είναι έτσι τότε μου ζητά να πω ψέματα.
Η ιστορία της Χρυσαυγής εξετάστηκε διεξοδικά από τον Άλιστερ Κρόουλι στο περιοδικό του The Equinox , στο οποίο παρουσίασε όλη αυτή την υπόθεση μετά από μια σοβαρή διαφωνία που είχε με τον Mάδερς. Ο Ρεγκάρντιε αναφέρεται σε αυτή τη δημοσίευση στο Δέντρο της Ζωής και παραθέτει κατά γράμμα τα τυπικά που είχε παρουσιάσει ο Κρόουλι. Αναφέρει πως, κατά τη δική του άποψη, ήταν λάθος του Κρόουλι να αποκαλύψει μετά το θάνατο του Mάδερς το σύστημα του, καθώς το The Equinox έκανε την εμφάνιση του το 1909 ενώ ο Mάδερς πέθανε, σε μια επιδημία γρίπης, περί το τέλος του πολέμου. Κάνει ωστόσο λάθος λέγοντας, ότι η Χρυσαυγή είναι πια νεκρή. Είναι γεγονός ότι έχει διασπαστεί σε διάφορα παρακλάδια με διαφορετικό βαθμό αποτελεσματικότητας το καθένα, αλλά γνωρίζω με σιγουριά τέσσερεις λειτουργικές στοές κάθε μία από τις οποίες διαθέτει τα τυπικά και τις διδασκαλίες σε όλη τους την έκταση. Είναι βέβαια αρκετά πιθανό να υπάρχουν κι άλλες στοές που δε γνωρίζω, καθώς μπορεί να υπάρχουν κάποιοι που δεν πήραν και πολύ σοβαρά τον Μαγκρέκορ Μάδερς και τις κατάρες του για το πυρ το εξώτερο, αλλά συνέχισαν να κρατούν ζωντανό ένα σύστημα που ανακάλυψαν πως μπορούσε να τους φέρει σε επαφή με τους Μυστικούς Κυρίους. Η δύναμη μιας στοάς ή ενός τάγματος κρίνεται με διάφορους τρόπους, αλλά η υπέρτατη δοκιμή κρίνεται από την ικανότητα να μυεί με επιτυχία. Δεν κρίνεται λοιπόν από την πειθαρχία της σε ένα καταστατικό, που μπορεί να προσφέρεται ή να αποκρύπτεται ανάλογα με την ατομική κρίση κάποιων υποκειμένων. Η μύηση είναι σαν ένα εμβόλιο, μετά από το οποίο ακολουθεί η αντίδραση του ίδιου του οργανισμού.

Λέγεται πως η Χρυσαυγή οφείλει τη δημιουργία της στην ανακάλυψη κάποιων μυστηριωδών κρυπτογραφημένων χειρογράφων από τον Mάδερς. Αυτά τα χειρόγραφα πράγματι υπάρχουν, καθώς έχω μιλήσει με αξιόπιστους ανθρώπους που τα έχουν δει. Επειδή, όμως, ήταν κρυπτογραφημένα δεν μπορούσαν να μας δώσουν κάποια στοιχεία σχετικά με το περιεχόμενό τους. Υποτίθεται πως σε αυτά τα χειρόγραφα ο Mάδερς ανακάλυψε το γενικό περίγραμμα πάνω στο οποίο βασίστηκαν τα τυπικά και τα συστήματα αντιστοιχιών της Χρυσαυγής που είναι και το κλειδί στη διδασκαλία της. Σε αυτά περιλαμβάνονται οι σωστές αποδόσεις των Ταρώ και η σύνδεση τους με το Δέντρο της Ζωής, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα της σύνδεσής τους με τα αστρολογικά σύμβολα. Είναι ένα μυστικό που οι μαθητές για χρόνια προσπαθούσαν να ανακαλύψουν. Είναι αυτό το σύστημα που χρησιμοποιείται από τον Κρόουλι στο Equinox, 777, Βιβλίο Τέσσερα και Mαγεία , από τον Ρεγκάρντιε και στα δύο βιβλία του και από εμένα στη Μυστική Καββάλα και που εμφανίζεται διαδοχικά στο περιοδικό μου. Κανείς, λοιπόν, δεν αντέγραψε απ’ τον άλλο, αλλά χρησιμοποιήσαμε σαν πηγή τροφοδοσίας μας τα γραπτά του Mάδερς.

Πρέπει να πω πως εγώ η ίδια άντλησα άμεσα, καθώς έχω αυτά τα έργα στην κατοχή μου, χωρίς όμως να πάρω την ευθύνη να δημοσιεύσω κάτι από αυτά ή το περιεχόμενό τους πουθενά. Εργάστηκα, λοιπόν, με το 777 του Κρόουλι, όπως έχω παραδεχτεί και στα άρθρα μου χρησιμοποιώντας τη γνώση μου από τα γραπτά του Mάδερς σαν μέσο επαλήθευσης και επανελέγχου. Μπορώ να πω πως βρήκα το βιβλίο του Κρόουλι αρκετά ακριβές. Ο ίδιος δεν παραδέχτηκε την πηγή των πληροφοριών του στο Mαγεία, παρά μόνο στο πρόσφατο Equinox στο οποίο δηλώνει απερίφραστα ότι δημοσιοποιεί το σύστημα της Χρυσαυγής, όπως του υπαγορεύτηκε να κάνει από τους Μυστικούς Κυρίους. Ο Ρεγκάρντιε αναγνωρίζει το χρέος του προς τα δημοσιευμένα έργα των Mάδερς, Γουέστκοτ και Κρόουλι. Καθώς, όμως, οι Μάδερς και Γουέστκοτ δεν παρουσιάζουν τις αντιστοιχίες αυτές σε κανένα από τα δημοσιευμένα έργα τους και ο Ρεγκάρντιε δε θα μπορούσε να είναι σε άμεση επαφή με την Χ. Α. (διαφορετικά δε θα θεωρούσε πως είναι νεκρή), συμπεραίνω πως πρέπει να άντλησε τις πληροφορίες του από το Α.Α. του Κρόουλι που πολύ απλά είναι το σύστημα της Χ.Α. με μια άλλη ονομασία ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται σ’ εμένα απ’ όσα λέει σχετικά ο ιδρυτής της.

Επομένως, θα μπορούσαμε να πούμε πως εντοπίσαμε τις καταβολές αυτού του συστήματος αντιστοιχιών: εγώ και ο Κρόουλι αντλήσαμε άμεσα από τη Χρυσαυγή του Mάδερς και ο Ρεγκάρντιε από το Α.Α του Κρόουλι.

Το επόμενο σημείο στο μυστήριό μας το οποίο θα πρέπει να διαλευκάνουμε είναι η σχέση που υπάρχει ανάμεσα στους χαρακτήρες αυτού του δράματος. Ο Κρόουλι και ο Mάδερς φιλονίκησαν. Δε γνωρίζω τον ακριβή λόγο αλλά υποθέτω πως η βασική αιτία πρέπει να ήταν η ασυμφωνία χαρακτήρων, όποια κι αν ήταν η αφορμή. Έπειτα απ’ αυτό ο Κρόουλι ξεκίνησε την έκδοση του δικού του περιοδικού, του Equinox, που κυκλοφορούσε δύο φορές το χρόνο για πέντε συνεχόμενα έτη στην Αγγλία, ενώ στην Αμερική έκανε το ξεκίνημα του με ένα μόνο τόμο χωρίς να υπάρξει συνέχεια. Αυτοί οι έντεκα τόμοι εκτιμούνται πολύ από τους πιο προχωρημένους μαθητές του εσωτερισμού αν και είναι αφενός δύσκολο να βρεθεί η πλήρης σειρά και αφετέρου αρκετά δαπανηρό. Ορισμένα από τα περιεχόμενα, όμως, επανακυκλοφόρησαν στο Mαγεία μαζί με νέο υλικό.
Σε αυτό το περιοδικό ο Κρόουλι, εσκεμμένα, δημοσίευσε όλα τα μυστικά του Mάδερς που βρίσκονταν στην κατοχή του, συμπεριλαμβανομένων και κάποιων τυπικών, προσβάλλοντας έτσι ανεπανόρθωτα τον Mάδερς. Ποτέ δεν είδα κάποιο απ’ αυτά τα δύο άτομα ουσιαστικά απορροφημένο από αυτή τη διαφωνία, αλλά μου φαίνεται πως οι ύβρεις με τις οποίες ο Κρόουλι περιλούζει τον Mάδερς στις σελίδες του περιοδικού του αντιπροσωπεύουν πολύ περισσότερο τον ίδιο του τον εαυτό παρά τον Mάδερς. Από την άλλη πλευρά, όσον αφορά στην κριτική του πάνω στον τρόπο που ο Mάδερς διοικούσε τη Χρυσαυγή πιστεύω ότι σε πολλά σημεία έχει δίκιο, καθώς προσωπικά αντιμετώπισα τα ίδια ακριβώς προβλήματα όταν προσχώρησα κάποια χρόνια μετά την αναχώρησή του. Η πρακτική διδασκαλία από αυθεντικές πηγές έλαμπε δια της απουσίας της και αν κάποιος δεν ήταν αρκετά τυχερός ώστε να έχει κάποιο φίλο ανάμεσα στα μέλη, διατεθειμένο να του αποκαλύψει ορισμένες πληροφορίες, έμενε επί ξύλου κρεμάμενος. Συμμετείχε στις τελετές, του παραχωρούνταν τα λιγότερα σημαντικά μέρη του συστήματος στις ακροάσεις μαζί με κάποια δευτερεύοντα σχόλια στις λεγόμενες συμπληρωματικές διαλέξεις, με το μεγαλύτερο μέρος τους να είναι κατώτερης ποιότητας, και έπειτα αφηνόταν στην τύχη του. Πολλά είχαν χαθεί από το Τάγμα τις ημέρες που εγώ το γνώρισα, καθώς τα περισσότερα από τα αρχικά μέλη του ήταν νεκρά ή είχαν αποσυρθεί. Είναι αλήθεια πως το Τάγμα είχε υποφέρει αρκετά κατά τη διάρκεια του πολέμου και είχε φτάσει στο σημείο να αποτελείται από χήρες και ηλικιωμένους. Ο ρόλος αυτών έμοιαζε με το ρόλο που έχει η χήρα κάποιου διάσημου καλλιτέχνη που της ζητούν να συνεχίσει το έργο του. Δεν είναι αυτονόητο ότι ο μανδύας του Ελισαίου θα μεταβιβαζόταν αυτόματα στη γυναίκα του. Παρ’ όλα αυτά κάποιος που διέθετε ένα βαθμό διαισθητικής αντίληψης μπορούσε να διακρίνει πως υπάρχει δύναμη στα τυπικά και τις τελετές και όποιος μελετούσε σοβαρά τις διδασκαλίες της Χ.Α. αντιλαμβανόταν πως σ’ αυτές υπήρχε κάτι που ήταν ανεκτίμητης αξίας.

Αυτές οι διδασκαλίες που ήταν διασκορπισμένες, με χαοτικό τρόπο, σε διάφορα έγγραφα της Χ.Α., καθώς φαίνεται πως ο Mάδερς είχε το χάρισμα να δίνει τη διδασκαλία του στην πλέον δύσκολη να κατανοηθεί μορφή (ίσως εξαιτίας της υπερβολικής ανάγνωσης Ραβινικής λογοτεχνίας), διαχωρίστηκαν και συγκεντρώθηκαν από τον Κρόουλι o οποίος τις εξέδωσε στο βιβλίο του 777. Το βιβλίο αυτό είναι τώρα εξαντλημένο αλλά τα πιο σημαντικά από τα περιεχόμενά του επανεκδόθηκαν στον τέταρτο τόμο του Μαγεία. Αυτό είναι και το βιβλίο που χρησιμοποίησα για την Μυστική Καββάλα και ο Ρεγκάρντιε για τον Κήπο με τις Ροδιές.

Ο Ρεγκάρντιε εμπνεύστηκε σε μεγάλο βαθμό και άντλησε τις πληροφορίες του από τα γραπτά αυτού του ιδιαίτερου ανθρώπου, γύρω απ’ την προσωπικότητα του οποίου δημιουργήθηκε φοβερή αντιπαράθεση. Γι’ αυτό το λόγο ο Ρεγκάρντιε αφιερώνει μια παράγραφο στην οποία εξηγεί τη στάση του απέναντι στο ζήτημα, όπως εξάλλου θα έπρεπε και να κάνει.

Αναφέρει στη σελίδα 40 του Δέντρου της Ζωής τα εξής: «Θα παρατηρήσετε ότι πολλά σημεία έχουν αντιγραφεί από τον ΄Aλιστερ Κρόουλι και γι’ αυτό το λόγο θα έπρεπε να προσδιορίσω με σαφήνεια τη στάση μου απέναντι σ’ αυτό τον ιδιοφυή άνθρωπο. Είναι κρίμα, τουλάχιστον έτσι όπως το βλέπω εγώ, να στερείται το κοινό από την υπέροχη φρεσκάδα και πρωτοτυπία του έργου του, εκείνες τις όψεις της διδασκαλίας του που είναι ευγενείς, ωραίες και πρόκειται να διαρκέσουν παντοτινά, απλά επειδή ένα μέρος του έργου του είναι τετριμμένο, φτωχό, ασήμαντο και αναμφίβολα αξιοκατάκριτο. Η προσωπικότητα και η ιδιωτική του ζωή δεν με ενδιαφέρει καθόλου και δεν έχω καμία διάθεση να συζητήσω γι’ αυτή».

Αυτή είναι κατά τη γνώμη μου η σωστή στάση απέναντι στο ζήτημα. Δε νομίζω πως υπάρχει καλλιεργημένος άνθρωπος που να μην πιστεύει ότι τα γραπτά κάποιου θα έπρεπε να κριθούν αμερόληπτα με βάση τη λογοτεχνική τους αξία και ότι ο χαρακτήρας του δε θα έπρεπε να παίζει κάποιο ρόλο είτε υπέρ είτε κατά. Ο Οβίδιος και ο Βύρωνας έπρεπε να εγκαταλείψουν τη χώρα τους για το καλό της, αλλά αυτό δε μας αποτρέπει απ’ το να αναγνωρίσουμε την τεράστια αξία των έργων τους. Σε εκατό χρόνια από τώρα, όταν η αντιπαράθεση γύρω απ’ την προσωπικότητά του θα έχει καταλαγιάσει ο Κρόουλι θα έχει αναγνωριστεί, πέρα από το αποκρυφιστικό του έργο, ως ένας μεγάλος Άγγλος συγγραφέας της πρόζας και της ποίησης. Ο άντρας του οποίου το έργο συμπεριλαμβάνεται στο Oxford Book of Mystical Verse μπορεί να έρθει αντιμέτωπος με μια κριτική ενός τόσο διαπρεπούς ανθρώπου όσο ο Τζ. Κ. Τσέστερτον (G. K. Chesterton). Αν και κάποια από τα γραπτά του Κρόουλι συνοδεύοντα από χυδαίες αισχρολογίες και ύβρεις, εξακολουθούν να παραμένουν το έργο ενός ιδιοφυή συγγραφέα που χειρίζεται με εξαιρετικό τρόπο την αγγλική γλώσσα. Δε θα μπορούσε να υπάρξει πιο αξιόλογη συνεισφορά στον αποκρυφισμό από μια έκδοση που θα συμπεριλαμβάνει τα άπαντα αυτού του σπουδαίου συγγραφέα, συμπληρωμένη από το χέρι κάποιου ανθρώπου καλής θέλησης σαν τον Ρεγκάρντιε.

Το να ξεστομίσει κανείς οποιαδήποτε κουβέντα μετριοπάθειας απέναντι στη γενικότερη κατακραυγή ενάντια του Κρόουλι δεν είναι ένα έργο που προσφέρει μια δίκαιη ανταμοιβή, καθώς οι περισσότεροι άνθρωποι αυτόματα το μεταφράζουν σαν συμμαχία με τον ίδιο τον διάβολο. Ο Ρεγκάρντιε, όμως, τόλμησε να το κάνει και μαζί με τη δική του φωνή θα ήθελα να υψώσω και τη δική μου. Το να κάνεις χρήση του έργου ενός ανθρώπου χωρίς να του το αναγνωρίζεις, ισοδυναμεί, κατά την άποψή μου, με κλοπή.

Όμως η Χρυσαυγή, το Α.Α. και το δικό μου Εσωτερικό μου Φως πρέπει να μοιάζουν στον απληροφόρητο ερευνητή πάνω-κάτω σαν το ίδιο πράγμα. Πιστεύω, λοιπόν, πως θα έπρεπε να υπάρξει σαφής διαχωρισμός μεταξύ τους. Τα βαθύτερα εσωτερικά θέματα πρόκειται να αναδυθούν στην επιφάνεια στο κοντινό μέλλον και πριν γίνει αυτό είναι απαραίτητο να προετοιμάσουμε το έδαφος.

Ίσως, να ήταν επίσης καλό να εξηγήσω τη δική μου θέση σε σχέση με τη Χρυσαυγή. Προσχώρησα στο νότιο παρακλάδι του Σκωτσέζικου τομέα και μετά τη διάλυση του το 1919 μεταφέρθηκα στον τομέα που ήταν επικεφαλής η Κυρία Mαγκρέκορ Μάδερς, το οποίο και διατεινόταν πως κατείχε τη μοναδική ορθή γνώση. Κινδύνεψα να με αποβάλλει όταν έγραψα την Εσωτερική Φιλοσοφία του Έρωτα και του Γάμου καθώς θεωρήθηκε ότι προδίδω την εσωτερική διδασκαλία του Τάγματος. Καθώς, όμως, αποφασίστηκε ότι δεν είχα φτάσει στο βαθμό που δινόταν αυτή η διδασκαλία, με συγχώρεσε. Αφού έγραψα τον Υγιή Αποκρυφισμό , αποβλήθηκα για κάποιους μήνες για να αποδιωχθώ τελικά ολοκληρωτικά, κάποιον καιρό αργότερα, με αφορμή το ότι δεν εμφανίστηκαν κάποια σύμβολα στην αύρα μου, σίγουρα μια αποστομωτική κατηγορία. Παρ’ όλα αυτά μεταφέρθηκα ξανά σ’ έναν άλλο τομέα του Τάγματος, όπου για πρώτη φορά είδα να δικαιώνεται εκείνο που, κατά τη γνώμη μου, αποτελεί ένα πολύ σπουδαίο εσωτερικό σύστημα και συνέχισα τις σπουδές μου χωρίς διακοπή.

Η Αδελφότητα του Εσωτερικού Φωτός ιδρύθηκε από μένα μετά από συνεννόηση με την Κυρία Mαγκρέκορ Μάδερς κατά την οποία συμφωνήσαμε να είναι ο προθάλαμος του συστήματος της Χ.Α. Στην αρχή όλα πήγαιναν καλά και είχα την εύνοια όλων, αλλά σταδιακά έπεσα σε δυσμένεια χωρίς ποτέ να γνωρίσω τον λόγο. Ποτέ δε διατυπώθηκαν συγκεκριμένες κατηγορίες εναντίον μου, εκτός βέβαια απ’ το ότι δε φέρω τα σωστά σύμβολα στην αύρα μου. Τελικά εκδιώχθηκα χωρίς κάποιο επιχείρημα εκτός από αυτό το εξωφρενικό που προαναφέρθηκε. Τις εμπειρίες που είχα για όσο διάστημα βρισκόμουν στο Τάγμα τις αφηγούμαι στην Ψυχική Αυτοάμυνα . Όσο δυσάρεστες κι αν ήταν αυτές οι εμπειρίες η αλήθεια παραμένει ότι η απόρριψη της Κυρίας Mάδερς δεν μου έκλεισε τις πύλες του Τάγματος ούτε σε εξωτερικό ούτε σε εσωτερικό επίπεδο.

Προσωπικά πιστεύω ότι οι Ναοί των Μυστηρίων δεν είναι οικοδομήματα που έχουν κατασκευαστεί από ανθρώπινα χέρια, αλλά οικοδομήματα αιώνια που βρίσκονται στους ουρανούς. Δεν πιστεύω πια την ιστορία του Mάδερς για τους μυστηριώδεις μύστες που συνάντησε στο Bois de Bologne όπως και δε πιστεύω τις ιστορίες του Λιτμπίτερ για τους Δασκάλους και τα μαρμάρινα καθίσματά τους. Δεν είναι απλή ανοησία αλλά και απάτη να συγχέει κανείς τα πεδία παρουσιάζοντας αυτό που συνέβη σε υποκειμενικό επίπεδο σαν κάτι που συνέβη πραγματικά στον κόσμο της ύλης.

Από τη νεανική μου ηλικία έχω αφιερώσει τη ζωή μου στον αποκρυφισμό και οτιδήποτε αληθινό έχω δει ή ζήσει στα εξωτερικά και εσωτερικά πεδία ήταν πάντοτε εστιασμένο μακριά από οποιαδήποτε συγκεντρωτικό καθεστώς ή οργάνωση. Έχω ακούσει να γίνονται οι πιο απίστευτοι ισχυρισμοί από κάποιους που ανήκουν στην Μεγάλη Λευκή Στοά ή στον Οίκο των Πεφωτισμένων, ειδικά από κάποιες Αμερικανικές ομάδες, ώστε αρνούμαι να τις ονομάσω απόκρυφα τάγματα. Ποτέ, όμως, δεν έχω δει τους ισχυρισμούς τους να επαληθεύονται. Στην πραγματικότητα εκείνοι που διατυμπανίζουν δυνατότερα τις αξιώσεις τους δίνουν διδασκαλίες που συνιστούν ατίμωση από κάθε άποψη. Μπορούμε, όμως, να κατανοήσουμε τον καθένα από τους καρπούς που παράγει το δέντρο του και οι καρποί που παράγουν αυτοί οι αυτοαποκαλούμενοι μύστες είναι επινοήματα.

Ο αιώνιος ναός του ουρανού, είναι κάτι ακόμη για το οποίο έχουν υπάρξει αναρίθμητες μαρτυρίες, από ανθρώπους κάθε ηλικίας και πίστης που έχουν επιβεβαιώσει την ύπαρξη του. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι δηλώνουν ότι στον συγκεκριμένο τόπο, φθάνεις μέσα από ένα όραμα και όχι μέσα από κάποιο μακρινό ταξίδι στην ερημιά. Σε αυτόν ακριβώς τον αιώνιο ναό και στους Δασκάλους που τον κατοικούν προσβλέπω για να αντλώ την έμπνευση μου και τη δύναμη και την εξουσία για να μυώ. Οποιοδήποτε σύστημα κι αν χρησιμοποιώ, λοιπόν, δεν είναι παρά ένα απλό μέσο και τίποτα παραπάνω. Εκτιμώ, όμως, την παράδοση καθώς θεωρώ ότι διαθέτει μια ψυχική δύναμη που στερούνται άλλα συστήματα, όσο κι αν φαίνονται θεωρητικά ορθά και αισθητικά όμορφα.
Πιστεύω ότι ο Mάδερς απέκτησε τα κλειδιά για το σύστημά του από τα μυστηριώδη χειρόγραφα, που συνδέονται με την γνήσια Ευρωπαϊκή παράδοση, σύμβολο της οποίας είναι το Ρόδο πάνω στο Σταυρό, γύρω απ’ το οποίο τόσο λίγα είναι γνωστά. Δεν είμαι σε θέση να αποδείξω αυτό τον ισχυρισμό, καθώς δε μου έχει επιτραπεί να δω αυτά τα χειρόγραφα και δεν μου έχει δοθεί η ευκαιρία για να ερευνήσω τις δηλώσεις σχετικά με την προέλευση τους. Μέσα, όμως, από τις ψυχικές εμπειρίες που είχα χάρη στη σύνδεση μου με την Χ.Α. σχημάτισα την παραπάνω άποψη, αν αξίζει η άποψη κάποιου με μεγάλο εύρος εμπειριών στον πρακτικό εσωτερισμό.

Πιστεύω πως όποιος μπορεί να εργαστεί με το σύστημα της Χ.Α. με τέτοιο τρόπο ώστε να καταφέρει να αποκτήσει επαφή με τους Μυστικούς Διδάσκαλους, δε χρειάζεται να δίνει ιδιαίτερη σημασία σε επιγραφές «οι παραβάτες θα εκτελούνται» που τοποθετούνται στο υλικό πεδίο από άτομο που δεν είναι και τόσο αξιόπιστα. Όταν το σύστημα επεξεργάζονται άνθρωποι ικανοί τότε είναι αποτελεσματικό, είτε αυτοί ακολουθούν τους κανονισμούς είτε όχι. Αντιστοίχως, όταν ένα σύστημα όπως της Χ.Α. το χειρίζονται ανίκανοι άνθρωποι είναι αναποτελεσματικό.

Δε θα συμβουλεύαμε πάντως κανένα άτομο χωρίς εμπειρία του πρακτικού αποκρυφισμού να κάνει τα πειράματά του δίχως κάποια καθοδήγηση εκτός από αυτήν ενός βιβλίου. Η προκαταρκτική εκπαίδευση είναι απαραίτητη. Εκείνοι, όμως, που έχουν ήδη περάσει από την Εξωτερική Αυλή και στέκονται περιμένοντας στην Πόρτα Ανάμεσα στους Πυλώνες θα βρουν στο βιβλίο του Ρεγκάρντιε τα κλειδιά που χρειάζονται. Σ’ αυτούς εύχομαι καλή επιτυχία στο Ταξίδι τους και ελπίζω να βρουν τη Λίθο των Σοφών, το Summum Bonum (ύψιστο αγαθό), την αληθινή Σοφία και την τέλεια Ευτυχία.


πηγη e-zine.gr