, ότι υπάρχει ζωή μετά τον θάνατο, κάρμα ότι υπάρχουν ιεραρχίες ότι ότι ότι .Οταν ένα σύστημα γίνετε μαζικό , όσο καλές και εάν είναι οι προθέσεις του εκφυλίζεται από την μαζικότητα του γιατί πλημμυρίζετε από όλους αυτούς που έχουν ανάγκη το σύστημα ένα σύστημα που για να ενταχθείς σε αυτό πρέπει να χάσεις τον εαυτό σου γιατί πρέπει να υπάρχει πάντα κάποιος δάσκαλος που θα γνωρίζει πάντοτε περισσότερα  από σένα και συνεπώς η βασική παραδοχή για να ενταχθείς θα είναι ότι δεν γνωρίζεις, ότι κάποιος άλλος πάνω από σένα έχει την γνώση είναι σε ανοιχτή σύνδεση με τον θεό με τον παράδεισο με το υπερπέραν .Η αστρολογία είναι δρόμος χωρίς δρόμο γιατί απλά ξερώ ότι οι πλανήτες δεν επηρεάζουν τον άνθρωπο,  ο συσχετισμός που υπάρχει δεν  αποδεικνύει αιτιακή σχέση ανάμεσα στην ανθρώπινη ζωή και στην κίνηση των άστρων είναι απλά συσχετισμός , υπάρχει ένας κοινός παράγοντας που κινεί τα νήματα ανάμεσα στην ανθρώπινη ζωή και στην κίνηση των άστρων αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι το ένα προκαλεί το άλλο .Η αστρολογία είναι ένας δρόμος χωρίς δρόμο γιατί δεν έχει ανάγκη τα συστήματα που σε οδηγούν  συχνά στην φυγή από την πραγματικότητα, η διαισθητική ερμηνεία των ωροσκοπίων στην πλειοψηφικά της είναι φυγή από την πραγματικότητα  εκφράζει την αδυναμία του ανθρώπου να πιστεύει σε μια ανώτερη δύναμη . είναι η ψυχολογική ανάγκη του ανθρώπου που έκανε την αστρολογία να επιβίωση τόσους αιώνες , αλλά αυτό δεν είναι αστρολογία είναι ανθρώπινη αδυναμία  . Η αστρολογία είναι ένας δρόμος που δεν έχει δρόμο και δεν έχει ανάγκη να είναι τίποτε περσότερο από αυτό που είναι. Οι εσωτερικές μυστικιστικές διδασκαλίες που προσπαθούν να εισχωρήσουν και να δημιουργήσουν μια  φιλοσοφία υποβιβασμού της ανθρώπινης ύπαρξης είναι το ίδιο βρόμικες με τις διδασκαλίες που αποδέχτηκαν προσωρινά αυτό που δεν μπορεί να αποδειχθεί ότι δεν υπάρχει . Η αστρολογία είναι ένας δρόμος που δεν έχει δρόμο γιατί για να δεις τα αστέρια πρέπει να σηκώσεις κεφάλι , πρέπει να σηκώσεις κεφάλι σε όλα αυτά που σε κρατάνε κάτω σε κάθε τι γνωστό και ασφαλές ,σε κάθε εμπειρία που υπάρχει λόγω της επανάληψης και τείνει να συντηρείτε εις βάρος σου , σε κάθε τι που βαραίνει την καρδιά σου και φτύνει τον εαυτό σου, έναν εαυτό που είναι ανεξάρτητος από τον χρόνο ανεξάρτητο από το χθες και το αύριο ,έναν εαυτό που δεν έχει ανάγκη το σύστημα γιατί είναι ο ίδιος ένα σύστημα μέσα στο σύστημα  . Για να δεις τα αστέρια πρέπει να σηκώσεις κεφάλι και να ξέρεις τα όρια της γνώσης σου την γνώση εκείνη που λέει ότι εδώ έφτασα στο τέλος μου και πρέπει τώρα να δω άμα υπάρχω στ΄αληθεια , εάν υπάρχει ζωή πριν τον θάνατο και όχι μετά , και εάν ναι τότε ποιο το νόημα του ? μήπως θα πρέπει να αρχίσω πρώτα ζω ? ίσως τότε ο θάνατος θα έχει τελείως διαφορετικό νόημα . Για να δεις τα αστέρια πρέπει να σηκώσεις κεφάλι σε ένα τέλος που δεν έχει τέλος και αφού είναι κοινό για όλους τι έχω να χάσω ?