Είμαστε αποτέλεσμα της εξέλιξης ή δημιουργήματα του Θεού; Οι σύγχρονοι Δημιουργιστές υποστηρίζουν ότι η Θεωρία της Εξέλιξης είναι αβάσιμη, άρα η διδασκαλία της πρέπει να εξαιρεθεί από την αντίστοιχη σχολική ύλη.
Η επίθεση κατά του Δαρβίνου συνεχίζεται. Με όπλα τους κάποια δήθεν επιστημονικά επιχειρήματα, οι σύγχρονοι Δημιουργιστές δυναμιτίζουν τα θεμέλια της Θεωρίας της Εξέλιξης. Στη θέση της προτείνουν την αποκαλούμενη Επιστήμη της Δημιουργίας, με βάση την οποία ερμηνεύουν τις ομοιότητες και τις διαφορές μεταξύ των διαφόρων οργανισμών. Πυρήνας της θεωρίας τους είναι ότι όλα γεννήθηκαν χάρη στην επέμβαση ενός σοφού Δημιουργού. Οι σύγχρονοι πολέμιοι του Δαρβίνου και της Θεωρίας της Εξέλιξης δρουν στις ΗΠΑ και στην Αυστραλία, στη Βραζιλία, στην Ιταλία, στην Τουρκία καθώς και σε άλλες αναπτυγμένες χώρες. Υποστηρίζουν ότι o Δημιουργισμός αποτελεί την εναλλακτική θεωρία απέναντι σε εκείνη που προτείνει ο Δαρβίνος για την καταγωγή του ανθρώπου. Επιπροσθέτως ζητούν να συμπεριληφθεί στη σχετική βιβλιογραφία. Προχωρούν όμως ακόμη περισσότερο. Προτείνουν να προσφύγουμε στα δικαστήρια, ώστε οι κυβερνήσεις να επιβάλουν τη διδασκαλία των νέων αξιωμάτων των Δημιουργιστών στα δημόσια σχολεία.

Ο επιστημονικός αναλφαβητισμός σαρώνει
Οι Δημιουργιστές προχωρούν σε μια επιθετική προπαγάνδα με στόχο την αμφισβήτηση της Θεωρίας της Εξέλιξης. Στα αμερικανικά πανεπιστήμια είναι διάχυτη η ανησυχία για την αλματώδη άνοδο του επιστημονικού αναλφαβητισμού που σαρώνει τη χώρα. Κάθε χρόνο αυξάνεται θεαματικά ο αριθμός των φοιτητών οι οποίοι θεωρούν ότι η Εξελικτική Θεωρία δεν είναι επακριβώς στοιχειοθετημένη. Η επιστημονική κοινότητα, από την πλευρά της, θεωρεί ψευδοεπιστημονική την παραφιλολογία γύρω από τη Δημιουργία. Οι Δημιουργιστές ανταπαντούν απαξιώνοντας τις επιστημονικές μεθόδους. Εκμεταλλευόμενοι τις αντιπαραθέσεις μεταξύ των ερευνητών, προωθούν τις θεολογικές αρχές και τις πολιτικές τους φιλοδοξίες. Σύμφωνα με τον Στίβεν Τζέι Γκουλντ, συγγραφέα του βιβλίου Hen´s Teeth and Horse´s Toes (1984), η έξαρση του κινήματος ενάντια στη δαρβίνεια θεωρία δεν αντιπροσωπεύει τίποτε περισσότερο από καθαρή και απλή πολιτική.
Αμερικανοί, οι καλύτεροι πιστοί
Πάντως όλες οι προειδοποιήσεις των επιστημόνων μένουν στο περιθώριο, καθώς η προπαγάνδα των Δημιουργιστών εξαπλώνεται συνεχώς. Οι πολέμιοι του Δαρβίνου προκαλούν σύγχυση και επηρεάζουν όλους όσοι δεν έχουν κατανοήσει τη Θεωρία της Εξέλιξης. Έτσι δεν είναι λίγοι εκείνοι που είναι πρόθυμοι να ασπαστούν οποιονδήποτε μύθο ή προκατάληψη σχετικά με την εμφάνιση της ζωής. Αυτό καταδεικνύει δημοσκόπηση που διενήργησε το 2001 η εταιρεία The Gallup, η οποία μελετά την ανθρώπινη φύση και συμπεριφορά επί εβδομήντα χρόνια. Σύμφωνα με την έρευνα, σχεδόν οι μισοί Αμερικανοί πιστεύουν στη θεωρία των Δημιουργιστών. Το 45% των ερωτηθέντων πιστεύει ότι ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο πριν από περίπου 10.000 χρόνια, ιδέα πολύ κοντινή στην αντίστοιχη των Δημιουργιστών. Το 37% όσων αποδέχονται τη θεωρία ότι το είδος μας είναι προϊόν μιας εξελικτικής διαδικασίας που διήρκεσε εκατομμύρια χρόνια, θεωρεί ότι κάποια στιγμή παρενέβη ο θείος δάκτυλος. Τέλος, η έρευνα κατέδειξε ότι περισσότεροι είναι οι Αμερικανοί που πιστεύουν στον Σατανά από εκείνους που αποδέχονται την Εξελικτική Θεωρία. Πράγματι διαβολικό! Ψηφοφορία που πραγματοποιήθηκε τον Νοέμβριο του 2004 στην ιστοσελίδα του Focus (www.focusmag.gr) κατέδειξε ότι το 35,81% πιστεύει ότι ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο. Το 14,86% θεωρεί ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από τους εξωγήινους. Στοιχεία αρκετά εντυπωσιακά, παρότι η πλειοψηφία των ερωτηθέντων, σε ποσοστό 49,32%, απάντησε ότι ο άνθρωπος κατάγεται από τον πίθηκο.
Πολλές έρευνες επιβεβαιώνουν ότι όλα τα πλάσματα που κατοικούν πάνω στον πλανήτη μας, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων, εμφανίστηκαν με πιο πρωτόγονη μορφή στην ιστορία της Γης. Αυτό αποδεικνύει ότι όλα τα είδη προέρχονται από κάποια άλλα, συνεπώς διαθέτουν κοινούς προγόνους σε ένα κοντινό παρελθόν. Για τους επιστήμονες, η κλωστή που συνδέει όλες τις μορφές ζωής, σύγχρονες ή πρωτόγονες, είναι η εξέλιξη. Τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί αυτή η εκπληκτική διαδικασία αλλαγής στο πέρασμα του χρόνου περιέγραψε πριν από 146 χρόνια ο Κάρολος Δαρβίνος στο έργο του Η Προέλευση των Ειδών. Σύμφωνα με τον πατέρα της Θεωρίας της Εξέλιξης, μεταξύ των ατόμων κάθε πληθυσμού παρατηρούνται ιδιαιτερότητες που συχνά κληρονομούνται. Η αλληλεπίδραση αυτών των προσωπικών ιδιαιτεροτήτων με το περιβάλλον παίζουν σημαντικό ρόλο και καθορίζουν ποια από αυτά τα άτομα θα επιβιώσουν και θα αναπαραχθούν και ποια όχι. Ο Δαρβίνος θεωρούσε ότι αυτά τα ιδιαίτερα θετικά χαρακτηριστικά τείνουν να εμφανίζονται συχνότερα από τη μία γενιά στην άλλη. Η διαδικασία κατά την οποία η φύση επιλέγει ποιοι οργανισμοί θα επιβιώσουν ονομάζεται φυσική επιλογή και είναι η κινητήριος δύναμη της εξέλιξης. Σε έναν δεδομένο χρονικό ορίζοντα η φυσική επιλογή παράγει πληθώρα αλλαγών που διαφοροποιούν δύο οργανισμούς μέχρι να αποτελέσουν ξεχωριστά είδη ασύμβατα στην αναπαραγωγική διαδικασία.
Το έργο του Δαρβίνου Η Προέλευση των Ειδών είχε προκαλέσει αναστάτωση στην κοινότητα των θεολόγων. Η θεωρία του σχετικά με τη φυσική επιλογή σήκωσε θύελλα αντιδράσεων και πολλοί θρησκευτικοί εκπρόσωποι έκαναν λόγο για μια συκοφαντία που στόχο της είχε να εκθρονίσει τον Θεό.
Η Εκκλησία θεωρεί αλληγορική την Αγία Γραφή
Η Εκκλησία απέφυγε να αντικρούσει τη θεωρία του Δαρβίνου μέσω καταγγελιών. Οι πιστοί κυρίως του ρωμαιοκαθολικισμού προχώρησαν στην ίδρυση επιστημονικοθρησκευτικών οργανώσεων. Τα βήματά τους ακολούθησαν οι Προτεστάντες. Μια από αυτές τις οργανώσεις, η Κοινωνία για την Προώθηση των Χριστιανικών Γνώσεων, εξέδωσε ένα βιβλίο στο οποίο διακηρύσσει ότι η εξέλιξη εναντιωνόταν ευθέως στη θεμελιώδη διδασκαλία της Δημιουργίας. Όταν ο Δαρβίνος δημοσίευσε το 1871 το έργο Η Καταγωγή του Ανθρώπου και η Σεξουαλική Επιλογή, δημιούργησε για μία ακόμη φορά θόρυβο. Ένας κριτικός των Times χαρακτήρισε το περιεχόμενο του βιβλίου απολύτως αστήρικτο. Ωστόσο η Εκκλησία, απέναντι στα συγκλονιστικά επιστημονικά στοιχεία που στήριζαν τη Θεωρία της Εξέλιξης, υποστήριξε ότι ο δαρβινισμός δεν ήταν εντελώς ασύμβατος με τη θρησκευτική πίστη. Στην εγκύκλιο Humani Generis, που δημοσιεύτηκε το 1950, ο Πάπας Πίος ΙΒ’ παραδεχόταν με δυσφορία ότι η εξέλιξη αποτελεί νόμιμη υπόθεση αρκετά τεκμηριωμένη, εντούτοις αμφισβητήσιμη. Μισό αιώνα αργότερα ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β’ καλούσε τους απανταχού χριστιανούς να δεχτούν την Θεωρία της Εξελικτικής Διαδικασίας ως ικανοποιητικά τεκμηριωμένη.
Αν και οι περισσότεροι χριστιανοί θεωρούν την Αγία Γραφή αλληγορική, κάποιες αιρέσεις Προτεσταντών και Καθολικών διατηρούν μια ψευδοεπιστημονική έως λογοτεχνική πίστη σε αυτή. Θεωρούν τον Αδάμ και την Εύα ως ιστορικά πρόσωπα και τον Κατακλυσμό ως ιστορικό γεγονός. Τέτοιες πάντως πεποιθήσεις έχουν περιθωριοποιηθεί από τα επίσημα δόγματα. Οι περισσότεροι εκπρόσωποί τους περιορίζονται στα σύνορα των ΗΠΑ, όπως υποστηρίζει ο Στίβεν Γκουλντ.
Με τη μηλόπιτα και τον θείο Σαμ
Σύμφωνα με τον Γκουλντ, το κίνημα των Δημιουργιστών είναι τόσο αμερικανικό όσο η μηλόπιτα και ο θείος Σαμ. Οι ΗΠΑ είναι η χώρα στην οποία χτυπήθηκε περισσότερο ο δαρβινισμός. Σήμερα ομάδες Δημιουργιστών αμφισβητούν τον Δαρβίνο επιστρατεύοντας επιχειρήματα δήθεν επιστημονικά. Όμως η επιστημονική κοινότητα τους αγνοεί. Έστω και έτσι, το κίνημα των φονταμενταλιστών δραστηριοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία χάρη στο πολιτικό κύρος που του προσέφερε στις αρχές του 20ού αιώνα ο υποψήφιος πρόεδρος των Δημοκρατικών και διακεκριμένος τσαρλατάνος Ουίλιαμ Τζένινγκ Μπράιαν.
Τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1920, χάρη στη βοήθειά του, οι πολέμιοι της εξέλιξης προκάλεσαν πρόβλημα σε 37 Πολιτείες σχετικά με τη διδασκαλία της Εξελικτικής Θεωρίας στα δημόσια σχολεία. Το 1925 η εκστρατεία του οδήγησε στην καταδίκη τον καθηγητή Τζον Σκόουπς, ο οποίος δίδασκε τη Θεωρία της Εξέλιξης σε σχολείο του Τενεσί. Η ποινή ανακλήθηκε όχι επειδή οι επιστήμονες κέρδισαν την εμπιστοσύνη των πολιτών αλλά επειδή παρενέβησαν οι Φιλελεύθεροι, που υποστήριξαν ότι η καταδίκη και η τοπική νομοθεσία με βάση την οποία επιβλήθηκε ήταν αντισυνταγματικές.

Οργανώσεις ενάντια στην εξέλιξη
Μετά τη συντριβή τους στην υπόθεση Σκόουπς, οι Δημιουργιστές αναγκάστηκαν να αλλάξουν στρατηγική. Νέο τους μέλημα ήταν να προωθήσουν τις θεωρίες τους στα μέσα ενημέρωσης και να θεσπίσουν οργανώσεις που θα προωθούσαν την προπαγάνδα τους. Σε όλες τις περιοχές της χώρας άρχισαν να ξεφυτρώνουν διάφορα κέντρα που επιδόθηκαν σε επιστημονικά πειράματα με στόχο να ανακαλύψουν τις ρίζες μας. Σε μια επίδειξη εγκεφαλικής πιρουέτας πρόέαλαν τον Δημιουργισμό ως εναλλακτική θεωρία της εξέλιξης. Γι’ αυτούς ήταν μια σανίδα σωτηρίας μετά την κατάργηση των νόμων ενάντια στη διδασκαλία της εξέλιξης που παραβίαζαν σκανδαλωδώς την Πρώτη Αναθεώρηση του Αμερικανικού Συντάγματος το 1791.
Επικεφαλής του επιστημονικού Δημιουργισμού αναδείχθηκαν ο καθηγητής μηχανικός Χένρι Μόρις και ο βιοχημικός Ντουέιν Γκες. Το 1970 ίδρυσαν το Ινστιτούτο Creation Research στο Σαν Ντιέγκο. Τα μέλη του ονομάστηκαν Δημιιουργιστές της Νέας Γης. Επιχείρησαν να εισβάλουν στα σχολεία και να ασκήσουν πίεση στα δικαστήρια ώστε ο Δημιουργισμός να διδάσκεται στα δημόσια σχολεία των Πολιτειών της Λουιζιάνα, του Άρκανσας και του Οχάιο.

Γελοιοποιήθηκαν στα δικαστήρια
Κατά τις δύο προηγούμενες δεκαετίες οι Δημιουργιστές της Νέας Γης σημείωσαν μεγάλες επιτυχίες, υπέστησαν όμως και σημαντικές ήττες. Γνωστότερη αποτυχία τους ήταν μια υπόθεση στο Άρκανσας το 1982. Στην υπόθεση ενεπλάκησαν επιστήμονες βραβευμένοι με Νομπέλ, υπέρμαχοι της Θεωρίας της Εξέλιξης, φιλόσοφοι και διακεκριμένοι θεολόγοι που τάχθηκαν εναντίον της διδασκαλίας του Δημιουργισμού στα σχολεία. Οι Δημιουργιστές, που θεωρούσαν ότι η Αγία Γραφή περιγράφει ιστορικά γεγονότα, δεν το έβαλαν κάτω. Συνέχισαν να προκαλούν σύγχυση από τα ινστιτούτα ερευνών, τα μουσεία, τις σελίδες του Ιντερνέτ, τα βιβλία και τα φυλλάδιά τους. Με το σλόγκαν «Η Θεωρία της Εξέλιξης είναι λανθασμένη» διαβεβαίωναν ότι προχωρούν σε επιστημονικά πειράματα για να την καταρρίψουν. Δεν δίστασαν να πουν ψέματα, υποστηρίζοντας ότι η θεωρία του Δαρβίνου περνά κρίση στους κόλπους της επιστημονικής κοινότητας. Με την τακτική αυτή το μόνο που κατόρθωσαν ήταν να πολλαπλασιάσουν τους οπαδούς τους. Ο πρόεδρος Ρίγκαν επηρεάστηκε από την προπαγάνδα ομάδας Ευαγγελιστών στο Ντάλας και αναφερόμενος στην εξέλιξη δήλωσε: «Ωραία, είναι μια θεωρία. Όμως είναι μόνο μια επιστημονική θεωρία που τα τελευταία χρόνια τίθεται υπό αμφισβήτηση στον επιστημονικό κόσμο. Αυτό σημαίνει ότι η επιστημονική κοινότητα δεν την θεωρεί αλάνθαστη». Επίσης ο θρησκευόμενος πρόεδρος Τζορτζ Μπους και μέλη της κυβέρνησής του όπως ο Τζον Άσκροφτ, υπουργός Δικαιοσύνης, και ο Τομ Ντιλέι, ηγετικό μέλος της ομάδας των Ρεπουμπλικάνων στο Κονγκρέσο, δηλώνουν δημοσίως ότι είναι Δημιουργιστές.

Εξέλιξη, μια τεκμηριωμένη επιστημονική θεωρία
Η Εξελικτική θεωρία είναι η πλέον τεκμηριωμένη στην επιστήμη. Αν και έχει περάσει πάνω από ένας αιώνας από τότε που εκδόθηκε Η Προέλευση των Ειδών, η σκέψη του Δαρβίνου εξακολουθεί να αποτελεί σημείο αναφοράς όσων επιστημόνων ασχολούνται με την εξέλιξη. Όλες οι ανακαλύψεις σε αυτό το χρονικό διάστημα επιβεβαιώνουν και ενισχύουν τη θεωρία του Δαρβίνου. «Η πρόοδος της γενετικής και της μοριακής βιολογίας κάλυψαν ένα μεγάλο τμήμα των ασαφών γνώσεων που κληρονομήσαμε από τον Δαρβίνο και από τους σύγχρονούς του. Σήμερα κατανοούμε τους μηχανισμούς που καθορίζουν το DNA. Τα αποτελέσματα που προκύπτουν ενισχύουν τη Θεωρία της Συνθετικής Εξέλιξης ή θεωρία του Δαρβίνου» αναφέρει ο βραβευμένος με Νομπέλ Ιατρικής Κριστιάν ντε Ντιβ στο βιβλίο του Η Ζωή σε Εξέλιξη». Οι περισσότεροι επιστήμονες συμφωνούν στο ότι η ζωή πάνω στη Γη βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και 3.500 εκατομμύρια χρόνια. Η φυσική επιλογή αποτελεί βασικό μηχανισμό που οδηγεί στην εξελικτική αλλαγή. Όλα τα είδη συγγενεύουν μεταξύ τους επειδή διαθέτουν κοινούς προγόνους, και ο άνθρωπος είναι ένα μοναδικό είδος που κατάγεται από σειρά δίποδων προγόνων.
Όπως συμβαίνει σε κάθε επιστημονικό τομέα, οι ερευνητές της εξέλιξης βρίσκονται σε αντιπαράθεση σχετικά με τα στάδια που διαφοροποίησαν τη γήινη ζωή. Αν και κανένας βιολόγος δεν αμφισβητεί την έννοια της φυσικής επιλογής, πολλοί αμφιβάλλουν για την παρουσία της. Στην πραγματικότητα κάποιοι υπέρμαχοι της εξέλιξης υποστηρίζουν ότι ορισμένες γενετικές αλλαγές συμβαίνουν τυχαία. Ακολούθως θεωρούν ότι τα εξελικτικά γεγονότα συμβαίνουν πιο γρήγορα απ’ όσο υπολόγιζε ο πατέρας της εξέλιξης.
Σήμερα κανείς δεν αμφισβητεί ότι η φυσική επιλογή είναι μηχανισμός-κλειδί της εξέλιξης. Όμως αυτές ακριβώς τις υγιείς αντιπαραθέσεις γελοιοποιούν οι Δημιουργιστές. Άλλωστε αγαπημένη τους τακτική είναι η παρερμηνεία των εκθέσεων και των δημοσιεύσεων των επιστημόνων με στόχο να καταδείξουν ότι η Θεωρία της Εξέλιξης δεν είναι τεκμηριωμένη. Τα παραδείγματα αυτής της αχρείας τακτικής περισσεύουν. Εδώ και κάποια χρόνια ο Στίβεν Γκουλντ και ο Νάιλς Έλντρεντζ παρατήρησαν ότι μια εξελικτική αλλαγή σε μεγάλη κλίμακα μπορεί να οδηγήσει σε γεωλογικές μεταβολές με ταχείς ρυθμούς. Το συγκεκριμένο μοντέλο έρχεται σε αντίθεση με την υπόθεση ότι η εξέλιξη είναι αργή διαδικασία. Παρόλο που ο Γκουλντ και ο Έλντρετζ δεν αναφέρθηκαν στα βασικά συμπεράσματα της εξέλιξης του Δαρβίνου, οι Δημιουργιστές δεν άργησαν να διοχετεύσουν ένα φυλλάδιο με τον παραπλανητικό τίτλο «Επιστήμονες του Χάρβαρντ διαβεβαιώνουν ότι η εξέλιξη είναι απάτη».
Βιομόρια που παίζουν και δημιουργούν ζωή
Σε μια έρευνά του, ο Στιούαρτ Κάουφμαν, βιοχημικός από το Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια, ασχολήθηκε με τη διαδικασία κατά την οποία σύνθετα βιολογικά συστήματα αυτοοργανώνονται. Κάποιοι Δημιουργιστές υποστήριξαν ότι αυτό το μοριακό χάρισμα αναιρεί τη θεωρία για τη φυσική επιλογή. Το μόνο όμως που καταδεικνύουν τα συμπεράσματα του ερευνητή είναι ότι οι πρώτες μορφές ζωής αναδύθηκαν μέσα από δικές τους αυτόνομες διαδικασίες οργάνωσης.
Στους επικριτές της εξέλιξης περιλαμβάνεται και ο Μάικλ Μπέχε, βιοχημικός από το Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια, ένας από τους βασικότερους θεωρητικούς της νέας γενιάς Δημιουργιστών που κάνουν λόγο για ένα «έξυπνο σχέδιο». Η πρωτοπορία του κινήματος δραστηριοποιείται στο Κέντρο για την Αναγέννηση της Επιστήμης και του Πολιτισμού του Ινστιτούτου Discovery στο Σιάτλ. Ο ιδεολογικός πυρήνας του σύγχρονου Δημιουργισμού αποτελείται από βιολόγους, βιοχημικούς, χημικούς, φυσικούς, φιλοσόφους και ιστορικούς διαφορετικών θρησκευτικών πεποιθήσεων: από Καθολικούς και Προτεστάντες μέχρι Εβραίους, Ορθόδοξους ή αγνωστικιστές. Δεν τους αρέσει να τους αποκαλούν Δημιουργιστές, ποτέ δεν επικαλούνται την Αγία Γραφή και δεν αποκαλούν Θεό τον Δημιουργό τους. Ο νεωτερισμός στη στρατηγική τους, η οποία εναντιώνεται σθεναρά στην εξέλιξη, είναι ότι διανθίζουν την επιχειρηματολογία τους με επιστημονικούς όρους. Υποστηρίζουν ότι οι φυσικές διαδικασίες δεν εξηγούνται σε εξελικτική βάση και εισάγουν τη θεωρία ενός έξυπνου σχεδίου που θα μπορούσε να έχει ακόμη και εξωγήινη προέλευση! Οι νέοι εκπρόσωποι του Δημιουργισμού δεν είναι καθόλου φειδωλοί στα οικονομικά μέσα για να προπαγανδίσουν τις ιδέες τους. Διόλου τυχαία, προβάλλονται από τα ΜΜΕ με μια παράξενη ευκολία.
Η ψευδοεπιστημονική επιχειρηματολογία τους είναι δύσκολο να αποκαλυφθεί στα μάτια του κοινού που δεν διαθέτει ειδικές γνώσεις. Έτσι, τον Σεπτέμβριο του 2004 ο Στίβεν Μέγιερ, ένας από τους προασπιστές του «έξυπνου σχεδίου», σήκωσε θύελλα αντιδράσεων όταν δημοσίευσε ένα άρθρο ενάντια στην εξέλιξη στο περιοδικό Proceedings of the Biological Society of Washington. Οι σοβαροί βιολόγοι ισχυρίζονται ότι το «έξυπνο σχέδιο» δεν είναι παρά ένα κοινωνικοπολιτικό κίνημα με κύριους εκπροσώπους τους συντηρητικούς Χριστιανούς που αγνοούν ή αμφισβητούν την Εξελικτική θεωρία.
Τελευταίο επιχείρημα η θρόμβωση…
Η επιχειρηματολογία τους ενάντια στην εξέλιξη καταρρίπτεται συστηματικά. Ωστόσο οι θεμελιωτές του «έξυπνου σχεδίου» καταγγέλλουν την αδιαλλαξία της επίσημης επιστήμης. Ένας από τους στυλοβάτες του κινήματος επικεντρώνει την επιχειρηματολογία του στην ιδέα της πολυπλοκότητας των φυσικών συστημάτων. Υποστηρίζει ότι υπάρχουν συστήματα, όπως ο μηχανισμός θρόμβωσης του αίματος, με τόσο περίπλοκη μοριακή δομή ώστε θα ήταν αδύνατον να εξελίχθηκαν από μόνα τους. Αυτό, όπως τονίζει, είναι ένδειξη της ύπαρξης του Δημιουργού. Και ο Ουίλιαμ Ντέμπσκι, μαθηματικός στο Πανεπιστήμιο Μπέιλορ και υπέρμαχος του «έξυπνου σχεδίου», υποστηρίζει ότι η βιοπολυπλοκότητα δεν ερμηνεύεται εξελικτικά.
Όλες αυτές οι ιδέες συζητούνται σε διάφορους πολιτικούς και εκπαιδευτικούς κύκλους σε τουλάχιστον τριάντα επτά Πολιτείες των ΗΠΑ. Από ό,τι φαίνεται, η εστίαση στην αντιπαράθεση δεν οδηγεί σε αισιόδοξες προβλέψεις για το μέλλον…