Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα εσωτερισμός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Ο χρόνος είναι μια από τις πιο θεμελιώδεις και ταυτόχρονα μυστηριώδεις έννοιες της ανθρώπινης ύπαρξης.
Μας καθορίζει, μας δίνει ρυθμό, αλλά παράλληλα μπορεί να γίνει μια ψευδαίσθηση που μας απομακρύνει από την πραγματικότητα.
Η πνευματική φιλοσοφία και η ψυχολογία υποστηρίζουν ότι ο χρόνος, όπως τον αντιλαμβανόμαστε, είναι ένα κατασκεύασμα του νου, ένας μηχανισμός που μας βοηθά να οργανώσουμε τη ζωή μας.
Ωστόσο, η υπερβολική προσκόλληση στο παρελθόν και το μέλλον μπορεί να μας αποτρέψει από το να βιώσουμε το μόνο που είναι πραγματικό: ΤΟ ΠΑΡΟΝ.
Η αστρολογία, σήμερα, κατά κύριο λόγο θεωρείται εργαλείο πρόβλεψης του μέλλοντος ή ανάλυσης του παρελθόντος.
Ωστόσο, όταν προσεγγίζεται με πνευματική-φιλοσοφική διάθεση, η αστρολογία μπορεί να λειτουργήσει ως γέφυρα που συνδέει την ανθρώπινη εμπειρία στο χωροχρονικό συνεχές με τη φιλοσοφία της βίωσης του παρόντος.
Αυτή η σύνδεση όχι μόνο εμπλουτίζει την κατανόησή μας για τον εαυτό μας και το σύμπαν, αλλά προσφέρει και πρακτικά εργαλεία για να ζήσουμε μια πιο συνειδητή, ισορροπημένη και ουσιαστική ζωή.
Η Αστρολογία και το Χωροχρονικό Συνεχές
Η αστρολογία τοποθετεί τον άνθρωπο μέσα σε ένα δυναμικό πλαίσιο χρόνου και χώρου.
Ο γενέθλιος χάρτης, που βασίζεται στη στιγμή και τον τόπο της γέννησης, αποτελεί μια «στιγμή» στο χωροχρονικό συνεχές, όπου οι θέσεις των πλανητών αντικατοπτρίζουν τις δυναμικές της ψυχής και της ζωής μας.
Οι πλανητικές διελεύσεις και οι κύκλοι (όπως η επιστροφή του Κρόνου ή οι εκλείψεις) δείχνουν ότι ο χρόνος δεν είναι γραμμικός, αλλά κυκλικός, γεμάτος επαναλήψεις και ευκαιρίες για εξέλιξη.
Αυτή η κυκλική αντίληψη του χρόνου, που είναι εγγενής στην αστρολογία, μας βοηθά να απελευθερωθούμε από τη γραμμική αντίληψη του χρόνου, η οποία συχνά μας παγιδεύει σε ενοχές για το παρελθόν ή άγχος για το μέλλον.
Παράλληλα, η αστρολογία συνδέει τον άνθρωπο με τον χώρο μέσω της συμβολικής ερμηνείας του ζωδιακού κύκλου και των ουράνιων σωμάτων.
Οι πλανήτες, οι οίκοι και τα ζώδια λειτουργούν ως αρχέτυπα που αντικατοπτρίζουν εσωτερικές και εξωτερικές εμπειρίες, προσφέροντας έναν χάρτη για την κατανόηση της θέσης μας στο σύμπαν.
Αυτή η σύνδεση με το κοσμικό όλο μπορεί να μας βοηθήσει να νιώσουμε ότι είμαστε μέρος ενός μεγαλύτερου σχεδίου, μειώνοντας την αίσθηση απομόνωσης και ενισχύοντας την αποδοχή της παρούσας στιγμής.
Η Φιλοσοφία του Παρόντος
Η φιλοσοφία της βίωσης του παρόντος, υποστηρίζει ότι ο χρόνος είναι ένα νοητικό κατασκεύασμα που συχνά μας απομακρύνει από την πραγματικότητα. Το παρελθόν, με τις αναμνήσεις και τα τραύματα, και το μέλλον, με τις προσδοκίες και τους φόβους, μας κρατούν δέσμιους, στερώντας μας τη χαρά και την ελευθερία του «τώρα». Η επίγνωση, η παρατήρηση χωρίς κρίση, η εστίαση στις αισθήσεις και η αποδοχή αποτελούν βασικές πρακτικές για να ζήσουμε πλήρως στο παρόν.
Η αστρολογία, όταν χρησιμοποιείται πνευματικά-φιλοσοφικά, μπορεί να ενισχύσει αυτές τις πρακτικές, προσφέροντας έναν τρόπο να κατανοήσουμε και να δουλέψουμε με τις ενέργειες που μας επηρεάζουν τη δεδομένη στιγμή.
Πρακτική Χρησιμότητα της Αστρολογίας στη Βίωση του Παρόντος
Η αστρολογία δεν είναι μόνο ένα εργαλείο πρόβλεψης, αλλά και ένα μέσο για αυτογνωσία και συνειδητή ζωή.
Ακολουθούν μερικοί πρακτικοί τρόποι με τους οποίους η αστρολογία μπορεί να ενισχύσει την επίγνωση του παρόντος:
- Ανάλυση του Γενέθλιου Χάρτη για Αυτογνωσία
Ο γενέθλιος χάρτης προσφέρει μια βαθιά κατανόηση των εσωτερικών μας μοτίβων, όπως οι συναισθηματικές ανάγκες (Σελήνη), οι αξίες (Αφροδίτη) ή οι προκλήσεις (Κρόνος). Αναγνωρίζοντας αυτά τα μοτίβα, μπορούμε να παρατηρήσουμε τις αντιδράσεις μας χωρίς να τις κρίνουμε. - Παρακολούθηση Τρεχουσών Πλανητικών Διελεύσεων
Οι διελεύσεις (transits) δείχνουν τις ενέργειες που επηρεάζουν τη ζωή μας στο παρόν. Για παράδειγμα, μια διέλευση του Ερμή στον 3ο οίκο μπορεί να ενισχύσει την επικοινωνία, ενώ μια διέλευση του Κρόνου μπορεί να φέρει περιορισμούς. Αντί να εστιάζουμε στο τι θα φέρει το μέλλον, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτές τις πληροφορίες για να ζήσουμε πιο συνειδητά το τώρα. - Νοητική Εστίαση στις Αστρολογικές-Πλανητικές Ενέργειες
Η αστρολογία μπορεί να συνδυαστεί με τον διαλογισμό για να ενισχύσει την εστίαση στο παρόν. Για παράδειγμα, η Σελήνη, που συνδέεται με τα συναισθήματα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εστίαση σε διαλογισμούς που εστιάζουν στην αναπνοή ή στις αισθήσεις. - Αποδοχή μέσω Αστρολογικών Κύκλων
Η κατανόηση ότι οι πλανητικές επιρροές είναι προσωρινές και κυκλικές ενισχύει την αποδοχή, που είναι κεντρική στη φιλοσοφία του παρόντος. Για παράδειγμα, μια δύσκολη διέλευση του Πλούτωνα μπορεί να φέρει έντονες αλλαγές, αλλά η γνώση ότι είναι μέρος ενός κύκλου βοηθά να αποδεχτούμε τη στιγμή χωρίς αντίσταση και φόβο. - Σύνδεση με το Σύμπαν
Η αστρολογία μας υπενθυμίζει ότι είμαστε μέρος ενός μεγαλύτερου κοσμικού συνεχούς. Αυτή η σύνδεση μπορεί να ενισχύσει την αίσθηση του ανήκειν, μειώνοντας το άγχος και βοηθώντας μας να εστιάσουμε στο παρόν.
Οφέλη στην Καθημερινότητα
Η εφαρμογή αυτών των πρακτικών έχει πολλαπλά οφέλη:
- Μείωση του άγχους: Εστιάζοντας στις πλανητικές ενέργειες αντί να για αποκλειστικά στις μελλοντικές προβλέψεις, μειώνεται η ανησυχία για το άγνωστο.
- Ενίσχυση της αυτογνωσίας: Η αστρολογία προσφέρει έναν καθρέφτη για να κατανοήσουμε τις δυνατότητες και τις τάσεις μας, βοηθώντας μας να παρατηρούμε τον εαυτό μας χωρίς να ασκούμε κρίση.
- Εσωτερική γαλήνη: Η αποδοχή των κοσμικών κύκλων μας βοηθά να απελευθερωθούμε από την ανάγκη ελέγχου, φέρνοντας ηρεμία.
- Βελτιωμένες σχέσεις: Κατανοώντας τις ενέργειες που επηρεάζουν εμάς και τους άλλους, μπορούμε να επικοινωνούμε πιο συνειδητά και με ενσυναίσθηση.
Η αστρολογία, όταν προσεγγίζεται πνευματικά-φιλοσοφικά-εσωτερικά, λειτουργεί ως γέφυρα που συνδέει την ανθρώπινη ύπαρξη στο χωροχρονικό συνεχές με τη δυναμική της βίωσης του παρόντος.
Μέσα από την αυτογνωσία, την παρατήρηση των τρεχουσών πλανητικών ενεργειών, τον διαλογισμό και την αποδοχή, η αστρολογία προσφέρει πρακτικά εργαλεία για να ζήσουμε πιο συνειδητά το «τώρα».
Αυτή η σύνδεση όχι μόνο μας απελευθερώνει από τα βάρη του παρελθόντος και του μέλλοντος, αλλά μας επιτρέπει να βιώσουμε τη ζωή με μεγαλύτερη πληρότητα, ελευθερία και σύνδεση με το σύμπαν.
Εφαρμόζοντας αυτές τις πρακτικές στην καθημερινότητά μας, μπορούμε να μετατρέψουμε την αστρολογία από ένα εργαλείο πρόβλεψης σε έναν οδηγό για μια πιο παρούσα και ουσιαστική ζωή.
Μαριάννα Μπατζέρη
Η Ουσία που ο καθένας μας φέρνει μέσα του έρχεται απο ψηλά, απο τον Ουρανό.
Η θαυμαστή αυτή Ουσία προέρχεται απο τον Γαλαξιακό δρόμο.
Περνώντας μέσα απο τον Ήλιο και τους Πλανήτες μπαίνει σε αυτόν τον Κόσμο και έρχεται μέσα μας.
Οι ''Πατέρες'' μας έφτιαξαν το κατάλληλο Σώμα για να δεχτεί την Ουσία που φτιάχτηκε απο τα Άστρα.
Εφόσον δουλεύουμε εντατικά πάνω στον Εαυτό μας θα γυρίσουμε Νικητές στην Αγκαλιά της Κοσμικής Μητέρας.(S.A.W)
Βιβλιογραφία :
- Διτομη Μεταφυσική Εγκυκλοπαίδεια , Νικολάου Α.Μαργιωρή
- Τα παράδοξα της Υψηλής Επιστήμης , Ελιφά Λεβι



Μαριάννα Μπατζέρη
«Ταξιδεύοντας σε τούτες τις σελίδες και γνωρίζοντας το Μυστικό, θα ανακαλύψετε με ποιο τρόπο θα μπορέσετε να έχετε, να είστε ή να κάνετε ό,τι θελήσετε. Θα ανακαλύψετε ποιοι πραγματικά είστε. Θα ανακαλύψετε το αληθινό μεγαλείο που σας περιμένει»
ELS NANNEN:
Ο Γιούνγκ κι ο Πνευματισμός
Σοβαρό σημάδι και αποτέλεσμα αποκρυφιστικών επιβαρύνσεων αποτελεί το γεγονός όταν κάποιος δείχνει να έχει μεγάλο ενδιαφέρον και έντονη προσκόλληση στην αποκρυφιστική φιλολογία, και μάλιστα στην άσκηση αποκρυφιστικών τελετουργιών. Έτσι, ακριβώς συνέβαινε και με τον Γιούνγκ. Δεν ήταν μονάχα εμβριθής γνώστης της αποκρυφιστικής φιλολογίας, αλλά ασκούσε και μια έντονη αποκρυφιστική και πνευματιστική δραστηριότητα.
....και η πρόοδος είναι δυνατή μόνο κάτω απο τον Νόμο της Μεταμόρφωσης !!!Elipha Levi
Μια από τις πιο εκπληκτικές κι αινιγματικές φυσιογνωμίες του 16ου αιώνα στην Ευρώπη είναι και ο Φίλιππος Αυρήλιος Θεόφραστος Μπομπάστους φον Χοχενχάϊμ (Philipp Auroleus Theophrast Bombast von Hohenheim), διάσημος αλχημιστής, ερμητικός φιλόσοφος, γιατρός και χημικός, περισσότερο γνωστός σαν Παράκελσος, όπως ο ίδιος προτιμούσε να ονομάζεται.
Γεννήθηκε το 1493 μ.Χ. στο χωριό Αϊνζίντελντ της Ελβετίας και ήταν γιος ενός γιατρού και μιας διευθύνουσας νοσοκομείου. Τα πρώτα χρόνια της ζωής του εκπαιδεύτηκε από τον πατέρα του, που τον δίδαξε τις στοιχειώδεις γνώσεις γύρω από την αλχημεία, τη χειρουργική και την ιατρική. Για κάποιο διάστημα είχε δάσκαλό του το διάσημο ουμανιστή κι αλχημιστή Ιωάννη Τριθέμιο, ηγούμενο του Σπανχάιμ.
Από το 1507 και για πέντε χρόνια παρακολούθησε διαδοχικά μαθήματα στα πανεπιστήμια Βασιλείας, Τύμπιγκεν, Βιέννης, Λειψίας, Χαϊδελβέργης και Κολωνίας, αλλά απογοητεύτηκε απ' όλα. Το 1510 πήρε δίπλωμα ιατρικής από το πανεπιστήμιο της Βιέννης και λίγα χρόνια αργότερα επίσης δίπλωμα ιατρικής από το πανεπιστήμιο της Φεράρας. Αυτή την εποχή άρχισε να χρησιμοποιεί το όνομα Παράκελσος, "para-Celsus"(πάνω ή πέρα από τον Κέλσο), τον περίφημο Ρωμαίο γιατρό του 1ου αιώνα μ.Χ., που στο έργο του "De Medicina" κωδικοποίησε τις ιατρικές γνώσεις των Ρωμαίων.
Είκοσι χρονών άρχισε μια σειρά από ταξίδια που κράτησαν δώδεκα περίπου χρόνια. Επισκέφθηκε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία, Κάτω Χώρες, Δανία, Σουηδία, Αγγλία, Ρωσία, Ουγγαρία, κ.α. Λέγεται ότι έφτασε μέχρι την Ινδία, όπου μυήθηκε σε εσωτερικές διδασκαλίες από τους Βραχμάνους, κι ότι εκεί διδάχτηκε για τα πνεύματα της φύσης και για τους κατοίκους του αόρατου κόσμου που αναφέρει αργότερα στα βιβλία του. Σύμφωνα με τον Βαν Χέλμοντ, το 1521 πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου έμαθε το μεγάλο μυστικό της φιλοσοφικής λίθου από έναν Άραβα μύστη.
Το 1515 βρίσκεται στην Ισπανία σαν κουρέας-χειρούργος στο στρατό του Καρόλου του Α΄ και λίγο αργότερα στην Ιταλία, όπου ακολουθεί τα στρατεύματα της Δημοκρατίας της Βενετίας σα στρατιωτικός γιατρός.
Πηγαίνει στο Σάλτσμπουργκ στη διάρκεια της εξέγερσης των χωρικών και, επειδή συμπαθεί τις επιδιώξεις τους και τους νοσηλεύει, κατηγορείται για συμμετοχή σε επαναστατικές ενέργειες. Συλλαμβάνεται μετά την αποτυχία της εξέγερσης, αλλά γλιτώνει από την αγχόνη χάρις σε μαρτυρίες ότι ποτέ δεν έλαβε τα όπλα. Αναγκάζεται όμως από τις Αρχές να εγκαταλείψει την πόλη.
Στις περιπλανήσεις του αυτές συγκέντρωνε πολλές γνώσεις και πληροφορίες όχι μόνο από γιατρούς, χειρούργους κι αλχημιστές, αλλά κι από δήμιους, κουρέες, τσιγγάνους, βοσκούς, πράγμα που προκαλούσε πολλά δυσμενή σχόλια και κατηγορίες σε βάρος του από τους εχθρούς του.
Ήταν τριάντα τριών χρονών όταν διορίστηκε καθηγητής της Φυσικής και της Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Βασιλείας και θέλησε να αναθεωρήσει την ιατρική επιστήμη, με βάση τις γνώσεις που είχε συγκεντρώσει από τα ταξίδια του και τις εμπειρίες του. Σύντομα, φοιτητές απ' όλη την Ευρώπη έρχονται για να διδαχτούν από αυτόν και οι θεραπείες, ανίατων μέχρι τότε ασθενειών, που πέτυχε τον έκαναν να αποκτήσει μεγάλη φήμη και πολλούς οπαδούς.
Όμως οι νεωτεριστικές αντιλήψεις του, οι πετυχημένες θεραπείες του, η αντίθεσή του προς τη σχολαστική ιατρική και την τυφλή αποδοχή της αυθεντίας του Γαληνού και του Αβικέννα, ο εριστικός του χαρακτήρας, τον έκαναν να βρεθεί σε ρήξη με το ιατρικό κατεστημένο και με τους φαρμακοποιούς της πόλης. Έτσι αναγκάστηκε να φύγει από τη Βασιλεία και να αρχίσει μια νέα σειρά περιπλανήσεων, ακολουθούμενος συχνά από μεγάλο αριθμό μαθητών.
Τελικά εγκαταστάθηκε στο Σάλτσμπουργκ, όπου πέθανε το 1541μ.Χ. σε ηλικία σαράντα οκτώ χρονών κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες. Λέγεται ότι, στη διάρκεια ενός συμποσίου, δέχτηκε επίθεση από κάποιους που είχαν μισθώσει μερικοί γιατροί που ήταν εχθροί του, με αποτέλεσμα να πέσει και να πάθει κάταγμα στο κρανίο, που προκάλεσε το θάνατό του μετά από μερικές ημέρες.
Πράγματι αυτός ο παράξενος, αινιγματικός και ιδιοφυής άνθρωπος που διέτρεξε όλη την Ευρώπη κάνοντας θαυματουργές θεραπείες και που συντέλεσε - όπως άλλωστε κι ο Κορνήλιος Αγρίππας - στην εξάπλωση του θρύλου του Φάουστ, είχε πολλούς ενθουσιώδεις οπαδούς αλλά και πολύ περισσότερους φανατικούς εχθρούς, κυρίως ανάμεσα στους γιατρούς. Ήταν ένας άνθρωπος που χτύπησε όλες τις ιατρικές και φιλοσοφικές αυθεντίες της εποχής του, διακήρυξε καινούργιες ιδέες και τις υπερασπίστηκε με τρόπο βίαιο, προκαλώντας έτσι πολλές αντιδράσεις.
Ο Παράκελσος μελέτησε σα γιατρός το κοινωνικό περιβάλλον και την επαγγελματική απασχόληση των ανθρώπων (όπως των μεταλλωρύχων) καθώς και τα κοσμικά φυσικά φαινόμενα ως ασθενογόνους παράγοντες. Παράλληλα έδωσε μεγάλη σημασία στα ηθικά και κοινωνικά προβλήματα του καιρού του κι ήταν αμείλικτος απέναντι σε όλους εκείνους - από τον αυτοκράτορα μέχρι τον Πάπα και τους κοινούς τοκογλύφους -που εκμεταλλεύονταν τους φτωχούς και που υπάρχουν και ζουν "ενάντια στο Θεό". Ως γιατρός και ως φιλόσοφος δεν μπορούσε να ανεχθεί το ψέμα, την υποκρισία, τη σοφιστεία.
Κατηγορήθηκε για ματαιοδοξία και κομπορρημοσύνη, και είναι γεγονός ότι ήταν περήφανος για τις ικανότητες και τα επιτεύγματά του, δε δόξαζε όμως τον ίδιο του τον εαυτό αλλά μόνο το πνεύμα που ανύψωνε την ψυχή του. Έλεγε: "Δεν επαινώ τον εαυτό μου, αλλά η Φύση μου δίνει τον έπαινο, γιατί γεννήθηκα από τη Φύση και την ακολουθώ. Με γνωρίζει και τη γνωρίζω".
Υπερόπτης ήταν απέναντι στους μεγάλους και τους ισχυρούς και καυστικός απέναντι σε αυτούς που θεωρούσε διεφθαρμένους ή αγράμματους, αν και διέθεταν πανεπιστημιακά διπλώματα. Εκδήλωνε όμως αθόρυβα και έμπρακτα την ανθρωπιά του στους άρρωστους και στους φτωχούς, από τους οποίους δεν έπαιρνε χρήματα προκαλώντας έτσι την οργή των συναδέλφων του.
Ο Γιούνγκ έλεγε ότι ο Παράκελσος είναι ο επαναστάτης που έφερε στη ζωή τη νέα ιατρική κι ότι έβλεπε σε αυτόν "τον πρωταγωνιστή όχι μόνο του τομέα της χημικής ιατρικής, αλλά και του τομέα της εμπειρικής ψυχολογικής θεραπείας".
Ο Παράκελσος πράγματι συνέβαλε ουσιαστικά στην πρόοδο της σύγχρονης ιατρικής. Το 1530 έγραψε την καλύτερη κλινική μελέτη για τη σύφιλη κι έκανε χρήση υδραργύρου για τη θεραπεία της. Υποστήριζε ότι η "αρρώστια των μεταλλωρύχων" (σιλίκωση) προέρχεται από την εισπνοή μεταλλικών ατμών. Ήταν ο πρώτος που εισήγαγε τη μέθοδο της φαρμακολογικής δόσης, τη χορήγηση σε μικρές δόσεις, μια εντελώς νέα αντίληψη για εκείνη την εποχή, που προκαταλαμβάνει τη σύγχρονη πρακτική της ομοιοπαθητικής.
Έλεγε ότι ο άνθρωπος είναι για το σύμπαν ότι είναι ο μικρόκοσμος για το μακρόκοσμο. Και οι δύο αποτελούνται από τα ίδια στοιχεία, βασικά άλατα, θείο και υδράργυρο. Υποστήριζε επίσης ότι τα φαινομενικά άψυχα μέταλλα και ορυκτά είναι γεμάτα από ζωή. Η χημειοθεραπεία είναι ο τρόπος με τον οποίο ο μακρόκοσμος θεραπεύει το μικρόκοσμο. Ο άνθρωπος είναι, όσον αφορά το σώμα του, μια χημική σύνθεση και η αρρώστια είναι μια δυσαρμονία όχι των "χυμών" του Γαληνού, αλλά των χημικών στοιχείων τα οποία αποτελούν το σώμα. Εδώ υπάρχει η πρώτη σύγχρονη θεωρία για το μεταβολισμό.
Ήταν επίσης ο πρώτος που συνέδεσε τη βρογχοκήλη με τα μέταλλα, ιδιαίτερα το μόλυβδο, στο πόσιμο νερό. Μελέτησε τη θεραπευτική δράση διάφορων χημικών στοιχείων και παρασκεύασε και χρησιμοποίησε χημικά φάρμακα που περιείχαν υδράργυρο, θείο, σίδηρο και θειικό χαλκό, συνενώνοντας έτσι την ιατρική με τη χημεία. Παρασκεύασε επίσης φάρμακα από φυτά καθώς και εκχυλίσματα και ελιξίρια, συνδυάζοντας πειραματικές παρατηρήσεις με αλχημικές αντιλήψεις. Υποστήριζε ότι υπάρχουν φυτά που προσελκύουν τις επιρροές των άστρων με τα οποία είναι συμπαθητικά συνδεδεμένα κι ότι, χρησιμοποιώντας αυτά τα φυτά για φάρμακο, μπορούμε να προσελκύσουμε τις πλανητικές επιρροές που χρειάζονται για να αποκαταστήσουμε την ζωτικότητα στα άρρωστα μέρη. Συνέβαλε στην πρόοδο για την κατανόηση της επιληψίας και συσχέτισε την παράλυση και τις διαταραχές της ομιλίας με τραύματα της κεφαλής.
Ο ίδιος ο Παράκελσος δεν έγραψε πολλά έργα. Συνήθως υπαγόρευε αυτά που ήθελε στους μαθητές του κι ελάχιστα απ' αυτά τυπώθηκαν όσο ζούσε, όπως η "Μεγάλη Χειρουργική", έργο που το αφιέρωσε στο βασιλιά Φερδινάνδο και γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Τα έργα του αφορούν θέματα ιατρικής, αλχημείας, φυσικής ιστορίας, φιλοσοφίας, μαγείας.
Τι είναι Μαγεία για τον Παράκελσο; Η μεγαλύτερη από όλες τις φυσικές επιστήμες, γιατί περιλαμβάνει γνώσεις γύρω από την ορατή και την αόρατη φύση. Δεν είναι μόνο επιστήμη αλλά και τέχνη, γιατί δεν μπορεί να τη μάθει κανείς από τα βιβλία, αλλά να την αποκτήσει με πρακτική εμπειρία. Το να αποκτήσει κανείς αυτή την εμπειρία σημαίνει να γίνει σοφός. "Η Μαγεία και η μαγγανεία είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα, και υπάρχει τόση διαφορά ανάμεσά τους όση ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι, ανάμεσα στο άσπρο και στο μαύρο". Όσον αφορά την τέχνη της θεραπευτικής, μπορούμε να φτάσουμε σε αυτήν όχι με λογικούς συλλογισμούς, αλλά με "κάποια αποκάλυψη", που κάνει τον αληθινό γιατρό "μάγο" και την τέχνη του "Magica". Γιατί οι ασθένειες και τα αποτελεσματικά φάρμακα είναι πράγματα κρυφά και δεν μπορούν να αποκαλυφθούν παρά με το μέσο που ονομάζει "Sidereum Corpus", το αστρικό σώμα του εσωτερισμού.
Στο σημαντικότερο έργο του, που φέρει το λατινικό τίτλο "Philosofia sagax"ή και "Astronomia magna", αλλά είναι γραμμένο γερμανικά, αναφέρεται στην επταπλή σύνθεση του ανθρώπου την οποία περιγράφει λεπτομερώς και την επεξηγεί. Οι αντιλήψεις του για αυτήν είναι παρόμοιες με τις ιδέες που έχουν πάνω στο ίδιο θέμα οι περισσότεροι παραδοσιακοί πολιτισμοί. Και το ίδιο ισχύει για τα πνεύματα της φύσης και για άλλα όντα του αόρατου κόσμου στα οποία αναφέρεται διεξοδικά.
Για τον Παράκελσο υπάρχουν πέντε αόρατες αιτίες από τις οποίες μπορεί να προέρχονται οι ασθένειες. Υπάρχουν:
1) ασθένειες που προέρχονται από αστρικές επιδράσεις που δρουν πάνω στο αστρικό σώμα του ανθρώπου κι από εκεί στο φυσικό του,
2) ασθένειες που προκαλούνται από ξένα σώματα, δηλητηριώδεις ουσίες κι εσωτερικές εμφράξεις,
3) ασθένειες που προκαλούνται από την ανώμαλη κατάσταση φυσιολογικών λειτουργιών,
4) ασθένειες που προέρχονται από ψυχολογικά αίτια ή νοσηρή φαντασία και
5) ασθένειες που οφείλονται σε πνευματικές αιτίες που δημιουργήθηκαν σε προηγούμενες ζωές από ανυπακοή στο θεϊκό Νόμο.
Τριακόσια περίπου χρόνια πριν από το Μεσμέρ, γνώριζε πολύ καλά και χρησιμοποιούσε σε διάφορες ασθένειες τις θεραπευτικές δυνάμεις του μαγνητισμού.
Οι διαμάχες γύρω από τον Παράκελσο συνεχίστηκαν και μετά το θάνατό του. Πολλοί Γάλλοι και Γερμανοί γιατροί εκτίμησαν το επιστημονικό του έργο και τον αποκάλεσαν Λούθηρο της ιατρικής, ενώ οι εχθροί του εξακολουθούσαν να τον χαρακτηρίζουν ως "φιλόσοφο χωρίς λογική" και τα ιατρικά του συγγράμματα ως προϊόντα διανοητικής ανισορροπίας. Το έργο του στο σύνολό του δεν έχει ακόμα μελετηθεί κι εκτιμηθεί. Μόλις στο 1952 επιχειρήθηκε από τον K. Goldammer η συστηματική έκδοση των συγγραμμάτων του που αναφέρονται στην κοινωνική ηθική και την κοινωνική πολιτική.
Ο Θεόφραστος φον Χοχενχάιμ ενέπνευσε και το μεγάλο Άγγλο ποιητή του 19ου αιώνα Ρόμπερτ Μπράουνινγκ που τον απαθανάτισε στο μεγάλο ποιητικό του έργο "Παράκελσος", βλέποντας τον περισσότερο σαν ένα είδος Φάουστ.
πηγή:focusmag.gr