Archive for Νοεμβρίου 2013





Όσοι γεννιούνται το χειμώνα είναι πιο πιθανό να εμφανίσουν σχιζοφρένεια

Στο μακρινό παρελθόν, αρκετοί γιατροί συνήθιζαν να παίρνουν στα σοβαρά την αστρολογία.Μάλιστα η εποχή γέννησης ενός ατόμου συνδεόταν και με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης συγκεκριμένων ασθενειών.

Μπορεί άραγε η σύγχρονη ιατρική να «μάθει» κάτι από τα αστέρια και την εποχικότητα;

Η ημερομηνία γέννησης ενός ατόμου είναι κάτι που τον συνοδεύει σχεδόν σε οτιδήποτε κι αν κάνει στη ζωή του, καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής. 

Από την ημέρα που οι γονείς σας καταθέτουν τα απαραίτητα δικαιολογητικά για τη ληξιαρχική πράξη γεννήσεως, μέχρι την εγγραφή σας στο σχολείο, την αίτηση για έκδοση αστυνομικής ταυτότητας, διαβατηρίου, για την εισαγωγή σας στο πανεπιστήμιο, στην υπογραφή του πρώτου σας επαγγελματικού συμβολαίου, το άνοιγμα του τραπεζικού σας λογαριασμού και πλήθος άλλων ενεργειών… οι αριθμητικοί χαρακτήρες της ημερομηνίας γέννησής σας, σάς ακολουθούν σχεδόν παντού!

Σύμφωνα με μια δημοσκόπηση που έγινε το 2009, το 26% των Αμερικανών πιστεύει στην αστρολογία. Η αστρολογία «χτίζεται» επάνω στις ημερομηνίες γενεθλίων και προσπαθεί να καταλάβει τον κόσμο ως ένα σύστημα σχέσεων μεταξύ αστρολογικών φαινομένων και ανθρώπινων εμπειριών.

Σήμερα, η πιο δημοφιλής μορφή της είναι αυτή του ωροσκοπίου, με τις προβλέψεις να επικεντρώνονται κυρίως στο μέλλον, την αγάπη και το χρήμα, γράφει o Elijah Wolfson στο The Atlantic.

Κάποτε όμως η έννοια της αστρολογίας ήταν πολύ διαφορετική. Για παράδειγμα, η ιατρική αστρολογία ή τα «ιατρομαθηματικά» χρονολογείται πολύ πίσω βαθιά στους αιώνες, όπως και η ιατρική. «Είναι μία από τις μεγαλύτερες πνευματικές παραδόσεις στον πλανήτη μας» ανέφερε η καθηγήτρια στο Τμήμα Ιστορίας και Φιλοσοφίας των Επιστημών στο πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, Lauren Kassell.

Η ίδια ερευνά την ιστορία της «αστρολογικής ιατρικής».

«Για πολλούς αιώνες ήταν κοινή πρακτική, οι εκπαιδευμένοι ιατροί να χρησιμοποιούν την αστρολογία, ως ένα “εργαλείο”» πρόσθεσε. Ο Ιπποκράτης, τον όρκο του οποίου παίρνουν μέχρι και σήμερα όλοι όσοι ασχολούνται με τον τομέα της ιατρικής, υποστήριζε ότι «κάποιος δε μπορεί να αποκαλείται θεραπευτής αν δεν γνωρίζει αστρολογία».

Σήμερα, η αστρολογία έχει χάσει την «αίγλη» της και δεν είναι αποδεκτή από την επιστημονική κοινότητα. 

Ωστόσο, αναφέρει το δημοσίευμα, υπάρχει ένα στοιχείο που οι ορθολογιστές δε μπορούν να παραβλέψουν: την ημερομηνία γέννησης. Η εποχή της γέννησης ενός ατόμου φαίνεται ότι μπορεί να επηρεάζει το μέλλον του. Ανάλογα με το πότε έχει γεννηθεί κανείς (άνοιξη, χειμώνα, φθινόπωρο, καλοκαίρι) υπάρχει μεγαλύτερος ή μικρότερος κίνδυνος να εμφανίσει κανείς: σχιζοφρένεια, πολλαπλή σκλήρυνση, διαταραχές στον ύπνο, διαβήτη τύπου 1, διπολική διαταραχή, αλλεργίες κ.ά.

Ακόμη, η εποχή γέννησης ενός ατόμου φαίνεται να συνδέεται και με το πόσο πολύ θα ζήσει.

Υπάρχει τελικά κάτι άλλο, πίσω από την αθώα ερώτηση: «Τι ζώδιο είσαι;».

Τους παραπάνω ισχυρισμούς δεν αποδέχονται φυσικά πολλοί σύγχρονοι επιστήμονες, οι οποίοι είναι απρόθυμοι να δεχτούν οποιαδήποτε σύνδεση της ιατρικής με την αστρολογία. Το 2008 οι νευροεπιστήμονες Russell G. Foster και Till Roenneberg έγραψαν ότι είναι «παράλογο» να σχετίζεται η ημερομηνία γέννησης ή σύλληψης ενός ατόμου με το τι θα συμβεί στη ζωή του στο μέλλον. Όμως στην έρευνά τους κατέληξαν να επισημαίνουν 24 διαφορετικές διαταραχές, παραδεχόμενοι ότι η εποχή της γέννησης ενός ατόμου «φαίνεται να έχει μια μικρή, αλλά σημαντική επίδραση σε πολλούς τομείς της υγείας ενός ατόμου».

Ίσως το πρόβλημα να εντοπίζεται στο ότι δεν υπάρχει κάποιος ξεκάθαρος μηχανισμός, πίσω από τα παρατηρούμενα φαινόμενα.

Οι θεωρίες ποικίλουν και αναφέρουν ότι τα φαινόμενα αυτά σχετίζονται είτε με τα επίπεδα της βιταμίνης D στον οργανισμό της μητέρας κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, είτε στην έκθεση σε ιογενείς και βακτηριακούς παράγοντες ανάλογα με την εποχή που μια γυναίκα είναι έγκυος.

«Γνωρίζουμε ότι υπάρχει μια περίεργη σύνδεση ανάμεσα στην εποχή γεννήσεως ενός ατόμου και συγκεκριμένων διαταραχών, ωστόσο ακόμη δεν γνωρίζουμε γιατί συμβαίνει αυτό» λέει ο νευροεπιστήμονας Chris Ciarleglio, ο οποίος εργάζεται στο πανεπιστήμιο Brown, ερευνώντας ακριβώς αυτό το «γιατί».

Πριν από μερικά χρόνια, μια ομάδα ερευνητών από τις ΗΠΑ (οι John Axley, Benjamin Strauss και Karen Gamble) υπό τις οδηγίες του Doug McMahon ανέπτυξαν μια θεωρία η οποία σχετίζεται με το εσωτερικό μας ρολόι.

Το εσωτερικό μας ρολόι ρυθμίζει το πότε ξυπνάμε και κοιμόμαστε. Ωστόσο, εκτός από το να μας ειδοποιεί πότε έχει έρθει η ώρα για να ξυπνήσουμε, είναι κεντρικής σημασίας για πολλές εκφάνσεις της ζωής μας: την ανάπτυξη των κυττάρων, το θάνατο, την αναπαραγωγή, τη λειτουργία των εσωτερικών οργάνων, ακόμη και τη συμπεριφορά ενός ατόμου.

Αν το εσωτερικό ρολόι είναι «σταθερό», όλα πηγαίνουν «βάσει σχεδίου». Ωστόσο, όσο καλά ρυθμισμένο και να είναι επηρεάζεται από το εξωτερικό περιβάλλον, το οποίο μπορεί μέχρι και να αλλάξει τον τρόπο που λειτουργεί. Και κάπου εκεί «μπαίνει στο παιχνίδι» η ημερομηνία γέννησης.

Η ομάδα του εργαστηρίου McMahon έκανε πειράματα σε νεογέννητα ποντίκια, τα οποία χώρισε σε τρία διαφορετικά «περιβάλλοντα», έτσι ώστε να ανταποκρίνονται στις «φωτοπεριόδους» κατά τη διάρκεια μιας χρονιάς: 12 ώρες φως/12 ώρες νύχτα (άνοιξη φθινόπωρο), 18 ώρες φως/ 6 ώρες νύχτα (καλοκαίρι) και 6 ώρες φως/18 ώρες νύχτα (χειμώνας).
Μετά από 21 ημέρες μετέφεραν τα ποντίκια σε διαφορετικά περιβάλλοντα και παρατήρησαν πώς αντιδρούσαν. Τα περισσότερα μπόρεσαν να προσαρμοστούν ικανοποιητικά, εκτός από αυτά που είχαν «μεγαλώσει» κατά τη διάρκεια του «χειμώνα». 

Έχουν γίνει πολλές έρευνες για να αποδείξουν αν υπάρχει κάποια σχέση με την εμφάνιση διαφόρων ασθενειών και διαταραχών με την ημερομηνία γέννησης.

Η πρώτη αναφορά σχετικά με αυτό έγινε το 1929 και από τότε ακολούθησαν περισσότερες από 200 σχετικές έρευνες, οι οποίες επιβεβαίωσαν τον ισχυρισμό.

Μία μεγάλη έρευνα που έγινε το 2003, μελέτησε τα δεδομένα 86 εκατομμυρίων γεννήσεων σε 27 διαφορετικά μέρη του κόσμου. Το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε ήταν ότι αν κάποιος έχει γεννηθεί το χειμώνα, διατρέχει μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης σχιζοφρένειας από εκείνους που έχουν γεννηθεί τους καλοκαιρινούς μήνες.

Παρόμοια αποτελέσματα βρέθηκαν όταν ερευνητές μελέτησαν τη σχέση της ημερομηνίας γέννησης με την εμφάνιση διπολικής διαταραχής και εποχιακής συναισθηματικής διαταραχής.

«Διαταραχές όπως η κατάθλιψη, η σχιζοφρένεια ή ο αυτισμός –αναπτυξιακές διαταραχές- σχετίζονται με το κιρκαδικό ρολόι. Το εσωτερικό μας ρολόι είναι έτσι ρυθμισμένο ώστε να επηρεάζει σημαντικούς τομείς του εγκεφάλου που παίζουν ρόλο στην εμφάνιση αυτών των διαταραχών» ανέφερε ο Ciarleglio.

Το φως εισέρχεται από τα μάτια και στέλνει σήμα στον υπερχιασματικό πυρήνα του εγκεφάλου, το κύριο ρολόι του εγκεφάλου, ο οποίος με τη σειρά του στη συνέχεια στέλνει σήματα κάτω σε άλλα στελέχη του εγκεφάλου, η κύρια λειτουργία των οποίων είναι η απελευθέρωση σεροτονίνης. Η σεροτονίνη βοηθά στη ρύθμιση της διάθεσης, όρεξης και του ύπνου και οποιαδήποτε ανισορροπία στο νευροδιαβιβαστή είναι η βάση της κατάθλιψης. Οι βιολογικές μας λειτουργίες όλες βασίζονται στο φως.

Η παραδοσιακή αστρολογία είχε κάνει ένα λάθος: δεν φταίει το φεγγάρι για την εμφάνιση παράνοιας. Την ίδια στιγμή όμως είχε κάνει και μια σωστή διαπίστωση: όσοι γεννιούνταν το χειμώνα, όταν το φεγγάρι «κυριαρχεί» στον ουρανό, υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες να υποφέρει κανείς από ψυχικές διαταραχές όπως η σχιζοφρένεια και η διπολική διαταραχή.

Η σύγχρονη ιατρική «συνέδεσε και ξεκαθάρισε το τοπίο». Σύμφωνα με την έρευνα του Ciarleglio και άλλων επιστημόνων, τώρα είμαστε σε θέση να καταλάβουμε ότι η έλλειψη ηλιακού φωτός τους χειμερινούς μήνες φαίνεται να σχετίζεται με τις μακροχρόνιες αλλαγές στην έκφραση των γονιδίων. Με άλλα λόγια, είμαστε άρρηκτα συνδεδεμένοι με τις συνθήκες που επικρατούν στο εξωτερικό μας περιβάλλον.

Όπως συνέβη και με πολλές άλλες επιστήμες, κοιτώντας πίσω στο παρελθόν και τις επισημάνσεις της ιατρικής αστρολογίας, μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι παρότι είχαν καταλάβει τους μηχανισμούς επιρροής λάθος, οι επιστήμονες του παρελθόντος είχαν κατανοήσει τις επιδράσεις στον άνθρωπο σωστά, καταλήγει η Kassell.

Μερικές από τις παθήσεις που έχουν συσχετισθεί με την εποχή της γέννησης. (Πληροφορίες από την Current Biology)
Πολλοί γιατροί παίρνουν στα σοβαρά την αστρολογία - και η εποχή γέννησης έχει συνδεθεί με αυξημένο κίνδυνο για μια σειρά από σοβαρές ασθένειες. Μπορεί η σύγχρονη ιατρική πραγματικά να μάθει από τα αστέρια;
Η ημέρα γέννησης είναι ένα αναπόφευκτο γεγονός, ένας μικρός αριθμός που θα σας ακολουθεί παντού. Σκεφτείτε πόσο συχνά γράφετε ή λέτε αυτούς τους οκτώ αριθμούς: είναι μια επιβεβαίωση της ταυτότητάς σας, τώρα και για πάντα. Η αμεταβλητότητα της γέννησης ενός ατόμου μπορεί να είναι ο λόγος που τόσοι έχουν ασχοληθεί με την αστρολογία.
Η αστρολογία στηρίζεται στα γενέθλιά σας, δίνοντας μια έννοια σε μία χρονική περίοδο 24 ωρών, από την οποία δεν έχετε καμία λειτουργική μνήμη. Μας βοηθάει στο να κατανοήσουμε τον κόσμο μέσα από ένα σύστημα σχέσεων μεταξύ των αστρολογικών φαινομένων και της ανθρώπινης εμπειρίας. Σήμερα, παίρνει μία πιο δημοφιλής μορφή - το ωροσκόπιο, εντοπίζεται κυρίως σε ποπ κουλτούρας περιοδικά και ιστοσελίδες, και συχνά επικεντρώνετε σε προβλέψεις για το μέλλον του αναγνώστη στον χώρο της αγάπης και του χρήματος
Αλλά η αστρολογία ήταν κάποτε ένα εντελώς ακαδημαϊκό και επιστημονικό πεδίο. Ο Ιπποκράτης, του οποίου το ομώνυμο όρκο, μέχρι και σήμερα, εξακολουθεί να παίρνετε από όλους όσους εισέρχονται στον τομέα τις ιατρικής, έχει αποδοθεί με το ρητό “Ένας γιατρός χωρίς τη γνώση της αστρολογίας δεν έχει το δικαίωμα να αποκαλεί τον εαυτό του ένα γιατρό."

Όπως αποδεικνύεται όμως η εποχή της γέννησης σας, φαίνεται να έχει μια ισχυρή επιρροή στο μέλλον σας. Ανάλογα με το αν έχετε γεννηθεί την άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο ή το χειμώνα, θα μπορούσατε να έχετε ένα υψηλότερο ή χαμηλότερο κίνδυνο για: σχιζοφρένεια, σκλήρυνση κατά πλάκας, διαταραχές του ύπνου, διαβήτης τύπου 1, διπολική διαταραχή, και αλλεργίες, μεταξύ άλλων. Η εποχή της γέννησής σας φαίνεται επίσης να επηρεάζει το πόσο καιρό θα ζήσετε.
Σε μεμονωμένες μελέτες που έχουν γίνει, τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να είναι από μη φυσιολογικές ή τυχαίες και διάσπαρτες ομάδες. Αλλά συγκεντρώνοντας τες όλες μαζί, προκύπτει ένα μοτίβο, θέτοντας το ερώτημα: Υπάρχει κάποια επιστήμη πίσω από την φράση «Τι ζώδιο είσαι;"
Πολλοί σύγχρονοι επιστήμονες είναι απρόθυμοι να παραδεχτούν το οτιδήποτε παρόμοιο με την αστρολογία. «Φαίνεται παράλογο ότι ο μήνας που γεννιέσαι μπορεί να επηρεάσει τις μελλοντικές ευκαιρίες στη ζωή σου», γράφουν οι νευροεπιστήμονες Russell G. Foster και Till Roenneberg σε μια μελέτη του 2008.
Το πρόβλημα μπορεί να είναι ότι δεν υπάρχει σαφής μηχανισμός για τα παρατηρούμενα φαινόμενα. Θεωρίες κυμαίνονται από τα επίπεδα της βιταμίνης D κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης σε εποχιακές εκθέσεις σε ιούς και βακτήρια.

Είναι γνωστό το ότι υπάρχει κάποια σχέση μεταξύ της ημερομηνίας γέννησης και κάποιον παθήσεων, απλά κανείς δεν ξέρει το γιατί. Πριν από λίγα χρόνια όμως, μια ομάδα ερευνητών ανακάλυψε ίσως την πιο ενδιαφέρον λύση μέχρι σήμερα - μια που, θεωρητικά, πρέπει να ικανοποιεί υποστηρικτές της επιστημονικής μεθόδου και τους αστρολόγους.
Μέχρι τώρα είναι ήταν γνωστό ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν ένα εσωτερικό βιολογικό, που ρυθμίζει τον ύπνο μας/κύκλο αφύπνισης. Αλλά αυτό το ρολόι κάνει πολύ περισσότερα. Είναι κεντρική η σημασία του σε όλες τις λειτουργίες της ζωής. Κυτταρική ανάπτυξη, ο θάνατος και η αναπαραγωγή, λειτουργία των ιστών του πεπτικού συστήματος, οι πνεύμονες, η καρδιά και το συκώτι, κοινωνική συμπεριφορά - όλα ελέγχονται από το βιολογικό σας ρολόι.
Αν το ρολόι είναι σταθερό, όλα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο. Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχει σημασία πόσο τέλεια διαμορφωμένο γενετικά είναι το ρολόι σας, αφού θα πρέπει να αντιμετωπίσετε τον έξω κόσμο, όπου μια πληθώρα περιβαλλοντικών παραγόντων μπορούν μόνιμα (και ενδεχομένως αρνητικά) να μεταβάλλουν το πόσο καλά λειτουργεί. Αυτό είναι το σημείο στο οποίο η εποχή της γέννησης σας έρχεται στο παιχνίδι.
Η αστάθεια του μυαλού που άρχισε να διαμορφώνετε κατά τους χειμερινούς μήνες δεν είναι μια νέα έννοια. Με τα χρόνια, πολλές μελέτες έχουν δείξει κάποια συσχέτιση μεταξύ διαφόρων ασθενειών και διαταραχών και εποχών γέννησης, αλλά μία ομαδοποίηση ξεχωρίζει. Η συγκεκριμένη συσχέτιση βρέθηκε από το 1929, και πάνω από 200 μελέτες έχουν επιβεβαιώσει τα αποτελέσματα, συμπεριλαμβανομένης μιας μεγάλης μελέτης το 2003 που αντιστοιχεί σε περισσότερες από 86 εκατομμύρια γεννήσεις από 27 διαφορετικά μέρη του κόσμου. Καταλήγοντας, αν έχετε γεννηθεί το χειμώνα, είστε σε υψηλότερο κίνδυνο για σχιζοφρένεια από αυτούς που γεννήθηκαν στους ηλιόλουστους μήνες.




Την Κυριακή 17 Νοεμβρίου και 20:00 σας προσκαλούμε στην αίθουσα ΚΕΝΟΣ ΧΩΡΟΣ, Αγησιλάου 77, Κεραμεικός, για να παρακολουθήσετε την παραουσίαση του νεου τεύχους του NewAgeAstrology Magazine .

Θέμα- Αφιέρωμα αυτού του τεύχους θα είναι η Σκοτεινή Πλευρά της Αστρολογίας.

Θα ακολουθήσει συζήτηση...

Για πληροφορίες απευθυνθείτε στο τηλέφωνο 6945.807566 (Βασίλης Παπαδολιάς) ή στο vpapadolias@gmail.com





της Ευγενίας Παπαλά

Ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός ξεκινά σε γενικές γραμμές από το 2600 π.Χ. και φτάνει στην ακμή του μέχρι το 1600 π.Χ. Αυτή είναι η «χρυσή εποχή» της Ελλάδας, η οποία παρήκμασε με την κάθοδο των Δωριέων από τον Βορρά, μετά το 1100 π.χ. Με τους συνεχείς πολέμους, τις επανειλημμένες καταστροφές και την παρατεταμένη κατοχή των Δωριέων, έπαυσε κάθε πνευματική δραστηριότητα.  Εκμηδενίστηκε η απήχηση των φιλοσοφικών αντιλήψεων των Ορφικών, και μαζί με αυτές, η αστρολογική γνώση που πήγαζε από τις ουράνιες καταγραφές τους και τις κοσμολογικές παρατηρήσεις τους. Όλος σχεδόν ο προγενέστερος πολιτισμός και η γνώση, εξολοθρεύτηκαν. Έτσι μπορεί να εξηγηθεί το γιατί εμφανίζεται αιώνες αργότερα η αστρολογική εφαρμογή στην χώρα μας, χωρίς γνωσιακή αλληλουχία, με στοιχεία δανεισμένα από την αστρολατρεία των Μεσοποτάμιων λαών, όταν συναντήθηκαν με το αρχαιοελληνικό πνεύμα μέσα από τις κτήσεις του Μέγα Αλέξανδρου. 

Ο ελληνικός πολιτισμός ξαναρχίζει με ουσιαστική αφετηρία τους Ολυμπιακούς αγώνες, το 766 π.Χ.  Τότε έχουμε την ανάδυση της κλασσικής Ελλάδας. ­ Είναι η εποχή που ο Όμηροςδιαδίδει την Ιλιάδα και την Οδύσσεια. Στην Οδύσσεια διηγείται ότι ο Οδυσσέας επιστρέφει στην Ιθάκη στην διάρκεια μίας Έκλειψης Ηλίου. Την ημέρα που πρόκειται να φανερωθεί για να εξοντώσει τους μνηστήρες της Πηνελόπης, ο μάντης Θεκλύμενος αναφέρει ανάμεσα σε άλλους κακούς οιωνούς, ότι «θα χαθεί ο Ήλιος και θα απλωθεί παντού πυκνή θολούρα». Η φράση αυτή ερμηνεύτηκε από τον Πλούταρχο και τον Ευστάθιο ως πρόγνωση μίας ολικής Έκλειψης Ηλίου (ορισμένοι σύγχρονοι ερευνητές ταύτισαν την Έκλειψη με εκείνη της 16ης Απριλίου 1178 π.Χ, η οποία ήταν ολική στην περιοχή της Ιθάκης).   Επίσης ο Όμηρος αναφέρει με λεπτομέρειες τις πλειάδες, τις Υάδες, τον Ωρίωνα, την Μικρή και την Μεγάλη Άρκτο, ενώ ο Ησίοδος τον 7ο π.Χ. αιώνα αναφέρει τις Πλειάδες, τις Υάδες, τον Ωρίωνα και τον Σείριο.  Βλέπουμε συνεπώς ότι, οι αρχαίοι έλληνες άρχισαν να χρησιμοποιούν τα ουράνια φαινόμενα και τον ζωδιακό κύκλο σαν αξιόπιστη μέθοδο προσανατολισμού για τα μακρινά εμπορικά και εξερευνητικά ταξίδια τους.  Με το πέρασμα των αιώνων, οι αρχαίοι μας πρόγονοι εξέλιξαν τις διασωθείσες γνώσεις των Ορφικών και άρχισαν να εφαρμόζουν προβολικά τον ζωδιακό κύκλο σε σχέση με την διάταξη των κατάλληλων τόπων επάνω στους οποίους δομούσαν τα ιερά τους. Σύμφωνα με τον αρχαιολόγο Πενρόζ, τουλάχιστον 8 ναοί του Δία και της Αθηνάς που χτίστηκαν από το 1580 π.Χ. έως το 300 π.Χ. ήταν προσανατολισμένοι στο Ζώδιο του Κριού. 

Οι πληροφορίες αυτές πέρασαν στους πιο μυημένους αρχαίους μας προγόνους, οι οποίοι προσπαθώντας να μεταφέρουν στα έργα της εποχής τους την αρμονία που έβλεπαν στο Σύμπαν, έχτιζαν τους ιερούς τόπους έτσι, ώστε οι περισσότερες αποστάσεις να ισαπέχουν με νοητά ισοσκελή τρίγωνα, σχηματίζοντας γεωμετρικές αναλογίες στα 2:3.  Αυτό θα πρέπει να βάλει σε σκέψεις τους σημερινούς ιστορικούς και να προβληματίσει τους επιστήμονες, ότι ο θεός της γνώσης, ο Ερμής, εκτελεί μία πλήρη περιστροφή γύρω από τον εαυτό του σε 58,65 ημέρες και μία πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο σε 87,97 ημέρες. Εάν είστε λίγο προσεκτικοί θα διακρίνετε ότι 2χ87,97 = 175,94 και 3χ58,65 = 175,95. Μπορείτε να παρατηρήσετε λοιπόν ότι υπάρχει ένας «συμπτωματικός» ή «μαγικός» συντονισμός, που είναι ακριβώς στα 2:3.    

Μερικές από τις πρώτες αστρολογικές αναφορές βρίσκουμε στο σύγγραμμα του Ησίοδου«Έργα και Ημέραι», που καταγράφει τις μέρες που προσφέρονται για διάφορες δραστηριότητες όπως ο τρύγος, στο ακόλουθο απόσπασμα: «όταν­ ο Ωρίωνας και ο Σείριος θα μεσουρανήσουν και ο Αρκτούρος θα ανατέλλει την αυγή, τότε, ω Πέρσες, μαζέψτε τα σταφύλια σας και φέρτε τα σπίτι». Σε ένα άλλο σημείο συμβουλεύει τον αδελφό του Πέρση: «όταν ανατέλλουν οι Πλειάδες, οι κόρες του Άτλαντα, ξεκινήστε τον θερισμό, και όταν δύουν, αρχίστε το όργωμα».  Η πραγματεία του Ησίοδου  παρουσιάζει μία προσπάθεια να ρυθμιστούν οι καλλιέργειες σε συμφωνία με τις εποχές του έτους, θέτοντας έτσι την αρχή της αστρολογικής σκέψης που προπαρασκεύασε την χρήση των άστρων σαν οδηγό αυτοκαθοδήγησης των ανθρώπων, σε όλους τους τομείς. 

Αργότερα εμφανίζεται ο Θαλής ο Μιλήσιος(624 -546 π.Χ.), ο οποίος υπολόγισε με επιτυχία το αποτέλεσμα της σοδειάς των ελιών στην Μίλητο, αρκετούς μήνες πρωτύτερα. Ήταν δε τόσο βέβαιος, που νοίκιασε εγκαίρως ελαιουργεία και τα υπενοικίασε όταν η σοδειά της ελιάς ήταν τόσο πλούσια που υπήρξε αυξημένη ζήτηση για ελαιουργεία, όπως ακριβώς το είχε υπολογίσει. Ο Θαλής  απόκτησε έτσι αρκετά χρήματα, απαντώντας με αυτόν τον τρόπο στην πρόκληση των συμπολιτών του για το αν η αστρολογία έχει πρακτική χρησιμότητα και αν γίνεται να βγάλει κανείς χρήματα απ' αυτήν.   

Ο Θαλής έμεινε στην ιστορία γιατί υπολόγισε επίσης με ακρίβεια την ηλιακή έκλειψη που θα γινόταν στις 28 Μαΐου 585 π.Χ. και το γεγονός αυτό αποτέλεσε αφορμή για να διακοπεί­ ο πόλεμος μεταξύ Μήδων και Ληδών. Δεν γνωρίζουμε σε ποιο ημερολόγιο βασίστηκε ο Θαλής για να κάνει μία τόσο επιτυχημένη πρόγνωση.  Διαπιστώνουμε όμως, πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι μία από τις σημαντικότερες δυνάμεις που κατείχαν οι αρχαίοι έλληνες αστρονόμοι ήταν η ικανότητά τους να προαναγγέλλουν τις μέλλουσες εκλείψεις, που κατά τα φαινόμενα, επηρεάζουν την ανθρώπινη συμπεριφορά. 

Βρισκόμαστε στον 6ο π.Χ. αιώνα, όπου σύμφωνα με τον Πλίνιο, ο Κλεόστρατος ο Τενέδιος -αστρονόμος, ποιητής και φιλόσοφος-, εισήγαγε εκείνη την εποχή τους αστερισμούς του ζωδιακού κύκλου στην Ελλάδα. Κατόρθωσε μάλιστα να δώσει ελληνικά ονόματα στα αιγυπτιακά ιδεογράμματα και να εξηγήσει με νέα ονόματα την σημασία των αιγυπτιακών ιερογλυφικών.  Ο Κλεόστρατος είναι επίσης ο πρώτος που ερμήνευσε ­την σημασία του αστερισμού του Κριού και του Τοξότη.  Η ελληνική εξήγηση και ονομασία των αιγυπτιακών ιδεογραμμάτων δεν άλλαξε την μορφή των αστερισμών, αλλά συμμορφώθηκε με αυτήν.  Ετούτο επιβεβαιώνεται στις μέρες μας από έγχρωμες διαφάνειες του μεγάλου τηλεσκοπίου στο αστεροσκοπείο του Πάλομαρ της Καλιφόρνιας, όπου βλέπουμε π.χ. τον αστερισμό του Καρκίνου να σχηματίζει έναν κάβουρα στις παραμικρές λεπτομέρειές του, σαν να έχει γίνει από τον πιο ικανό θεϊκό καλλιτέχνη.1 

Ένας από τους πιο σημαντικούς φιλοσόφους που ανέπτυξαν τις αστρονομικές γνώσεις της εποχής τους, ήταν και ο Αναξιμένης(585 -528 π.Χ.) Μέσα από την κοσμολογική του θεώρηση, συνειδητοποίησε και διέδωσε την συναφή σχέση που υπάρχει μεταξύ μακρόκοσμου και μικρόκοσμου, μίας πολύ κεντρικής ιδέας στην αστρολογική θεωρία. Πρέπει να τονίσουμε ότι, οι πρώτοι έλληνες φιλόσοφοι ήταν περισσότερο φυσιογνώστες και αστρονόμοι, παρά αστρολόγοι, γιατί η αστρολογία ήταν άγνωστη σε αυτούς με τον τρόπο που την εφαρμόζουμε εμείς.  Δημιούργησαν όμως, βήμα προς βήμα, την διανοητική βάση που αργότερα συνδυάστηκε με τις Μεσοποτάμιες θεότητες και παρήγαγε έτσι το σημερινό αστρολογικό μοντέλο.   

Μία από τις μεγαλύτερες μορφές της αρχαιότητας, υπήρξε αναμφισβήτητα ο Πυθαγόρας(586 -490 π.Χ.).  Γεννήθηκε στην Σάμο και ήταν γιος του Αγκαίου και της Παρθενίδος.  Ταξίδεψε σε πολλά μέρη.  Σπούδασε στην Ιωνία, στην Αίγυπτο και στην Βαβυλώνα, μετά την κατάκτηση της Αιγύπτου από τους Πέρσες, το 535 π.Χ., όπου φημολογείται ότι αιχμαλωτίστηκε.  Ως απόρροια όλων αυτών, ήρθε σε επαφή με τις ανατολικές ιδέες, γιατί από το 546 π.Χ. οι Πέρσες είχαν επεκτείνει την αυτοκρατορία τους μέχρι την Ιωνία (σημερινή Τουρκία), αναμειγνύοντας τόσο τον ελληνικό, όσο και τον μεσοποτάμιο πολιτισμό μέσα στην ίδια επικράτεια.   Όταν ο Πυθαγόρας επέστρεψε στην Σάμο το 528 π.Χ. ίδρυσε μία φιλοσοφική Σχολή -ως πρωτοπόρος αρχηγέτης νέων θρησκευτικοπολιτικών ιδεών-, διδάσκοντας ότι η γνώση των αριθμών, της γεωμετρίας και της μουσικής οδηγούν στην κατανόηση των κοσμικών φαινομένων.  Μολονότι ο Πυθαγόρας δεν έφερε την αστρολογία μαζί του, πίσω στην Ελλάδα, έφερε την φιλοσοφία των μαθηματικών μέσα από την οποία αναπτύχθηκε η αστρολογία.  Ο λαμπρός αυτός φιλόσοφος δεν άντεξε την τυραννία του Πολυκράτη, γι’ αυτό ξανάφυγε και αφού περιπλανήθηκε στην Δήλο, στην Κρήτη και στους Δελφούς, κατέληξε στον Κρότωνα της Κάτω Ιταλίας, όπου ίδρυσε μία καινούργια φιλοσοφική Σχολή, το «Ομακοείον» και μεταλαμπάδευσε τις γνώσεις του σε κύκλο επιλεγμένων σπουδαστών -μία κλειστή αδελφότητα-, οι οποίοι γίνονταν δεκτοί έπειτα από αυστηρές δοκιμασίες και υπερβατικές μυήσεις.  

Ο Πυθαγόρας πήρε όλη την απαραίτητη γνώση από τον αρχαίο κόσμο και καταπιάστηκε στο να την εφαρμόσει σε ποικίλα πρακτικά προβλήματα.  Οδηγήθηκε έτσι σε πολλές ανακαλύψεις και προήγαγε σε μεγάλο βαθμό τα μαθηματικά και την αστρονομία. Εξήγησε τα φαινόμενα των εκλείψεων και των φάσεων της Σελήνης.  Ονόμασε το Σύμπαν που περιβάλλει την Γη «Κόσμο», γιατί είναι όντως κόσμημα εξαιρετικό.  Η μεγαλύτερη συμβολή του Πυθαγόρα  στην αστρολογία βρίσκεται στην θεωρία ότι, οι αριθμητικές σχέσεις αποτελούν την βάση του Σύμπαντος, άρα το Σύμπαν μπορεί να εξηγηθεί μέσω των αριθμών.  Κατά συνέπεια, κάθε αριθμός εμπεριέχει μία απόκρυφη σημασία, πέρα από την πραγματική του ­αντιστοιχία με μία συγκεκριμένη ποσότητα.  Γιατί την εποχή του Πυθαγόρα, ο φιλόσοφος και ο μαθητής της αστρολογίας ερχόταν σε επαφή με παγκόσμιους ιερούς νόμους, όπως τον νόμο του Τρία ο οποίος καθρεπτίζει τους κόσμους της Ύλης, της Ψυχής και του Πνεύματος, ήτοι τις 3 αστρολογικές ιδιότητες: την Σταθερότητα, την Παρορμητικότητα και την Μεταβλητότητα.  Επίσης ερχόταν σε επαφή με τον νόμο του Τέσσερα ο οποίος εκφράζεται στα 4 σημεία του ορίζοντα, στις 4 όψεις της ανθρώπινης προσωπικότητας και στα 4 δομικά στοιχεία του Σύμπαντος: Γη, Νερό, Αέρας και Φωτιά.  Ακόμη ερχόταν σε επαφή με τον νόμο του Επτά, που εκτός από τις 7 νότες και τα 7 επτά χρώματα της ίριδας, καθρεφτιζόταν στις ιδιότητες των 7 βασικών πλανητών.  Τέλος ερχόταν σε επαφή με τον νόμο του Δώδεκα ο οποίος εκφράζει γενικά μία πορεία ολοκλήρωσης, μέσα από τον γνωστό μας δωδεκαμερή ζωδιακό κύκλο.  

Πιο συγκεκριμένα, ο αριθμός 1 αντιπροσωπεύει τον Νόμο ο οποίος εκφράζει το Ζώδιο. Σχετίζεται δηλαδή με την βασική, ξεχωριστή, ιδιαίτερη, κατάσταση που εκφράζει το κάθε Ζώδιο, και που έχει να κάνει με αυτό που συμβολίζει ο Κυβερνήτης πλανήτης του Ζωδίου.  Ο αριθμός 2 σχετίζεται με το Γένος, δηλαδή με την αρσενική ή θηλυκή κατάσταση του Ζωδίου. Αυτό δεν έχει σχέση με το φυσικό γένος του καθενός μας, αλλά με την συμβολική κατάσταση του κάθε Ζωδίου.  Ο αριθμός 3 σχετίζεται με τις τρεις ιδιότητες της ύλης, του εκδηλωμένου κόσμου, που τις ξέρουμε σαν Ένταση -Αδράνεια -Ισορροπία, ή σαν Κίνηση -Ακινησία -Ανύψωση, και στην αστρολογία τις βλέπουμε να ορίζουν τα Παρορμητικά -Σταθερά -Μεταβλητά Ζώδια: η Παρόρμηση σχετίζεται με την κίνηση ή το ξεκίνημα, η Σταθερότητα με την εγκατάσταση ή την δημιουργία μορφής, και η Μεταβλητότητα με την Ιδέα, την ανάπτυξη ή την δημιουργία νέας ιδέας.  Ο αριθμός 4 σχετίζεται με τα τέσσερα Στοιχεία του εκδηλωμένου κόσμου, που τα γνωρίζουμε σαν Γη -Νερό -Αέρας και Φωτιά: η Γη σχετίζεται με την φυσική μορφή, την στήριξη ενός καθεστώτος ή μίας κατάστασης, θετικά ή αρνητικά. Το Νερό σχετίζεται με τον ψυχισμό, το συναίσθημα, την ιδιότητα της τυραννίας ή του αλτρουισμού. Ο Αέρας σχετίζεται με την λογική και την διάνοια, τον ορθολογισμό ή την τεχνοκρατία.  Η Φωτιά σχετίζεται με την έμπνευση, το πάθος, τον ενθουσιασμό του ηγέτη ή του τυχοδιώκτη.   Αυτοί οι τέσσερις ξεχωριστοί νόμοι εκφράζονται στο κάθε Ζώδιο σε διαφορετικούς συνδυασμούς, δίνοντας του τελικά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του.  Έτσι, το ένα αντιπροσωπεύει την «ενότητα», το δύο την «δυαδικότητα», κ.ο.κ.  Λόγου χάρη, ο 4ος Οίκος αντιπροσωπεύει την οικογένεια στο γενέθλιο ωροσκόπιό μας, γιατί βασίζεται στην πυθαγόρεια αντίληψη ότι το τέσσερα είναι ο αριθμός της συγκρότησης της ζωής μας. 

Ο Πυθαγόραςδίδασκε ότι κάθε κινούμενο σώμα, εφόσον κραδαίνεται, παράγει ήχο ανάλογο προς τον όγκο και την ταχύτητά του.  Πίστευε ότι οι αποστάσεις των ουρανίων σωμάτων είναι μεταξύ τους διατεταγμένες σύμφωνα με τις αναλογίες της απόκρυφης αρμονίας. Θεωρούσε δε ότι η αέναη κίνηση των πλανητών δημιουργεί κάποιες νότες, που αν καταφέρναμε να τις συγκεντρώσουμε καταγράφοντας τα μυριάδες στίγματα των τροχιών τους, τότε θα ακούγαμε μία θαυμαστή συνήχηση, που την ονόμασε «μουσική των σφαιρών».  Έλεγε χαρακτηριστικά: «Τα άστρα στους ουρανούς παίζουν μία μουσική, αλλά χρειάζεται να έχουμε αυτιά για να την ακούσουμε».  

Μετά τον Πυθαγόρα, συναντούμε χρονολογικά τον­ Ηράκλειτο τον Εφέσιο (544 -484 π.Χ.).  Ο Ηράκλειτος θεωρούσε ότι από το πυρ (την ενέργεια) προέρχονται όλα τα πράγματα, και από τα πράγματα (την ύλη) προέρχεται το πυρ.  Δίδασκε ότι όλα βρίσκονται σε συνεχή ροή «τα πάντα ρει και ουδέν μένει».  Ανέπτυξε την αντίληψη ότι υπάρχουν δύο καταστάσεις ύπαρξης στο Σύμπαν: το Είναι, μία ιδεατή κατάσταση, και το Γίγνεσθαι, μία κατάσταση συνεχούς αλλαγής που διαμορφώνει τον φυσικό κόσμο.  Η θεωρία του Ηράκλειτου θεμελίωσε την συμβολική αρχή της πολικότητας μεταξύ αρσενικών και θηλυκών Ζωδίων, που αρκετοί αστρολόγοι ακολουθούν μέχρι σήμερα για την ερμηνεία ενός ωροσκοπίου. 
Φτάνουμε στον 5ο π.Χ. αιώνα, όπου μία νέα διάνοια εμφανίζεται στο πρόσωπο του φυσιογνώστη φιλοσόφου Αναξαγόρα(500 -428 π.Χ.).  Ο Αναξαγόρας ήταν κτηματίας, αλλά εγκατέλειψε την πατρίδα του προκειμένου να επιδοθεί στην φιλοσοφία.  Έγινε δάσκαλος του Περικλή, του Ευριπίδη και του Σωκράτη.  Πραγματεύτηκε τις φάσεις της Σελήνης, διέκρινε ότι υπάρχουν ανωμαλίες στην επιφάνειά της -κοιλάδες & όρη-, και ανακάλυψε τα πραγματικά αίτια των ηλιο-σεληνιακών εκλείψεων. Υποστήριξε ότι η Σελήνη και τα άστρα θα έπεφταν στην Γη, αν δεν υπήρχε κατά την τροχιά τους η φυγόκεντρη δύναμη που τα συγκρατεί.  Συνήγαγε ότι η βαρύτητα δεν υπάρχει μόνο στην Γη αλλά σε όλα τα ουράνια σώματα.  Διατύπωσε την άποψη ότι υπάρχουν και άλλα ηλιακά συστήματα σαν το δικό μας, γιατί ο Γαλαξίας αποτελείται από αστέρες και νεφελώματα τα οποία στροβιλιζόμενα σχηματίζουν ηλιακά συστήματα.  Όταν ένας σπουδαστής ρώτησε τον Αναξαγόρα«γιατί ο άνθρωπος προτιμά να έρθει στον κόσμο παρά να μην έρθει»; εκείνος του απάντησε «για να θαυμάσει το θέαμα του ουρανού και την τάξη που περιβάλει ολόκληρο τον κόσμο».  Ο Αναξαγόραςήταν ο πρώτος που διέδωσε την ιδέα ενός θεϊκού δημιουργού ο οποίος δίνει στην ύλη μορφή, σε αντίθεση με την κρατούσα θεωρία του «υλοζωισμού» που αξίωνε ότι η ύλη περικλείει μία ενστικτώδη μορφή διάνοιας, και επομένως, ικανότητα για αίσθηση.  Αυτός ο λογισμός είναι κομβικός, όσον αφορά το αν οι πλανήτες αποτελούν μέσα για την έκφραση της θείας θέλησης ή είναι οι ίδιοι αιτιώδεις παράγοντες. 

Την εποχή αυτή έζησε και ο λυρικός ποιητής Πίνδαρος (518 -438 π.Χ.).  Σε ένα από τα σωζόμενα ποιήματά του, κάνει λόγο για μία ολική Έκλειψη Ηλίου που έγινε στις 30 Απριλίου 463 π.Χ. και η οποία ήταν ορατή από την Θήβα: «Ακτίνα του Ήλιου! Ω, εσύ που βλέπεις μακριά, τι θα μηχανευτείς τώρα; Ω, μητέρα των ματιών μου! Ω, υπέρτατε αστέρα, που μας κρύφτηκες μέρα μεσημέρι! Γιατί περιέπλεξες έτσι την δύναμη του ανθρώπου και τον τρόπο σοφίας, με το να ορμήσεις μπροστά στο σκιερό μονοπάτι;». 

Από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες του αρχαίου κόσμου, υπήρξε και ο Εμπεδοκλής(494 -434 π.Χ.) που καταγόταν από την Ακράγαντα της Σικελίας. ­ Ο Εμπεδοκλής υπήρξε από τους βασικότερους εκφραστές της κοσμολογίας.  Ενώ οι προηγούμενοι φιλόσοφοι είχαν αναφερθεί στον ρόλο των ξεχωριστών στοιχείων -φωτιά, αέρας, νερό- σαν βάση του φυσικού Σύμπαντος, ο Εμπεδοκλής θεώρησε ότι όλα τα αισθητά αντικείμενα του υλικού κόσμου προέρχονται από την ανάμιξη σε διάφορες αναλογίες, των τεσσάρων στοιχείων: φωτιά, αέρας, Γη, νερό.  Ανέπτυξε έτσι την ιδέα ότι όλα τα πράγματα στο Σύμπαν αποτελούνται από τον συνδυασμό αυτών των στοιχείων, τα οποία βρίσκονται σε μόνιμη κατάσταση μεταβολής.  Κατά συνέπεια, όλα τα πράγματα στο φυσικό Σύμπαν (η σφαίρα του Γίγνεσθαι), συμπεριλαμβανομένης και της ανθρώπινης προσωπικότητας, μορφοποιούνται από αυτά τα 4 στοιχεία.  Μολονότι ο Εμπεδοκλής δεν ήταν αστρολόγος, χάρη σ’ αυτόν θεμελιώθηκε η αστρολογική αρχή του συνδυασμού των τεσσάρων στοιχείων που ακολουθούμε μέχρι σήμερα, για την ερμηνεία ενός ωροσκοπίου.­ Υπάρχει μία δύναμη, εξηγούσε ο Εμπεδοκλής που λέγεται “φιλότητα” (έλξη) και ενώνει αυτά τα 4 στοιχεία, ενώ μία άλλη, αντίθετη δύναμη που λέγεται “νείκος” (άπωση) τα διαχωρίζει, προκαλώντας την φθορά και τον θάνατο.  Η δυναμική τάση μεταξύ Φιλότητας και Νείκους παράγει συνεχώς, κύκλους μεταβολών στο Σύμπαν.  

Ο Εμπεδοκλής ήταν από τους πρώτους που αντιλήφθηκε ότι πρέπει να υπάρχει μία εξελικτική πορεία στο ανθρώπινο σώμα, γιατί δίδασκε πως τα όργανά του τελειοποιούνται σιγά -σιγά.  Η κυριότερη εφαρμογή της θεωρίας του Εμπεδοκλή έγινε από τον πατέρα της σύγχρονης ιατρικής, τον Ιπποκράτη (460 -367 π.Χ.), ο οποίος σπούδασε στο Ασκληπιείο της Κω. Ο Ιπποκράτης έλεγε ότι: «μόνο ένας μωρός θα θεράπευε ασθενείς χωρίς προηγουμένως να συμβουλευτεί το ωροσκόπιό τους, διότι πρέπει να θεραπεύουμε τον ασθενή και όχι την ασθένεια».  Ο Ιπποκράτης συσχέτισε τα 4 στοιχεία του Εμπεδοκλή με τους 4 ιδιοσυγκρασιακούς τύπους του ανθρώπινου σώματος, θέτοντας έτσι τις βάσεις για την ανάπτυξη της ιατρικής αστρολογίας στην χώρα μας. Στο σημαντικότερο κείμενο της Αρχαίας Ελληνικής Ιατρικής, το περίφημο Coprus Hippocraticum, υπάρχει η εξής παράγραφος: «Πρέπει να δίνεται ιδιαίτερη προσοχή στην Ανατολή των αστέρων, και Ιδιαίτερα του Σείριου και του Αρκτούρου, καθώς και στην δύση των Πλειάδων, γιατί οι περισσότερες αρρώστιες παρουσιάζουν κρίσεις σε αυτές τις περιόδους». Αλλού, στο ίδιο σύγγραμμα, υπενθυμίζεται στους γιατρούς ότι η αστρολογία «δεν είναι δευτερεύουσας αλλά ουσιαστικής σημασίας γνώση για την τέχνη της ιατρικής».  Αξίζει να σημειώσουμε ότι ο Ιπποκράτης είχε προειδοποιήσει για τον ερχομό μίας επιδημίας που θα παρουσιαζόταν στην Αθήνα, και αργότερα εμφανίστηκε η μεγάλη πανώλη που σάρωσε τον πληθυσμό της πόλεως.

Άλλη μία εξέχουσα μορφή της ελληνικής φιλοσοφίας αποτέλεσε ο Πλάτωνας (427 -347 π.Χ.).  Μολονότι δεν ήταν μέλος της Πυθαγόρειας Αδελφότητας, συνδέθηκε μαζί τους και συνδύασε τις απόψεις τους με εκείνες των δύο άλλων κυριοτέρων Σχολών, της Ιωνίου και της Ελεατικής, τις οποίες ως έφηβος είχε γνωρίσει από τον δάσκαλό του, τον Σωκράτη.  Ο Πλάτωνας δεν υπήρξε αστρολόγος, αλλά ήταν ενήμερος για την χρήση της αστρολογίας από τους βαβυλώνιους που επισκέπτονταν την Αθήνα.  

Ο Πλάτωνας εισήγαγε την θεωρία των Ιδεών, η οποία προκάλεσε μία τομή στην ιστορία της φιλοσοφίας.  Έχει ενδιαφέρον να δούμε το πως έφτασε ως εκεί: η φιλοσοφική αναζήτηση που είχε ξεκινήσει με τους προσωκρατικούς φιλοσόφους, σχετικά με το πώς μπορούμε να γνωρίσουμε τον κόσμο γύρω μας και τις αρχές λειτουργίας του, είχε φτάσει σε αδιέξοδο την εποχή του Πλάτωνα. Οι Ηρακλείτειοι υποστήριζαν ότι τα πάντα στον κόσμο του χώρου και του χρόνου συνεχώς μεταβάλλονται: ούτε για μία στιγμή δεν σταματά η μεταβολή και τίποτα δεν μένει το ίδιο από την μία στιγμή στην άλλη.  Συνέπεια αυτής της θεωρίας φαινόταν να είναι ότι δεν μπορούμε να γνωρίσουμε τον κόσμο, εφόσον δεν μπορεί κανείς να πει ότι γνωρίζει κάτι που είναι διαφορετικό ετούτη την στιγμή από ό,τι ήταν μία στιγμή πρωτύτερα. Γιατί η γνώση απαιτεί την ύπαρξη μίας σταθερής, μετρήσιμης αρχής. Παράλληλα, η ρητορική διαλεκτική χρήση της γλώσσας των Σοφιστών είχε οδηγήσει σε σχετικότητα κάθε φιλοσοφική σημασία.  Τότε ήταν που ο Πλάτωνας είπε ότι τα αντικείμενα της γνώσης -τα αντικείμενα που θα μπορούσαν να οριστούν-, υπήρχαν, αλλά δεν θα έπρεπε να ταυτιστούν με τίποτε στον αισθητό κόσμο: υπήρχαν σε έναν νοητό κόσμο, πέρα από αυτόν του χώρου και του χρόνου.

Ο Πλάτωνας μετέδωσε έτσι στην θεωρία των Ιδεών, όπου οι Ιδέες είναι τέλειες, άφθαρτες και αμετάβλητες νοητές οντότητες, στις οποίες μετέχουν όλα τα ατελή, φθαρτά και μεταβλητά αισθητά πράγματα. Δεν είναι οι ιδέες που δημιουργούμε με τον νου μας, αλλά είναι πραγματικές οντότητες τις οποίες μπορούμε να συλλάβουμε μόνο με την νόηση και όχι με τις αισθήσεις μας. ­Με άλλα λόγια, οι Ιδέες συνιστούν έσχατες και αυθυπόστατες οντολογικές και νοηματικές εστίες θεμελίωσης της πραγματικότητας και της γνώσεως. Όλα τα πράγματα που γίνονται αισθητά στον άνθρωπο -στην διάσταση του υλικού κόσμου-, δεν αποτελούν παρά απομιμήσεις, σκιές, είδωλα του αληθινού κόσμου των Ιδεών.  Επομένως, ο άνθρωπος δεν ανακαλύπτει, αλλά θυμάται αλήθειες που κάποτε γνώρισε στον κόσμο των Ιδεών.  Όλοι έχουμε μέσα μας την γνώση και την αλήθεια και αυτό που πρέπει να γίνει είναι να την ανακαλέσουμε στην μνήμη μας (η ετυμολογία της α-λήθειας σημαίνει άρση της λήθης). 

Για να υποστηρίξει ο Πλάτωνας την πεποίθησή του αυτή, επαναδιατύπωσε την θρησκευτική διδασκαλία των Πυθαγορείων -ότι η ψυχή είναι αθάνατη-, ισχυριζόμενος ότι η ψυχή καθρεφτίζει τις Ιδέες.  Η θέα των Ιδεών είναι μάλιστα πληρέστερη όσο περισσότερο η ψυχή ελευθερώνεται από το σώμα και τις αισθήσεις μας.  Συνεπώς η ψυχή συγγενεύει με το θείο, το αθάνατο, το αόρατο, ενώ το σώμα μας συγγενεύει με το γήινο, το ορατό και το φθαρτό.  Άλλη μία απόδειξη της θεωρίας του Πλάτωνα στηρίζεται στην προϋπόθεση ότι, ο κόσμος όπως τον γνωρίζουμε συνίσταται από αντιθέσεις, και καθεμία αντίθεση προκύπτει μέσα από κάποια άλλη. Για παράδειγμα, το μεγαλύτερο γίνεται από το μικρότερο, το ασθενέστερο από το ισχυρότερο κ.ο.κ. Έτσι και η ζωή με τον θάνατο είναι αντίθετα.  Και αφού από την ζωή προκύπτει ο θάνατος θα πρέπει να δεχτούμε και ότι από τον θάνατο προκύπτει ζωή.  Για να ενισχύσει αυτή την απόδειξη ο Πλάτωνας την συνέδεσε με την ανάμνηση, σύμφωνα με την οποία, η ανθρώπινη ψυχή πριν ενσαρκωθεί γνώρισε τις Ιδέες στην καθαρότητά τους.  Όμως με την είσοδό της στο σώμα και την υποταγή της στους φυσικούς νόμους, η ψυχή λησμόνησε αυτά που γνώριζε.  Η απόκτηση γνώσεως σε ετούτο τον κόσμο ερμηνεύεται τελικά, ως διαδικασία αναμνήσεως.  Τα αισθητά πράγματα δηλαδή, προκαλούν μόνο το έρεισμα για να ανακληθεί στην μνήμη μας η πρότερη γνώση της ψυχής.  Η νόηση που κατά τον Πλάτωνα εδράζεται στην ψυχή, είναι αυτή που οδηγεί στην γνώση των Ιδεών, και η γνώση των Ιδεών στην γνώση των πραγμάτων. Συνεπώς οι Ιδέες αποτελούν όχι μόνο την γνωσιολογική αιτία των πραγμάτων, αλλά και την οντολογική προϋπόθεση για την ύπαρξή τους.  Κοντολογίς, οι Ιδέες είναι εκείνες που ορίζουν την ουσία κάθε όντος, και όλος ο αισθητός κόσμος αντιστοιχεί στο ασταθές και μεταβλητό Γίγνεσθαι. 

Διαπιστώνουμε ότι, ενώ ο Πυθαγόρας  ανέπτυξε τις βάσεις της αστρολογίας, ο Πλάτωναςείναι ο κύριος οικοδόμος της, γιατί εδραίωσε την πίστη ότι το Σύμπαν μπορεί να περιγραφεί μέσω των Ιδεών, και ότι κάθε Ιδέα θα μπορούσε να προσδιοριστεί με μία συγκεκριμένη αριθμητική αξία, κατά την πυθαγόρεια αριθμοσοφία.  Επηρέασε έτσι την ανάπτυξη της αστρολογίας ως επιστήμης πολύ στενά συνδεδεμένης με την αριθμοσοφία.    

Ο Πλάτωνας ίδρυσε στην Αθήνα την ομώνυμη Σχολή του, η οποία ονομάστηκε «Ακαδημία» γιατί ήταν χτισμένη στο άλσος του Ακάδημου, κοντά στον Κηφισό ποταμό.  Από την Ακαδημία αποφοίτησαν λαμπρά ονόματα όπως ο Εύδοξος ο Κνίδιος408 -355 π.Χ.), ο Ηρακλείδης ο Πόντιος (390 -310 π.Χ.) και ο Αριστοτέλης (384 -322 π.Χ.).  Η Ακαδημία Πλάτωνος απέκτησε με τον καιρό, φήμη ανώτατου πνευματικού ιδρύματος και εκεί παρέμεινε ο Αριστοτέλης για 20 χρόνια. ­ Σε ένα από τα πολλά συγγράμματά του που φέρει τον τίτλο «Μετεωρολογικόν» (κεφ. 6 & 7), βλέπουμε πόσο μεγάλη αξία δίνει ο Αριστοτέλης στον ζωδιακό κύκλο, που έφτασε μάλιστα στο σημείο να γράψει ότι: «οι πλανήτες κινούνται κατά μήκος του ζωδιακού κύκλου, ενώ οι κομήτες κινούνται έξω από αυτόν, συνεπώς δεν πρέπει να θεωρηθούν πλανήτες». Ο ορθολογισμός του Αριστοτέλη απέρριψε πολλές από τις δοξασίες του Πλάτωνα, αλλά υποστήριξε την σημασία της κοσμολογίας του διδασκάλου του.  Υιοθέτησε δηλαδή το γεωκεντρικό σύστημα, αλλά απέρριψε την αντίληψη ότι οι πλανήτες είναι θεϊκές διάνοιες: τους θεώρησε περισσότερο ως κανάλια θεϊκής βούλησης, παρά ως κυρίαρχους εκφραστές της.   Τοποθέτησε έτσι τον Δημιουργό πέρα από την σφαίρα των απλανών αστέρων, και έθεσε τις βάσεις για την παρατήρηση, ως τρόπο κατανόησης του Σύμπαντος -θεώρηση που βρίσκεται σε απόλυτη ταύτιση με την σημερινή επιστημονική θέση της αστρολογίας-. 

Αργότερα ο ιατροφιλόσοφος Θεόφραστος(392 -287 π.Χ.) που υπήρξε μαθητής του Αριστοτέλη και τον διαδέχτηκε μετά τον θάνατό του στην Περιπατητική Σχολή -στο «Λύκειον»-, εξέφραζε περισσότερο ελεύθερα την γνώμη του για την αστρολογία, σε σχέση με τον πρώην δάσκαλό του. Ο Αριστοτέλης είχε αναλάβει το 342 π.Χ. την διαπαιδαγώγηση του Μέγα Αλέξανδρου(356 -323 π.Χ), με τον οποίο συνδέθηκε με στενή φιλία και αλληλοεκτίμηση. Την στιγμή της γέννας του Αλέξανδρου λέγεται ότι υπήρχε ένας αστρολόγος στο παλάτι -ο τελευταίος βασιλιάς της Αιγύπτου-, ο Νεκτανεβώ, ο οποίος εξορίστηκε από την πατρίδα του και εγκαταστάθηκε στην Πέλλα.  Ο Νεκτανεβώ που οι φήμες τον φέρουν δίπλα στην μητέρα του Αλέξανδρου, την Ολυμπιάδα, υπολόγισε τις θέσεις των ουρανίων σωμάτων και την πίεζε να μη βιαστεί να γεννήσει, αλλά να περιμένει το σήμα του, γιατί όσο πιο πολύ αργούσε τόσο περισσότερο θα δοξαζόταν το βρέφος, όπερ και εγένετο.   

Ο Μακεδόνας στρατηλάτης επηρέασε ένα μεγάλο τμήμα του τότε γνωστού κόσμου, καθώς εξάπλωσε την ελληνική κουλτούρα, από την Ασία μέχρι την βόρεια Ινδία. Όμως ανησύχησε από την πρόγνωση που του είχαν κάνει οι Βραχμάνοι ιερείς -διαβάζοντας με τον δικό τους τρόπο το ωροσκόπιό του-, ότι θα χανόταν από ένα κύπελλο (δηλαδή από δηλητηρίαση) εάν θα έμπαινε στην Βαβυλώνα, και τον προειδοποίησαν λέγοντας: «φύγε μακριά από την πόλη που βασιλεύει το μοιραίο σου άστρο».  Ο Μέγας Αλέξανδροςπαρέκαμψε αρχικά την Βαβυλώνα, αλλά αργότερα μπήκε στην πόλη όπου συνάντησε τον θάνατο.  Παρενθετικά σημειώνουμε ότι, η ιδέα που επικράτησε αρκετούς αιώνες αργότερα στην Ευρώπη,­ ότι δηλαδή ο κάθε άνθρωπος έχει το δικό του άστρο, είναι ανατολικής προέλευσης.  Σύμφωνα με την αμφισβητούμενη αυτή θεωρία, το αστέρι του εμφανίζεται όταν κάποιος γεννιέται, και εξαφανίζεται όταν πεθαίνει. 

Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος κατέλαβε την Βαβυλώνα το 331 π.Χ., ­ο ιστοριογράφος του, ο Καλλισθένης -ανιψιός του Αριστοτέλη­, έστειλε στον θείο του μεγάλες ποσότητες αστρολογικών παρατηρήσεων, παλίμψηστα έργα που οι Βαβυλώνιοι αστρολόγοι φύλασσαν στα αρχεία τους από το 2233 π.Χ. (από την εποχή των Σουμερίων).  Οι Έλληνες παρέλαβαν μεν αυτούς τους ανεκτίμητης αξίας γνωσιακούς θησαυρούς, αλλά τους εμπλούτισαν με  ασύγκριτα μεγαλύτερη ποικιλία νοημάτων. 

Βρισκόμαστε στον 4ο π.Χ. αιώνα, και συγκεκριμένα στο 335 π.Χ. όπου γεννιέται στο Κίτιο της Κύπρου ο φυσιογνωστικός φιλόσοφος Ζήνωνας.  Ο Ζήνων σε ηλικία 22 ετών ήρθε στην Αθήνα και μαθήτευσε κοντά σε μεγάλους διανοητές.  Όταν έγινε 30 ετών άρχισε ο ίδιος να διδάσκει.  Καταπιάστηκε με τα μετεωρολογικά φαινόμενα και ερμήνευσε την εμφάνιση των εποχών.  Αντιλήφθηκε ότι η Γη είναι πεπερασμένη και σφαιρική, ότι η τροχιά της Σελήνης είναι ελικοειδής και ότι ο Ήλιος διαγράφει ελλειπτική πορεία διαμέσου του ζωδιακού κύκλου. Ο Ζήνωνας ο Κιτέας είναι αυτός που εμπλούτισε την φιλοσοφία της σημερινής αστρολογίας, καθώς πίστευε σε ένα Σύμπαν που είναι προκαθορισμένο από τον Δημιουργό, στο οποίο ο άνθρωπος -που αποτελεί μία μικρογραφία του Σύμπαντος-, πρέπει να ενταχθεί αρμονικά.  Έγραψε αρκετά έργα που χάθηκαν, μεταξύ των οποίων μία πραγματεία κοσμολογικού περιεχομένου, με τίτλο «Περί του Όλου» (περί του Σύμπαντος).  Ο ίδιος έλεγε ότι το φάρμακο για την ψυχή είναι η μελέτη της φιλοσοφίας.  Γύρω στο 300 π.Χ. ίδρυσε την Στωική Σχολή, η οποία έμελλε να παίξει σημαντικό ρόλο στην κοσμοθεωρία των μετέπειτα στοχαστών.    

Οι Στωικοί αντιλήφθηκαν ότι ο άνθρωπος είναι ένα μικρό Σύμπαν μέσα σε ένα άλλο, την Γη.  Αυτή με την σειρά της είναι μέρος του ηλιακού μας συστήματος, και αυτό μέρος του Γαλαξία, και αυτός μέρος του Σύμπαντος.  Υπάρχει επομένως μία αλληλεξάρτηση και μία αλληλεπίδραση, καθώς είμαστε όλοι ενταγμένοι στο Όλον, το οποίο κινείται και εξελίσσεται συνεχώς. Οι Στωικοί πίστευαν ότι υπάρχει μία αδιάσπαστη αλυσίδα από αιτίες που ξεκινούν από την Υπέρτατη Αρχή, οι οποίες επηρεάζουν την εξέλιξη κάθε μορφής ζωής στον πλανήτη μας, και θεωρούσαν την πλάση σαν έναν γιγάντιο οργανισμό, όπου οι συμπαθητικές του δυνάμεις δρουν συνεχώς, ενταγμένες σε ένα παγκόσμιο θεϊκό σχέδιο. Υπό αυτό το πρίσμα, οι Στωικοί δέχονταν ότι η μοίρα είναι μεν προδιαγεγραμμένη, αλλά ταυτόχρονα, ότι ο κάθε άνθρωπος έχει ως έλλογο ον την δυνατότητα της ελεύθερης βούλησης για να συμμετάσχει συνειδητά στην πορεία της ζωής του, κατευθύνοντας έτσι το ατομικό του πεπρωμένο. 

Από τους τελευταίους μεγάλους Στωικούς φιλοσόφους υπήρξε ο Ποσειδώνιος(135 -45 π.Χ.).  Γεννήθηκε στην Απάμεια της Συρίας και έκανε μακρινά ταξίδια λόγω της μεγάλης του οικονομικής άνεσης.  Ήρθε στην Αθήνα και σπούδασε στην Σχολή των Στωικών.  Διδάχθηκε φιλοσοφία, μαθηματικά, φυσική, αστρονομία, γεωγραφία, ιστορία και θεολογία. Το 90 π.Χ. εγκαταστάθηκε στην Ρόδο και ίδρυσε δική του Σχολή, από την οποία αποφοίτησαν ο Πομπήιος, ο Νιγίδιος Φίγκουλος  και άλλοι επιφανείς Ρωμαίοι.  Έζησε στην Ρώμη, όπου συνδέθηκε με την αριστοκρατία της εποχής και δίδαξε τον ρήτορα Κικέρωνα. Ο Ποσειδώνιος έγραψε 26 πραγματείες, που χάθηκαν όλες.  Στο πρόσωπο του συναντήθηκαν η ελληνική με την ανατολική σοφία, ο μυστικισμός με τον ορθολογισμό, η πίστη στα θαύματα με την αιτιοκρατία, η θεωρητική με την εμπειρική σκέψη. Ο Ποσειδώνιος δίδασκε ότι είμαστε ένα μικρό μόνο μέρος του μεγάλου, κυκλικά επαναλαμβανόμενου συνόλου που ονομάζουμε Σύμπαν, και λόγω της συνάφειας του μακρόκοσμου με τον μικρόκοσμο που ζούμε, οι συμβολικές ενδείξεις αυτού του αντικατοπτρισμού, μπορούν να μας υποδείξουν τις πιο κατάλληλες επιλογές δράσης, ώστε να είμαστε σε αρμονία με όλο τον Κόσμο.   ΜΕ ΒΑΣΗ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΙΣΤΙΚΗ, ΠΙΘΑΝΟΛΟΓΟΥΜΕ ΟΤΙ ΘΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ Η ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ ΤΗΝ 3Η Μ.Χ. ΧΙΛΙΕΤΙΑ. 

Άλλη μία εξέχουσα μορφή της αρχαιότητας υπήρξε ο αστρονόμος και μαθηματικός Αρίσταρχος ο Σάμιος (310 -250 π.Χ.).  Το 270 π.Χ. ισχυρίστηκε ότι η Γη και οι πλανήτες περιστρέφονται γύρω από τον Ήλιο σε κυκλική τροχιά που περνά από το μέσον του ζωδιακού κύκλου, ενώ ο Ήλιος και οι απλανείς αστέρες μένουν ακίνητοι.  Η θεωρία του Ηλιοκεντρικού συστήματος του Αρίσταρχου έγινε γνωστή από τον Αρχιμήδη, στο σύγγραμμά του με τίτλο «Ψαμμίτης». Η ιδέα αυτή ήταν τόσο επαναστατική, που ο Αρίσταρχος κατηγορήθηκε για ασέβεια και καταδικάστηκε σε θάνατο. Χρειάστηκε να παρέλθουν 17 αιώνες για να ωριμάσει η ιδέα, ώσπου την δημοσίευσε ο Πολωνός αστρονόμος Νικολάι Κόπερνικ, το 1543, στο σύγγραμμά του με τίτλο «De revolutionibus orbium coelestium», το οποίο κυκλοφόρησε μετά από τον θάνατό του.   

Το Ηλιοκεντρικό σύστημα δεν έχει επηρεάσει στο παραμικρό την γεωκεντρική φύση της αστρολογίας, γιατί το Γεωκεντρικό είναι το μοναδικό σύστημα προβολής των Ζωδίων και των πλανητών επάνω στην υδρόγειο σφαίρα.  Στην γεωμετρία χρησιμοποιούμε το κέντρο ενός κύκλου ­σαν σημείο αναφοράς, γιατί χωρίς αυτό ο κύκλος είναι ανύπαρκτος. Είναι όμως βέβαιο ότι δεν μπορούμε να υπολογίσουμε τίποτα εάν έχουμε μόνο αυτό το κέντρο.  Ας παραλληλίσουμε έναν πλανήτη με μία πεταλούδα που φτερουγίζει, μέσα σε ένα άδειο δωμάτιο.  Υποθέτουμε ότι ο διαστημικός μας χώρος είναι ένα τρισδιάστατο δωμάτιο, το ταβάνι του αποτελεί το φόντο των Ζωδίων και το έδαφος την Γη.  Αν θεωρήσουμε τον Ήλιο σαν ένα φωτιστικό τοποθετημένο σε μία από τις γωνίες κάποιου τοίχου, τότε η σκιά της πεταλούδας που φτερουγίζει, θα βλέπουμε να διαγράφει συνεχώς, τροχιές στο πάτωμα (δηλαδή στην επιφάνεια της Γης).  Αυτό το υπεραπλουστευμένο παράδειγμα εξηγεί την αρχή λειτουργίας του Γεωκεντρικού συστήματος. 

Από εκείνη την εποχή ξεχωρίζει ακόμη μία ιστορική φυσιογνωμία, ο Άρατος ο Σολεύς(315 -240 π.Χ.).  Ο Άρατος υπήρξε αλεξανδρινός ποιητής, αστρονόμος, μετεωρολόγος, μαθηματικός και γιατρός. Το 275 π.Χ. μετανάστευσε από την Αλεξάνδρεια στο παλάτι του μακεδόνα βασιλιά Αντίγονου Γονατά, όπου ο δεύτερος του ζήτησε να γράψει βιβλία για να συνοψίσει την ουράνια γνώση.  ­Ο Άρατος έγραψε 4 έργα με ησιόδειο πνεύμα και με ομηρικό ζήλο, εκ των οποίων σπουδαιότερο είναι το «Φαινόμενα και διοσημείαι», μία έμμετρη ποιητική πραγματεία σε δύο μέρη, που αποτελείται από 732 και 422 εξάμετρους στοίχους. 

Σχεδόν μισό αιώνα αργότερα, συναντούμε τον Ερατοσθένηαπό την Κυρήνη, ο οποίος έγραψε ένα έργο με τίτλο «Καταστερισμοί». Στο έργο του αυτό, ο Ερατοσθένης είναι ο πρώτος που περιέγραψε τι παριστάνουν οι αστερισμοί, μέσα στο περίγραμμα του καθενός.  Τους κατέταξε δηλαδή ανάλογα με τους μύθους που τους συνοδεύουν. 

Χάρη στους αρχαίους έλληνες και σε ορισμένους ρωμαίους συγγραφείς, έχουν διασωθεί στοιχεία που αποδίδονται σε προγενέστερες εποχές.  Ανάμεσα σε αυτά είναι η αναφορά σε έναν από τους ιερείς του ναού του Μαρντούκ της Βαβυλώνας, ονόματι Βηρωσό, ο οποίος κατείχε πολλές γνώσεις σύμφωνα με τις σφηνοειδείς επιγραφές της χώρας του, που αφορούσαν κυρίως τις αστρολογικές προγνώσεις. ­­ Ο Βηρωσός θεωρήθηκε αυθεντία στις ερμηνείες των ωροσκοπίων, και τόσο ο ίδιος όσο και οι μαθητές του απέκτησαν πολύ μεγάλη φήμη.  Οι οπαδοί του ήταν πολυάριθμοι.  Όταν ξέσπασε η μετανάστευση των Χαλδαίων προς την Δύση, μαζί τους έφυγε και ο Βηρωσόςτο 280 π.Χ. και εγκαταστάθηκε στο νησί της Κω, ιδρύοντας μία Σχολή αστρολογικών και απόκρυφων επιστημών.  Έτσι η Κως που με το ξακουστό Ασκληπιείο της είχε ήδη γίνει γνωστή σαν κέντρο ιατρικής έναν αιώνα νωρίτερα, από την εποχή του Ιπποκράτη, αποτέλεσε έναν σύνδεσμο μεταξύ ιατρικής και αστρολογίας, τόσο ισχυρό, όσο σε καμία άλλη εποχή. 

Το 270 π.Χ. ο Βηρωσός αφιέρωσε τρεις μεγάλους τόμους με τίτλο «η ιστορία της Βαβυλωνίας» -που δεν έχει διασωθεί-, στον βασιλιά Αντίοχο Α΄, τον 2ο­ ηγεμόνα της δυναστείας των Σελευκιδών. Το έργο του Βηρωσού περιείχε και αποσπάσματα Αστρομυθολογικών εξιστορήσεων της Χαλδαϊκής κοσμολογίας, που δεν αποκλείεται να προήλθαν από την Αίγυπτο.  Την ίδια εποχή στην Βαβυλώνα ιδρύθηκε μία ελληνική Σχολή, γιατί η Βαβυλώνα δεν αποτελούσε πλέον πρωτεύουσα, αλλά ένα είδος εκπαιδευτικού κέντρου της ελληνικής δυναστείας των Σελευκιδών.  Έτσι η αστρολογία εξαπλώθηκε σύντομα στον ευρύτερο ελληνικό χώρο. 

Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε την ιδιαίτερη συμβολή του Μανέθωνατο 263 π.Χ. στην διάδοση των αστρολογικών ιδεών. Το όνομα «Μανέθων» σημαίνει «η αλήθεια του θεού Θωθ».  Ο Μανέθωνας υπήρξε αρχειοφύλακας των παπύρων του ναού της Ηλιούπολης και έγραψε ένα αστρολογικό ποίημα με τίτλο «Αποτελεσματικά».  Αλλά ο Μανέθωνας δεν υπήρξε επίσημα αστρολόγος. Ήταν αιγύπτιος αρχιερέας του Σέραπι και ιστορικός, που ανέλαβε σε συνεργασία με τον Τιμόθεο-ιερέα και σύμβουλο του βασιλιά Πτολεμαίου Α΄ την μετάφραση των αρχαίων αιγυπτιακών ιερογλυφικών.  Έγραψε έτσι την ιστορία της Αιγύπτου στα ελληνικά, κάνοντας φανερό τον παραλληλισμό αρκετών Αστρομυθολογικών συμβολισμών, μεταξύ των παραδόσεων των δύο λαών.

Για να είμαστε αμερόληπτοι στην παρούσα μονογραφία, αναφέρουμε επίσης παραδείγματα σπουδαίων ανθρώπων που τάχθηκαν εναντίον της αστρολογίας, όπως ο Έλληνας φιλόσοφος από την Λιβύη, ο Καρνεάδης (214 -129 π.Χ.).  Ο σκεπτικιστής αυτός δεν ασπαζόταν τις θεωρίες του καιρού του και υπέβαλλε τις απόψεις των διάφορων φιλοσόφων σε λεπτομερειακή κριτική, ορίζοντας τρεις βαθμούς πιθανότητας. Ο Καρνεάδηςερεύνησε και το ζήτημα της αστρολογίας και έθεσε δύο ερωτήματα που προκάλεσαν αμηχανία στους αστρολόγους της εποχής του, ενώ δεν παύουν ακόμη και σήμερα να δημιουργούν αμφιβολίες σε όσους ασχολούνται επιφανειακά με την ουράνια Γνώση: α) πως είναι δυνατόν δίδυμοι με το ίδιο ωροσκόπιο να έχουν διαφορετική πορεία, ή αλλιώς, γιατί δεν έχουν την ίδια μοίρα ο γιος ενός βασιλιά και ο γιος ενός σκλάβου που γεννιούνται την ίδια χρονική στιγμή;  β) όλοι όσοι σκοτώνονται σε μία μάχη δεν θα έπρεπε να έχουν το ίδιο ωροσκόπιο;   Αφήνουμε ελεύθερο τον αναγνώστη καθώς θα προχωρεί στα επόμενα κεφάλαια, να αντλήσει τα δικά του συμπεράσματα. 

Από τους τελευταίους μεγάλους αστρονόμους και μαθηματικούς της κλασσικής Ελλάδας, υπήρξε ο Ίππαρχος(190 -120 π.Χ.).  Γεννήθηκε στην Νίκαια της Βιθυνίας και έζησε κυρίως στην πόλη που ίδρυσε στην Αίγυπτο ο Μέγας Αλέξανδρος -στην Αλεξάνδρεια-,  και μετέπειτα στην Ρόδο.  Εκτός από την ανακάλυψη της Μετάπτωσης των Ισημεριών -την οποία αναλύσαμε διεξοδικά σε προηγούμενο κεφάλαιο-, ο Ίππαρχος επινόησε στην νήσο Ρόδο το Ηλιοκεντρικό σύστημα, περιέγραψε την διάρκεια του τροπικού έτους, εφεύρε τον «Αστρολάβο», -ένα εργαλείο για την εξακρίβωση της θέσεως και της κινήσεως των πλανητών-, και συνέταξε έναν κατάλογο από 1080 απλανείς αστέρες σε 49 αστερισμούς. Ο Ίππαρχοςήταν οπαδός της αστρολογίας και εισήγαγε την έννοια του γεωγραφικού μήκους και πλάτους ως συντεταγμένων μέτρησης, χωρίς τις οποίες δεν θα μπορούσαμε να υπολογίσουμε με ακρίβεια κανένα σύγχρονο ωροσκόπιο. 

Αργότερα ο αστρονόμος και μαθηματικός Υψικλήςαπό την Αλεξάνδρεια έγραψε γύρω στο 100 π.Χ. μία πραγματεία με τίτλο «Περί της των Ζωδίων αναφοράς». Ο Υψικλής είναι ο πρώτος που διαίρεσε την εκλειπτική σε μοίρες και βαθμούς, παρουσιάζοντας τον Ζωδιακό ως ένα επαναλαμβανόμενο κύκλο, που αποτελείται από 360 μοίρες.  

Ακολουθεί ο αστρονόμος και μαθηματικός Γέμινοςαπό την Ρόδο, ο οποίος έγραψε γύρω στο 70 π.Χ. μία πραγματεία με τίτλο «Εισαγωγή εις την Σπουδήν των Ουρανίων Φαινομένων». Στο έργο του αυτό που αποτελείται από 18 κεφάλαια, ο Γέμινος αφιέρωσε το 1ο και το 2ο κεφάλαιο στην αστρολογία. Συγκεκριμένα, ο συγγραφέας στο 1ο κεφάλαιο αναφέρεται στον Ζωδιακό κύκλο και στις Όψεις των πλανητών, ενώ στο 2ο κεφάλαιο αναφέρεται στην αστρολογική πρόγνωση του καιρού. 

Σημειώστε ότι το πρώτο αμιγώς ελληνικό ωροσκόπιο που διασώζεται χρονολογείται στις 6 Ιουλίου του 61 π.Χ.  Δεν είναι ένας γενέθλιος χάρτης, αλλά αναφέρεται ­στην στέψη του ρυθμιστή­ της Μεσοποταμίας, του βασιλιά Αντίοχου Α΄της Κομμαγηνής, ο οποίος διέταξε να χαράξουν το εν λόγω ωροσκόπιο στα ψηλά όρη Ταύρος, ανάγλυφο στην κορυφή του Νίμρουδ Ντα.  Πρόκειται για το αρχαιότερο σωζόμενο πρωτότυπο ελληνικό ωροσκόπιο σε άγαλμα, που δείχνει την σημασία που έδιναν στην αστρολογία οι μονάρχες. 

Παρατηρούμε ότι στους αρχαίους Έλληνες την σημαντικότερη θέση κατείχε αυτό που σήμερα ονομάζουμε Εκλεκτική αστρολογία, δηλαδή η επιλογή των κατάλληλων αστρικών συνθηκών για ένα έργο. Τέτοια έργα ήταν η σπορά και ο θερισμός, η αρχή μίας εκστρατείας ή ενός πολέμου, ένας γάμος, η τέλεση μίας θυσίας ή μίας θρησκευτικής εορτής, η στέψη ενός βασιλιά κ.α.  Γιατί οι πρόγονοί μας δεν χρησιμοποιούσαν τόσο την αστρολογία σε αυτό που λέμε πρόγνωση, για τον απλούστατο λόγο ότι, όποτε κάποιος ήθελε να ζητήσει συμβουλή περί ενός θέματος που αφορούσε το μέλλον, απευθυνόταν σε Μαντείο. 

Οι αρχαίοι Έλληνες υπήρξαν καινοτόμοι, γιατί επινόησαν την σύνταξη αστρολογικών χαρτών οι οποίοι αντιστοιχούσαν στην ακριβή ώρα γέννησης ενός ανθρώπου. Εισήγαγαν έτσι για πρώτη φορά στην αστρολογία τον όρο «Ωροσκόπος» που σημαίνει: παρατηρώ την ώρα.   Το πρώτο ωροσκόπιο που κατασκευάστηκε κάνοντας χρήση του Ωροσκόπου χρονολογείται το 4 π.Χ. Τότε άρχισαν να παρατηρούν ότι το Μεσουράνημα απείχε χονδρικά, τρία Ζώδια από τον Ωροσκόπο, παραλείποντας τους χρόνους ανόδου.  Αυτή είναι η εποχή που η ελληνική αστρολογία κοσμικοποιήθηκε.  Όσοι κατάστρωναν χάρτες δεν ήταν μόνο ιερείς των μαντείων, αλλά και μελετητές και φιλόσοφοι, που συνέτασσαν ωροσκόπια όχι μόνο για βασιλιάδες, αλλά και για πρόσωπα που κατείχαν λιγότερα αξιώματα. 

Οι αρχαίοι μας πρόγονοι κατέγραψαν τις ιδιότητες των Ζωδίων και των πλανητών και διέκριναν τους πλανήτες με σύμβολα: παρίσταναν τον Ήλιο ή Φοίβο με ένα δίσκο, την Σελήνη ή Μήνη ή Φοίβη με ένα μηνίσκο, τον Ερμή ή Στίλβων με ένα κηρύκειο, την Αφροδίτη ή Κυθέρεια ή Παφία με ένα κάτοπτρο, τον Άρη ή Θούρο ή Πυρροέοντα με ένα τόξο, τον Δία /Ζευς­ με ένα σκήπτρο και κεραυνό, τον Κρόνο ή Φαίνο ή Νυκτούρο με ένα δρεπάνι.  Σταδιακά, οι αρχαίοι έλληνες εξεικόνισαν και τον ανθρώπινο οργανισμό στον ζωδιακό κύκλο, συσχετίζοντας κάθε Ζώδιο με συγκεκριμένα σημεία & όργανα του σώματος, αναπτύσσοντας έτσι την Ιατρική. 

Οι αρχαίοι Έλληνες παρέλαβαν την έννοια της εβδομάδας από ανατολικούς λαούς και την προσάρμοσαν στα θρησκευτικά τους δεδομένα, δίνοντας ονόματα πλανητικών θεοτήτων στις 7 ημέρες της εβδομάδος του σεληνιακού κύκλου.  Έτσι, η πρώτη ημέρα ήταν αφιερωμένη στον Ήλιο (Κυριακή), η δεύτερη στην Σελήνη (Δευτέρα), η τρίτη στον Άρη (Τρίτη), η τέταρτη στον Ερμή (Τετάρτη), η Πέμπτη στον Δία (Πέμπτη), η έκτη στην Αφροδίτη (Παρασκευή) και η έβδομη στον Κρόνο (Σάββατο). Από τους Έλληνες οι ονομασίες των ημερών πέρασαν στους Ρωμαίους, χωρίς μεταβολές, αλλά μεταφρασμένες στην λατινική γλώσσα.  Αργότερα τις συναντούμε και σε άλλες διαλέκτους.  Για παράδειγμα, η Δευτέρα ονομάζεται στα ιταλικά Lunedi από το Dies Lunae (ημέρα της Σελήνης), ενώ στα αγγλικά λέγεται Monday από την Μόνα, αρχαία ονομασία της Σελήνης.  Η Τρίτη ονομάζεται Martedi από Dies Martis (ημέρα του Άρη), ενώ στα αγγλικά λέγεται Tuesday προς τιμή του θεού του νόμου Tiw.  Η Τετάρτη ονομάζεται Mercoledi από το Dies Mercury (ημέρα του Ερμή), ενώ στα αγγλικά λέγεται Wednesday από τον αντίστοιχο θεό των Τευτόνων, τον Βόταν ή Οντίν.  Η Πέμπτη ονομάζεται Giovedi από το Dies Jovis (ημέρα του Δία), ενώ στα αγγλικά λέγεται Thursday από τον σκανδιναβό θεό Θορ.  Η Παρασκευή ονομάζεται Venerdi από το Dies Veneris (ημέρα της Αφροδίτης), ενώ στα αγγλικά λέγεται Friday και στα γερμανικά Freitag από την θεά του έρωτα Φρυγία, ταυτόσημη της Αφροδίτης.  Οι Άγγλοι ονομάζουν το Σάββατο Saturday από το Saturn day (ημέρα του Κρόνου), και λένε την Κυριακή Sunday από το Sun say (ημέρα του Ηλίου).
Οι αρχαίοι Έλληνες επινόησαν και εφάρμοσαν στην αστρολογία τις λεγόμενες «πολυγωνικές Όψεις», ως μαθηματικές επιπτώσεις των ενδοπλανητικών σχέσεων -που ήταν μέχρι τότε άγνωστες στους Χαλδαίους-, οι οποίες στηρίζονται στην θεωρία του Πυθαγόρα. Ο τρόπος που λειτουργούν οι Όψεις είναι ο εξής: οι πλανήτες δεν κινούνται με την ίδια ταχύτητα στον ουρανό.  Καθώς τους παρατηρούμε από την Γη, μοιάζουν σαν να συναντιούνται ή να ξεπερνούν ο ένας τον άλλον, κατέχοντας διαφορετικές γωνιακές θέσεις /αποστάσεις.  Οι αστρολόγοι πρόγονοί μας, έδιναν ιδιαίτερη σημασία στους πλανήτες όταν οι αποστάσεις τους έφταναν στις κορυφές γνωστών γεωμετρικών σχημάτων, όπως λόγου χάρη το Τετράγωνο, που συμβαίνει εάν ένας πλανήτης βρίσκεται στον ορίζοντα και ένας άλλος πλανήτης βρίσκεται στον μεσημβρινό. Έτσι δημιούργησαν το σύστημα μέτρησης των Όψεων που χρησιμοποιούμε μέχρι σήμερα, για να συντάξουμε ένα ωροσκόπιο. 

Οι αρχαίοι Έλληνες αστρολόγοι επιχείρησαν να χρονολογήσουν τα κύρια γεγονότα της ζωής ενός ανθρώπου, είτε ευτυχισμένα είτε όχι. Έπειτα από πολλές έρευνες, παρατήρησαν ότι το ωροσκόπιο μπορεί να μας υποδείξει τους εύκολους ή δύσκολους καιρούς, γιατί τα σημεία του ζωδιακού που καταλαμβάνονται από πλανήτες στην γέννηση ενός βρέφους, παραμένουν ευαίσθητα μέχρι το τέλος της ζωής του. Συμπέραναν ότι όταν οι πλανητικές κινήσεις συνδυάζονται με εκείνα τα ευαίσθητα σημεία του ζωδιακού, υποδεικνύουν θετικά ή αρνητικά γεγονότα για το άτομο.  Έτσι ανακάλυψαν και εφάρμοσαν τις πλανητικές Διελεύσεις, που χρησιμοποιούμε μέχρι σήμερα. 

Στους ελληνιστικούς χρόνους, οι προπάτορές μας ανέπτυξαν το Κυμβάλειο, ένα εσωτερικό σύστημα αυτογνωσίας και αυτοεξέλιξης. Το Κυμβάλειο -από το οποίο δανείστηκε στοιχεία για να δημιουργηθεί μετέπειτα η εβραϊκή Καββάλα-, είναι ένα από τα λίγα ερμητικά κείμενα που σώθηκαν από την πυρκαγιά της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας και αποτελεί μία από τις κύριες εκφράσεις της σοφίας των αρχαίων παραδοσιακών μυστηρίων.  Όσα αποσπάσματα από το Κυμβάλειο έχουν διασωθεί από τον διωγμό του αυτοκράτορα Διοκλητιανούτον 3ο μ.Χ. αιώνα, έφτασαν σε εμάς από τις παραδόσεις που διατήρησαν οι νεοπλατωνικοί φιλόσοφοι της Περγάμου και της Αλεξάνδρειας. Το Κυμβάλειο περιέχει τις αρχές του Σύμπαντος, ήτοι τους επτά νόμους της Σοφίας.  Η παράδοση αναφέρει ότι το Κυμβάλειο μεταδόθηκε στους ανθρώπους δια της εξ’ αποκαλύψεως αλήθειας, από τον θεό Ερμή τον Τρισμέγιστο. 

Δεν πρέπει να αντιμετωπίσουμε τον Ερμή­ ή τους άλλους θεούς σαν μία ανθρωποειδή εικόνα -όπως τους παρουσίασαν οι καλλιτέχνες της Αναγέννησης-, αλλά ως μία βαθιά γνωσιακή αντίληψη του μορφογεννητικού τους συμβολισμού, ο οποίος υπερβαίνει την απλή ανθρώπινη συνείδηση. Γιατί η αρχαιοελληνική έννοια των θεών ήταν περισσότερο συσχετισμένη με αόρατες δυνάμεις της φύσεως παρά με συγκεκριμένες εικόνες σε χρωματιστά σύννεφα.  Σοφοί όλων των εποχών μίλησαν για τέτοιες αρχές με διαφορετικά ονόματα και σύμβολα, που εμπεριέχονται στο ερμητικό κείμενο του Κυμβάλειου. 

Μέσα από την αστρολογία μπορούμε να έρθουμε σε επαφή με τους τρεις πρώτους νόμους του Κυμβάλειου:
1) να αντιληφθούμε ότι το Σύμπαν είναι ένας ζωντανός οργανισμός που όλα του τα μέρη είναι αλληλένδετα,
2) να κατανοήσουμε ότι οι ίδιοι νόμοι ισχύουν σε όλα τα επίπεδα, του ανθρώπου, των άστρων, της πλάσης ολόκληρης,
3) να συνειδητοποιήσουμε ότι τα πάντα στον κόσμο υφίστανται μία δυναμική εξέλιξης, καθώς όλα δονούνται, ρέουν και μεταλλάσσονται.


Όπως είναι επάνω είναι και κάτω, γράφει το παλαιό ερμητικό ρητό. Από όποιον δρόμο και να προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε τον κόσμο, όποιους νόμους κι αν χρησιμοποιήσουμε, μαθηματικούς, μεταφυσικούς, μουσικούς, γεωμετρικούς ή συμβολικούς, θα βρούμε την ίδια νομοτέλεια να ορίζει την ανθρώπινη εξέλιξη, στο κόσμο του πνεύματος, στο κόσμο της ψυχής και στο κόσμο της ύλης.  Η εσωτερική ερμηνεία του κάθε Ζωδίου βασίζεται στην κατανόηση ότι το Σύμπαν είναι ένα ζωντανό ον, που διέπεται από παγκόσμια νομοτέλεια, η οποία εκφράζεται τόσο στον μακρόκοσμο, όσο και στον μικρόκοσμο.  

Σήμερα γνωρίζουμε ότι οι Έλληνες, οι Αιγύπτιοι, οι Ρωμαίοι, οι Βαβυλώνιοι και οι Άραβες, είχαν αρχίσει να κατασκευάζουν όργανα για να εξακριβώνουν τις κινήσεις των πλανητών στον ουράνιο θόλο.  Παρατηρούμε ότι, οι περισσότερες αστρονομικές επινοήσεις στο αρχαίο κόσμο έγιναν σε όλο το πλάτος άνω του 30ου γεωγραφικού παράλληλου -στήλες του Ηρακλή (Γιβραλτάρ), Β. Αίγυπτος, Ελλάδα (Αθήνα, Ρόδος, Σάμος), Βαβυλώνα, Ασσυρία, Περσία, Κασμίρ, σε μέρη δηλαδή που βρήκε γόνιμο έδαφος και αναπτύχθηκε η αστρολογία.   

Κλείνοντας το κεφάλαιο αυτό διαπιστώνουμε ότι, ­η αστρολογία δικαίως είναι στην εποχή μας η πιο διαδεδομένη μέθοδος αυτογνωσίας και αυτοεξέλιξης,­ επειδή κληρονόμησε το διανοητικό βάθος της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας, τότε που το ερευνητικό και επιστημονικό πνεύμα των προπατόρων μας μετέτρεψε τις μεσοποτάμιες αστρικές θεότητες σε ένα εννοιολογικά συγκροτημένο αστρολογικό σύστημα.  Στους αιώνες που ακολούθησαν, δεν προστέθηκαν ούτε αφαιρέθηκαν ουσιώδη στοιχεία στον αστρολογικό κώδικα, μέχρι την ανακάλυψη των 3 νέων πλανητών.


Ένας ιδιαίτερα δύσκολος μήνας ξεκινά με τον Ερμή να βρίσκετε σε ανάδρομη πορεία στο ζώδιο του Σκορπιού ενώ  Σελήνη την 1η του μήνα  διανύει το ζώδιο του Ζυγού σχηματίζοντας αντίθεση με τον Ουρανό , τετράγωνο με τον Πλούτωνα (όπου την ίδια μέρα το τετράγωνο Ουρανού Πλούτωνα κορυφώνεται για άλλη μια φορά ) και τον Δία για να εισέλθει μια μέρα μετά στο ζώδιο του Σκορπιού όπου θα πραγματοποιηθεί η Ηλιακή Έκλειψη της 3ης Νοεμβρίου 2013 και τελευταία για την φετινή χρονιά στην 11ο και 16΄΄ του Σκορπιού . Η Αφροδίτη στις αρχές του μήνα μπαίνει στο ζώδιο του Αιγόκερου δοκιμάζοντας σχέσεις και συνεργασίες αφού θα εμπλακεί με τον Πλούτωνα με όψη συνόδου και τον Ουρανό με όψη τετραγώνου . Ο Δίας γυρίζει ανάδρομος μέχρι τις αρχές Μαρτίου ενώ ο Ερμής με τον Ποσειδώνα γυρίζουν σε ορθή πορεία . Τέλος έχουμε την Πανσέληνο αυτού του μήνα στο ζώδιο του Ταύρου .


Συνοπτικά αυτόν τον μήνα το αστρολογικό δελτίο έχει τα εξής :

Ερμής στον Σκορπιό και μέχρι τις 10.11 Ανάδρομος

Άρης στην Παρθένο

1 Νοεμβρίου            Ουρανός τετράγωνο Πλούτωνα    ( Ουρανός 9 ° Κριός 26'Rx 'Πλούτωνας9 °Αιγόκερου26

3η Νοεμβρίου          Νέα Σελήνη (Δακτυλιοειδής Ολική Ηλιακή Έκλειψη) 11 ° Σκορπιού 16 '

5 Νοεμβρίου  Η Αφροδίτη μπαίνει  στον Αιγόκερω

7 Νοέμβριου    Δίας Ανάδρομος  20 ° Καρκίνου 31'Rx

10 Νοέμβριου  Ερμής  Ορθόδρομος  2 ° Σκορπιού 29 '

13 Νοεμβρίου Ποσειδώνας Ορθοδρομος  2 ° Ιχθύων 35'D

17 Νοεμβρίου  Πανσέληνος  στις  25 °  Ταύρου  26 '

Αναλύοντας τα γεγονότα του Μήνα

Ο Ερμής θα είναι Ανάδρομος στο ζώδιο του Σκορπιού μέχρι τις 10.11.2013 φέρνοντας προβλήματα καθυστερήσεις και ασυνεννοησία ως προς τη διευθέ­τηση των οικονομικών μας
 υποθέσεων 

01.11.2013 και το τετράγωνο Ουρανού Πλούτωνα με τον Ουρανό ανάδ­ρομο και τον Πλούτωνα σε ορθή φορά κορυφώνεται για άλλη μια φορά . Η Σελήνη συμμετέχει δυναμικά στον παραπάνω συνδυασμό μιας και από το ζώδιο του Ζυγού που βρίσκεται την ημέρα εκείνη κάνει αντίθεση με τον Ου­ρανό και τετράγωνο με τον Πλούτωνα συνδυασμός ιδιαίτερα εκρηκτικός μιας και φέρνει αλλαγές με την χρήση βίας όπως λέει ο Ebertin στο βιβλίο του , Συνδυασμοί Κοσμικών Επιρροών , σελ: 211

03.11.2013 τοπική ώρα , Αθήνα , 12:46μμ Δακτυλιοειδής Ολική Έκλειψη Ηλίου στην 11ο και 15΄΄ του Σκορπιού η οποία ανήκει στον κύκλο Saros 143 και είναι η 23η από μία σειρά που ξεκίνησε στις  07.03.1617

Μια ιδιαίτερη έκλειψη , από αστρολογικής πλευράς, καθώς γίνεται σε σύνοδο με τον Κρόνο τονίζοντας τόσο τις ιδιότητες του Κρόνου ο οποίο παραδοσιακά κυβερνά τις δομές , το γράμμα του νόμου , τις οριοθετήσεις, το καθήκον, τον θάνατο  και τα πρόσωπα με εξουσία όσο και τα θέματα του ζωδίου στο οποίο γίνετε δηλαδή τον  Σκορπιό ο οποίος κατά κύριο λόγο συνδέεται με την γέν­νηση και τον θάνατο , μεταφορικά ή κυριολεκτικά , ότι δεν μπορεί να επιβιώσει θα απεβιώσει .  Πρόκειται για μια έκλειψη η οποία θα μας βοηθήσει να προ­χωρήσουμε σε μια βαθιά και ριζική κάθαρση , καταστάσεις και άνθρωποι οι οποίοι παρασιτοζωούν δεν έχουν καμία τύχη . Άνθρωποι με εξουσία όπως πολιτικοί ηγέτες , βασιλείς , πρόεδροι ομάδων κλπ αν δεν έχουν ως γνώμονα την βιωσιμότητα του κράτους , της ομάδας ή του οργανισμού που εκπροσω­πούν θα χάσουν κάθε εξουσία ενώ δεν αποκλείεται να δούμε ακόμα και τον θάνατο τέτοιον προσώπων  και μιας και η έκλειψη γίνεται στον άξονα Κρόνου/Βορειου Δεσμού μιλάμε για υποχρεωτικό χωρισμό . Ο Κρόνος στον Σκορπιό δεν αστειεύεται , δοκιμάζει τις αντοχές μας στην ύπαρξη ή την μη ύπαρξη , στη ζωή και στον θάνατο φέρνοντας μαζί του ως ανταμοιβή την πνευματική αναγέννηση . Προβλήματα επίσης μπορεί να προκύψουν στη γεωργία ή σε σχέση με την ακίνητη περιουσία και μιας και μιλάμε για έκλειψη με Κρόνος στον Σκορπιό το πιο πιθανό είναι να δούμε τα προβλήματα να προέρχονται από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα όπως τράπεζες και εφορίες .
Σε προσωπικό επίπεδο θα επηρεάσει κυρίως τα ζώδια του σταθερού σταυρού, Ταύρους , Λέοντες , Σκορπιούς και Υδροχόους που έχουν γεννηθεί τις τρείς πρώτες μέρες του 2ου δεκαημέρου του αντίστοιχου ζωδίου βοηθώντας τους να ξεκαθαρίσουν το τοπίο στη ζωή τους ώστε να κρατήσουν μόνο εκείνα τα πράγματα ή εκείνους τους ανθρώπους  που θα τους βοηθήσουν να προχωρήσουν και να εξελιχθούν , διαδικασία καθόλου εύκολη εντελώς όμως απαραίτητη.
Θετικά θα επηρεάσει τα ζώδια του νερού , Καρκίνους Ιχθύες αλλά και της γης Παρθένους και Αιγόκερους ,που είναι γεννημένοι τις τρείς πρώτες μέρες του αντίστοιχου ζωδίου εφοδιάζοντας τους με την απαραίτητη δύναμη που χρειάζονται για να ανταπεξέλθουν στα ζητήματα που τους απασχολούν . Κριοί και Δίδυμοι θα πρέπει να είναι πάρα πολύ προσεχτικοί καθώς θα βρεθούν προ τετελεσμένων γεγονότων ενώ οι Ζυγοί καλό θα ήταν να είναι ιδιαίτερα προσεχτικοί στη διαχείριση των οικονομικών τους πόρων . Οι Σκορπιοί που στο ζώδιο τους εκτυλίσσετε το κοσμικό αυτό έργο βλέπουν στη ζωή τους να γίνονται αλλαγές που ίσως και να μην τις είχαν φανταστεί ποτέ , κάποιοι ίσως γνωρίσουν τον άνθρωπο της ζωής τους , κάποιοι άλλοι ίσως να επισημοποιήσουν μια σχέση ζωής και κάποιοι άλλοι θα δουν ανθρώπους να χάνονται από τη ζωή τους όπως και να έχει όμως τίποτα δε θα είναι πια ίδιο στη ζωή τους . Οι αλλαγές είναι παρούσες προσδιορίζοντας ένα μέλλον που όποιο και να είναι όπως και έρθει , θα έχει χτιστεί σε γερά θεμέλια.

05.11.2013 H Αφροδίτη μπαίνει στο ζώδιο του Αιγόκερου βάζοντας μας στη διαδικασία να σκεφτόμαστε περισσότερο τα πρακτικά θέματα τις καθημερινότητας , το κοινωνικό μας προφίλ αλλά και από το ποιες σχέσεις ή συνεργασίες βγαίνουμε κερδισμένοι εν τέλει αφήνοντας στην άκρη τους όποιους συναισθηματισμούς . Από το ζώδιο του Αιγόκερου στις 06 και στις 07 Νοεμβρίου θα κάνει εξάγωνο με τον Ποσειδώνα δίνοντας μια πιο ποιητική νότα εκείνες τις μέρες ,στα ζητήματα που εκπροσωπεί η Αφροδίτη στον Αιγόκερο , όπως και στις 08 και 09 Νοεμβρίου που θα σχηματίσει εξάγωνο με τον Ερμή από το ζώδιο του Σκορπιού αυξάνοντας την κοινωνικότητα μας , φέρνοντας ένα κλίμα χαλάρωσης και ηρεμίας , βοηθώντας μας να επιλύσουμε ευκολότερα αισθηματικά ή οικονομικά θέματα που μας απασχολούν ειδικά αν αυτά τα θέματα εκκρεμούν πολύ καιρό , λόγο ανάδρομου Ερμή . Από τις 13 μέχρι τις 16 Νοεμβρίου η Αφροδίτη εμπλέκεται στον τετράγωνο Ουρανού Πλούτωνα υπο το φως της Πανσελήνου και τινάζει , κυριολεκτικά , στον αέρα σχέσεις και συνεργασίες . Πολύ πιθανή αυτές τις μέρες είναι και η αποκάλυψη ερωτικών ή οικονομικών σκανδάλων . Βέβαια ο συνδυασμός αυτός βγάζει εκτός των άλλων μεγάλη δημιουργική δύναμη σε αισθηματικά ή οικονομικά θέματα .

07.11.2013 ο Δίας από το ζώδιο του Καρκίνου γυρίζει ανάδρομος φέρνοντας προβλήματα και καθυστερήσεις σε θέματα που σχετίζονται με το σπίτι , την οικογένεια και την ακίνητη περιουσίας για ένα διάστημα τριών μηνών αφού επανέρχεται σε ορθή πορεία στις αρχές Μαρτίου . 

10.11.2013 ο Ερμής γυρίζει ορθόδορμος αποκαθιστώντας σταδιακά τα προβλήματα  που έφερε το προηγούμενο διάστημα .

13.11.2013 και ο Ποσειδώνας παίρνει τα μπρός του μετά από μια πολύμηνη ανάδρομη πορεία ξεδιαλύνοντας τη θολούρα που είχαμε γύρω από πράγματα , καταστάσεις και ανθρώπους από τη στιγμή που γύρισε ανάδρομος ( 07.06.2013 ) ενισχύοντας την διορατικότητα και την ευαισθησία μας .

Στις 17.11.2013 γίνετε η πανσέληνος του Μήνα στο ζώδιο του Ταύρου η οποία θα συμμετάσχει ενεργά στον συνδυασμό Αφροδίτης,Ουρανού, Πλούτωνα που αναλύσαμε παραπάνω.

Καλό μήνα σε όλους 



Καλωσήρθατε στο astroblogic

Popular Post

Ιστολoγια που διαβαζω

  • Πληροφορία, προσοχή, νόημα και μέτρο - *«Όταν η πληροφορία είναι φθηνή, η προσοχή γίνεται ακριβή»* Ζούμε στην εποχή του κορεσμού της πληροφορίας. Η διανομή της έχει γίνει πανεύκολη. Όλοι έχουν έ...
    Πριν από 4 χρόνια
  • - 123
    Πριν από 5 χρόνια
  • Arthur Middleton Young - Στην Ελλάδα ακούμε, διαβάζουμε, και παίρνουμε αυτό που μας αξίζει. Αυτά τα πεδία και οι υποτιθέμενοι δάσκαλοι και ταγοί τους, είναι για τα πανηγύρια, με ελ...
    Πριν από 6 χρόνια
  • Brexit : astrological analysis - *United Kingdom, January 1, 1801 Greenwich, 00:00 am* *Source 1* : *"...**It is cast for the moment of the coming into force of the Act for the Union of G...
    Πριν από 7 χρόνια

Αρχειοθηκη

Blogger templates

- Copyright © Astroblogic -- Powered by Blogger - -