Ο Εντγκαρ Αλλαν Ποε διηγείται την ιστορία ενός ιδρύματος για τρελούς , οπού οι ασθενείς κατάφεραν να θέσουν εκτός μάχης τους νοσοκόμους και τους φύλακες και να τους κλείσουν μέσα στα ιδία τους τα κελιά , αφού πρώτα τους έντυσαν με κουρέλια σαν να ήταν ζώα . Νατοι λοιπόν , θριαμβευτές μέσα στα διαμερίσματα των γιατρών τους , πίνοντας κρασί και συγχαίροντας ο ένας τον άλλο για την τόσο πετυχημένη <<θεραπεία>> τους . Ενώ κάθονται στο τραπέζι , οι φυλακισμένοι σπάζουν τις αλυσίδες τους και κυνηγούν τους τρελούς δέρνοντας τους . Τους καταλαμβάνει μανία εναντίον των δύσμοιρων των ασθενών , που προσπαθούν να θεραπεύσουν με άσχημες και ανόητες μεθόδους .

Να ποια είναι η ι ιστορία των σύγχρονων επαναστάσεων . Οι τρελοί , θριαμβεύοντας εξ αιτίας του μεγάλου τους αριθμού , φυλακίζουν τους λίγους γνωστικούς και τους μεταμορφώνουν σε αγρία ζώα .Κάποια στιγμή οι φύλακες φθείρονται και καταστρέφονται , και τότε οι χθεσινοί γνωστικοί , που έχουν τρελαθεί από αυτά που υπέφεραν , δραπετεύουν ουρλιάζοντας και σκορπούν τον τρόμο. Τότε οι αδιάφοροι , έχοντας μεταμορφωθεί σε γενναίους εξ αιτίας του φόβου , ενώνονται εναντίον των μανιασμένων τρελλών και εγκαθιστούν το βασίλειο των ανόητων . Τα έχουμε ήδη δει όλα αυτά .Ποιος θα μπορούσε να μας απαντήσει στο ερώτημα μέχρι ποιου σημείου είμαστε υπεύθυνοι όλοι για αυτές τις διαταραχές κι αυτούς τους φόβους , που προκαλούν τόσα εγκλήματα?
Λένε ότι οι ιδέες υπάρχουν στον αέρα . Κάθε διαφθορά προκαλεί σήψη και κάθε σήψη έχει τη δική της ιδιαίτερη δυσωδία . Η ατμόσφαιρα που περιβάλει τους ασθενείς είναι νοσηρή και η ηθική πανούκλα έχει τη δική της νοσηρότητα , παρόλο που δεν μεταδίδεται με το συνηθισμένο τρόπο …