Βασικό σύμβολο της πορείας των ψυχών τόσο κατά την κάθοδο αυτών προς την ενσάρκωση, όσο και κατά την έξοδο από τον κύκλο της εκδηλωμένης ζωης (εκ του κύκλου των ενσαρκώσεων ) αποτελούν οι δυο ηλιοστασιακες πύλες , του καρκίνου και του αιγόκερου. Το σύμβολο αυτό έχει αρχαιότατη καταγωγή , αναφέρεται ήδη από τον όμηρο και συναντάτε ακόμη σε βεδικά κείμενα των αρχαίων Ινδών , που είναι κατά πασαν πιθανότητα άριας προελεύσεως



Ο Όμηρος, περηγραφωντας στην οδύσσεια το περίφημο άντρο των Νυμφών στην Ιθάκη παρέχει νύξεις οι οποίες οδήγησαν τον Πορφύριο στο να συντάξει ολόκληρο έργο και να παράσχει πολύτιμες ερμηνείες περί του συμβολισμού του . Απέδειξε ότι τα αναφερόμενα από τον όμηρο , έχουν σχέση με την τύχη των ψυχών τόσο κατά την ενσάρκωση , όσο και μετά τα πεπρωμένα αυτών μετά το φαινόμενο του θανάτου .
Περι του συμβολισμού του άντρου των Νυμφών κατά τον Πορφύριο και περί των δυο ηλιοστασιακων πυλών ( καρκίνου – Αιγόκερου ) μου δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσω σε άλλα εργα μου ( Εγκυκλοπαίδεια εσωτερισμού – Οικοδομικός και τεκτονικός συμβολισμός- βιβλιοθήκη Σφιγγος 1968 ). Τούτου προηγηθήκαν 6 βαρυσήμαντες μελέτες του Rene Guenon περί σπηλαίου , λαβυρίνθου , όρους , άντρου , των άμεσος συνυφασμενων με τα πεπρωμένα των ανθρωπίνων ψυχών .



Θα μας επιτραπεί να δώσουμε στις ακόλουθες σελίδες μια περίληψη των ως άνω θεωρήσεων , καθώς τα εις την ελληνικην δημοσιευθέντα έργα που αναφέραμε , εντός ολίγου θα είναι δυσεύρετα και άγνωστο εάν και από ποιον θα ανατυπωθούν .

Όλοι οι συγγραφείς που μνημονεύσαμε συμφωνούν στο ότι τα δυο τροπικά σημεία του ζωδιακού , το χειμερινό του αιγόκερου και το θερινό του καρκίνου , είναι οι δυο κοσμικές πύλες δια των οποίων οι ψυχές των ανθρώπων εξέρχονται ή εισέρχονται εντός του κύκλου της ενσάρκωσης .Δια της πύλης του καρκίνου καλούμενης «πύλης των θνητών» επιτελείται η κάθαρσης των ψυχών επί της γης , δια της πύλης του Αιγόκερου καλουμένης «πύλης των αθανάτων» τελείτε η επάνοδος των τελειωθεισων ψυχών στον θειο αιθέρα .

Λόγω της απατηλής έλξεως της ψυχής από την ύλη , καταλαμβάνεται αυτή υπό ιλίγγου και χάνει τα πτερά της που την συγκρατούν στις ουράνιες περιοχές . Διασχίζει τον ζωδιακό κύκλο στο σημείο του καρκίνου που κατά πρώτον πίνει το κύπελλο της λήθης ή του Βάκχου που την κάνει να λησμονήσει την θεία καταγωγή της και να μεθυσθη από τον αισθητών διακοσμον . Καταλαμβανόμενη από την έμφυτη αταξία της ύλης κυμαίνεται στην περιοχή του μεταβλητού και της ετερότητας , χάνει την σφαιρική της μορφή , που χαρακτηρίζει τα θεία όντα , και εξομοιουται προς κωνον πίπτοντας εις τον κόσμο των αισθήσεων. Τότε αρχίζει ο περιπλους δια των πλανητικών σφαιρών . Εις εκάστη πλανητική τροχιά περιβάλλεται διά ενός αιθέριου χιτώνα και με την αντιστοιχον εις έκαστον πλανήτη ιδιότητα : από τον Κρόνο , δέχεται την διαλεκτική διάνοια ,από τον Δία την ενεργό θέληση , από τον Άρη την μαχητικότητα και την ορμή , από τον Ήλιο την δημιουργική φαντασία και τας υψιπετείς τάσεις της λογικής , από την Αφροδίτη τις παρορμήσεις των επιθυμιών , από τον Ερμή το δώρο της ευγλωττίας , στη σελήνη που είναι το καταστάλαγμα της ουράνιας ουσίας , την αρχή που θα επιτρέψει στο όχημα της , το ήδη πεπυκνωμένο , να συνδεθεί με ένα σαρκικό σώμα .

Καταδικασμένη τοιουτοτρόπως σε μακροχρόνια υποταγή και δουλεία στην ύλη , πέπρωται να περιέρχεται από σώμα σε σώμα εντός του μορφικού κύκλου των πλανητών αποτιουσα κατά τους μεν τα σφάλματα των προηγούμενων υπάρξεων και βελτιούμενη κατά τους δε , αποκτώσα εμπειρία και δράσι , μέχρις οτου εξυψωθεί στην κατάσταση των ποιητών , των καλλιτεχνών ή των φιλοσόφων , κατορθώσει τότε να καθαρθει και τελικός να απολυτρωθεί του κύκλου των αναγεννήσεων . Καθαρθεισα υπό του ατμοσφαιρικο πυρός αρχίζει τότε την αντιστροφή ανοδική πορεία δια των πλανητών : Στη σελήνη αποδύεται το κεκαθαρμενο σώμα της στη συνέχεια επιστρέφει σε κάθε επόμενο πλανήτη της αστρικές του ιδιότητες τις οποίες περιεβληθη κατά την κάθοδο και δια της πύλης του Αιγόκερου εισέρχεται λευκή , σφαιρική και γυμνή από υλικά ψεγάδια , εις την «ογδοατικην σφαίρα» των απλανών , οπού μετέχει των αγγελικών χορών των δυνάμεων και παύει να ενσαρκουται στο μορφικό περιβάλλον .Έχει αποκτήσει το δώρο της αθανασίας και αποβλέπει στην ένωση μετά του θειου διακοσμου και την τελική λύτρωση.


Αυτή εν σύνοψη είναι η συμβολική περιφορά της ψυχής μέσα στον κύκλο της γενεσεως και η οριστική έξοδος εξ αυτού . Οι μνημονευθεντες συγγραφείς δίνουν βεβαίως περησοτερες και συμπληρωματικές λεπτομέρειες , της οποίες είναι αδύνατον εδώ να επαναλάβουμε . θα αρκεστουμε μονό σε αυτές που θα παρέχουν στον αναγνώστη μερικές κλείδες βαθύτερης κατανοήσεως των συμβολών και συμβολικών εκφράσεων .