Εισηγητές:

1. Άθαν Ζέρβας ( Εισαγωγή στην Ηλιακή Επιστροφή, το Ετήσιο Ωροσκόπιο της Ελλάδας σε

Το Solar fire είναι ενα αστρολογικό πρόγραμμα που περιλαμβάνει αρκετές  δυνατότητες , είναι αρκετά διαδεδομένο στους κύκλους των επαγγελματιών αστρολόγων αλλα ειναι αρκετα πολυπλοκο για αρχάριους ή νέους αστρολόγους .   Κατεβάστε το από ΕΔΩ 

Κάποιοι φίλοι τον τελευταίο καιρό με τα email τους μου ζητάνε να γράψω περισσσότερα για την Κοσμοβιολογία. Καταρχήν θα πρέπει να κάνουμε έναν βασικό διαχωρισμό μεταξύ της Κοσμοβιολογίας των πρώτων ετών και της πιο σύγχρονης. Θα επιχειρήσω να δώσω εδώ ως εκδότης του εαυτού μου μερικά στοιχεία, ίσως σε συνέχειες, για να ξεκαθαρίσουν επιτέλους ορισμένες παρεξηγήσεις γύρω από την Κοσμοβιολογία.


Τριμερείς δομές

Στην Κοσμοβιολογία των τελευταιών ετών (κυρίως από τη δεκαετία του 80′ και μετά) δίνουμε μεγάλη βαρύτητα στις τριμερείς δομές. Τριμερή δομή ενοούμε όταν ένας πλανήτης σχηματίζει όψη με έναν άλλον πλανήτη, και οι δυο τους όψη με κάποιον τρίτο πλανήτη. Προσοχή όμως!
Οι όψεις που σχηματίζουν μια τριμερή δομή πρέπει να ανήκουν στην ίδια κατηγορία όψεων. Οι βασικότερες κατηγορίες ή σειρές όψεων σύμφωνα με τον δάσκαλο μου Baldur Ebertin είναι οι εξής :

1. - ‘Οψεις σειράς 30 μοιρών που είναι οι εξής : μισό εξάγωνο (30 μοίρες), εξάγωνο (60 μοίρες), τρίγωνο (120 μοίρες), και χιαστί ή ασύμφωνη (150 μοίρες).
2. - ‘Οψεις σειράς 45 μοιρών που είναι οι εξής : Σύνοδος (00 μοίρες), μισό τετράγωνο (45 μοίρες), τετράγωνο (90 μοίρες), αντίθεση (180 μοίρες) και ενάμισι τετράγωνο (135 μοίρες).
3. - ‘Οψεις σειράς 72 μοιρών που είναι οι εξής : Πεντάγωνο (72 μοίρες) και ενάμισι πεντάγωνο (144 μοίρες).

Με αυτόν τον τρόπο χωρίζει σε κατηγορίες τις όψεις στην μεθοδολογία του ο Baldur Ebertin. Εκτός από αυτές, χρησιμοποιούμε φυσικά τόσο για την ανάλυση του γενέθλιου χάρτη, όσο και για την πρόγνωση, τις όψεις των πλανητών με τα μεσοδιαστήματα. Μια ακόμα διαφοροποίηση είναι ότι περιοριζόμαστε στις όψεις που σχηματίζουν οι πλανήτες με τις ακμές των γενέθλιων οίκων, χωρίς να εξετάζουμε τη διέλευση ενός πλανήτη μέσα από έναν οίκο, εάν δεν σχηματίζει κάποια σημαντική γωνία με την ακμή του.


Ούτε τόσο παραδοσιακοί ούτε τόσο μεταμοντέρνοι

Για την σύγχρονη Κοσμοβιολογία υπάρχει ακόμα ένας μύθος, αυτός των υποθετικών πλανητών ή αλλιώς transneptunians. Στην Κοσμοβιολογία παραλείπουμε κάθε υποθετικό Transneptunian της Σχολής του Αμβούργου (’Aδη, ‘Αδμητο, ‘Ηφαιστο κλπ), όπως και αρκετά στοιχεία από την μεγάλη αστρολογική παράδοση όπως οι κλήροι της τύχης, οι αντισκιές κ.α. Φυσικά σε κανέναν δεν απαγορεύεται να χρησιμοποιεί συνδυαστικά στοιχεία και μεθόδους από διαφορετικές Σχολές σκέψης, αλλά η μεθοδολογία της σύγχρονης Κοσμοβιολογίας δεν έχει στην πραγματικότητα καμμία σχέση με τις μεθόδους και τις αντιλήψεις της Uranian Αστρολογίας, και σ'αυτό το σημείο υπάρχει στην Ελλάδα μεγάλη σύγχιση.

Ουσιαστικά το σύστημα της Κοσμοβιολογίας, όντας πολύ αυστηρό και θεμελιωμένο κυρίως από ανθρώπους που ξεκίνησαν την έρευνα αμφισβητώντας την υπόσταση της Αστρολογίας, αλλά έγιναν οι πιο φανατικοί θαυμαστές της (και αναθεωρητές της). Αυτός ο ριζοσπαστικός τρόπος αντίληψης του αστρολογικού χάρτη, θεμελιώνεται πάνω στους υπαρκτούς πλανήτες και κρατάει μόνο τον Ωροσκόπο, το Μεσουράνημα και τις ακμές των οίκων, δίνοντας ιδιαίτερη βαρύτητα στα μεσοδιαστήματα και στις τριμερείς δομές. Ενώ εξετάζει τα ζώδια, τα βάζει σε δεύτερη μοίρα, και δεν δίνει καμμιά σημασία στους δεκανούς τους, ούτε τροποποιεί τις ερμηνείες σύμφωνα με μοίρες ή τους τίτλους. Με εξαίρεση τους απλανείς αστέρες τους οποίους υιοθετούσε ως ένα σημείο, ιδίως ο Reinhold Ebertin.

Μια ιδιαίτερη συμβολή της Κοσμοβιολογίας ήταν τέλος αυτή στην ιατρική Αστρολογία.


Προγνωστικές μέθοδοι

Η σύγχρονη Κοσμοβιολογία χρησιμοποιεί ως προγνωστικά συστήματα κυρίως τις διελεύσεις και τις κατευθύνσεις ηλιακού τόξου (όχι όμως θεωρώντας Ωροσκόπο τον Ισημερινό Ωροσκόπο της Σχολής του Αμβούργου, αλλά τον Ωροσκόπο που χρησιμοποιούμε και στην κλασσική Αστρολογία). Απορρίπτει δε ή βλέπει με πολύ μεγάλη επιφυλακτικότητα τεχνικές όπως εκείνες των ηλιακών και σεληνιακών επιστροφών, και χρησιμοποιεί πολύ επιλεκτικά για συγκεκριμένους στόχους και υπό προυποθέσεις, μόνο τις δευτερεύουσες προόδους (1 μέρα=1 έτος).
Για πρόβλεψη, η μοντέρνα Κοσμοβιολογία, εξετάζει όλες τις όψεις που εξετάζει η κλασσική Αστρολογία, αλλά δίνει εξίσου μεγάλη σημασία και στις λεγόμενες ελλάσονες όψεις της κλασσικής Αστρολογίας όπως είναι οι όψεις 30, 45, 72, 135, 144 και 150 μοιρών. Αυτό σημαίνει ότι και για την πρόβλεψη μπορούμε να εξετάζουμε και τα τρίγωνα, και τα εξάγωνα, και όχι μόνο τις σκληρές όψεις (π.χ τετράγωνα ή αντιθέσεις), αλλά αποδίδοντας στις πρώτες, στις σκληρές όψεις δηλαδή, μια περισσότερο ψυχολογική προδιάθεση παρά την ένταση και την βεβαιότητα ενός γεγονότος που δείχνουν οι λεγόμενες σκληρές όψεις.


Οικοθεσία

Το πρόβλημα των συστημάτων οικοθεσίας είναι από τα πιο σοβαρά προβλήματα της διεθνούς αστρολογικής κοινότητας. Προκύπτουν τρομακτικές ανισότητες μεταξύ των οίκων τόσο με το σύστημα Placidus, όσο και με το Koch. Ο κύκλος των Κοσμοβιολόγων έχει βέβαια μείνει πιστός στο σύστημα οικοθεσίας Κοχ, γιατί έχει αποδειχθεί ότι έχει πολλά πλεονεκτήματα στην χρονολόγηση.
Προσωπικά, αναφέρω ενδεικτικά σε διάρκεια επτά ετών, δεν παρατήρησα σε Ωροσκόπια με ακριβή και πιστοποιημένη ώρα γέννησης σημαντικά λάθη. Οι αποτυχίες ήταν δυο, αλλά οι επιτυχίες ήταν αμέτρητες, στις δε αποτυχίες ακόμα δεν έχω πεισθεί αν η ασήμαντη ουσιαστικά χρονολογική μετατόπιση των γεγονότων (μετατόπιση 1 ή 2 μηνών πχ) δεν οφείλονταν σε παράγοντες οι οποίοι ήταν ανεξάρτητοι από το ζήτημα της οικοθεσίας.
Το ζήτημα των οίκων έτσι κι αλλιώς για την Κοσμοβιολογία είναι δευτερεύον, γιατί όπως θα δείτε δουλεύουμε με μια εντελώς διαφορετική τεχνική, παραβλέποντας τελείως τους κυβερνήτες των οίκων.

Η Σχολή της Κοσμοβιολογίας στέκεται με σκεπτικισμό απέναντι στο ζήτημα των οίκων , έχοντας ως δεδομένο ότι υπάρχουν πάρα πολλά συστήματα οίκων που αντιφάσκουν μεταξύ τους. Δείχνει εδώ και πολλά χρόνια μια προτίμηση στο σύστημα οικοθεσίας Κοχ, το οποίο χρησιμοποιούν οι Γερμανοί, οι Αυστριακοί, οι Ελβετοί και οι βόρειες χώρες της Ευρώπης, αλλά που έχει και ένα μεγάλο κομμάτι φανατικών υποστηρικτών του και στις ΗΠΑ. Η σύγχρονη Κοσμοβιολογία άλλωστε, όπως έχει αποδειχθεί, είναι πολύ περισσότερο γνωστή και δημοφιλής στις ΗΠΑ, παρά στην γενέτειρα της Γερμανία.


Μεσοδιαστήματα

Τα μεσοδιαστήματα θα μπορούσαμε να πούμε ότι κάποιο τρόπο υπεραναπληρώνουν τους οίκους, ειδικά όταν δεν γνωρίζουμε ακριβή ώρα γέννησης με το λεπτό, όπου για παράδειγμα αντί να μιλάμε για οίκο γάμου (7ο οίκο) μπορούμε να μιλήσουμε με την ίδια επιτυχία για μεσοδιαστήματα γάμου (μεσοδιάστημα ‘Ηλιου/Σελήνης πχ). Σε πολλές περιπτώσεις, αυτό λύνει πολλά προβλήματα που έχουν να κάνουν με την ώρα γέννησης. ‘Οταν πχ δούμε ότι το μεσοδιάστημα ‘Αρη/Ποσειδώνα και ταυτόχρονα το μεσοδιάστημα ‘Ηλιου/Ποσειδώνα χτυπηθεί από κάποιον πλανήτη των κατευθύνσεων ή των διελεύσεων, μπορούμε και χωρίς να γνωρίζουμε τον 6ο οίκο του να υποθέσουμε ότι κάτι δεν πάει καλά με την υγεία. Συναντώ εδώ και πολλά χρόνια περιπτώσεις ατόμων που επιβεβαιώνουν τον κανόνα ότι ”μπορούμε και χωρίς οίκους”.


Θα αναφέρω δυο παραδείγματα

• Κάποια κυρία γεννημένη με τον ‘Ηλιο στον Τοξότη βίωσε το πέρασμα του διελαύνοντα Πλούτωνα στον Τοξότη πριν λίγα χρόνια. Ο γενέθλιος ‘Ηλιος της δεν ήταν σε κάποιο οίκο ”υγείας/ασθένειας”, ούτε υπήρχε κάποια σχέση μέσω κυβερνητών των οίκων που μας ενδιαφέρουν για τέτοια ζητήματα, αλλά από μόνη της αυτή η διέλευση αρκούσε για να της προκαλέσει ένα σοβαρότατο πρόβλημα υγείας.
  
• ‘Ενας άντρας δέχτηκε το τετράγωνο του Ποσειδώνα προς το γενέθλιο ‘Αρη του. ‘Ηταν μια χρονιά ασθένειας για εκείνον, όμως ο γενέθλιος ‘Αρης του βρισκόταν στον 3ο οίκο. ‘Αποψη της Σχολής της Κοσμοβιολογίας είναι ότι ανεξαρτήτως του οίκου ή του κυβερνήτη του οίκου, ο πλανήτης έχει πολύ μεγαλύτερη δύναμη επάνω στην ανθρώπινη ψυχοσωματική οντότητα.
• Ο πλανήτης αρκεί.

Κατά σειρά σπουδαιότητας, οι Αστρολόγοι που έχουν ειδικευθεί στην Κοσμοβιολογία ακολουθούν κάποια βασικά αξιώματα προτεραιότητας στην μελέτη ενός χάρτη :

• Σημαντικότερο όλων είναι οι όψεις, η γωνιακή απόσταση μεταξύ δυο πλανητών. Παράδειγμα : ‘Ηλιος τετράγωνο Ποσειδώνα.
• Δευτερευόντως οι όψεις τροποποιούνται ως προς την ερμηνεία τους ανάλογα με τα ζώδια στα οποία βρίσκονται οι πλανήτες που τις σχηματίζουν. πχ. ‘Ηλιος στον Σκορπιό σε τετράγωνο με Ποσειδώνα στον Λέοντα, έχει κάπως διαφορετική σημασία από τον ‘Ηλιο στους Ιχθείς σε τετράγωνο με Ποσειδώνα.
• Οι πλανήτες, η Σελήνη, ο Ωροσκόπος και το Μεσουράνημα σε όψεις με τα μεσοδιαστήματα.

Ενεργοποιήσεις

‘Εχει μεγάλη σημασία τι ενεργοποιείται στο γενέθλιο χάρτη με κάθε διέλευση πλανήτη. Παραδείγματος χάριν, στο παράδειγμα 1., ο ‘Ηλιος της κυρίας ήταν σε σύνοδο με τον ‘Αρη και σε αντιθέσεις με τον Ουρανό. 'Ισως να αναμέναμε ότι όσο ο Πλούτωνας τετραγώνιζε τον ‘Ηλιο της, θα της προκαλούσε κάποια χρόνια πάθηση. Εδώ όμως ενεργοποιήθηκαν οι γενέθλιες αντιθέσεις ‘Ηλιου-Ουρανού, ‘Αρη-Ουρανού, και το κρούσμα υγείας ήταν κάτι πολύ ξαφνικό και απρόσμενο, καρδιακό έμφραγμα.


Παραδείγματα μεσοδιαστημάτων

Αντί για οίκους υγείας και ασθένειας, σύμφωνα με Baldur Ebertin έχουμε κάποια μεσοδιαστήματα που αφορούν στην ψυχοσωματική παθολογία :
μεσοδιάστημα 'Ηλιου/Ποσειδώνα, ‘Ηλιου/Κρόνου, ‘Αρη/Κρόνου, 'Αρη/Ποσειδώνα, ‘Αρη/Ουρανού, Κρόνου/Ποσειδώνα, Κρόνου/Ουρανού, Ποσειδώνα/Πλούτωνα κλπ.
Οι όψεις αυτών των μεσοδιαστημάτων με προσωπικούς πλανήτες ή τον Ωροσκόπο, τη Σελήνη και το Μεσουράνημα στο γενέθλιο χάρτη, έχει αποδειχθεί ότι είναι πολύ σημαντικές για ζητήματα φυσικής κατάστασης, οργανικά προβλήματα και αδυναμίες.


Ακόμα μερικά παραδείγματα

Δεν είναι ανάγκη να αναζητήσουμε τη μητρότητα στον 5ο ή στον 4ο οίκο, γιατί είμαστε πλέον βέβαιοι ότι το μεσοδιάστημα Σελήνης/Αφροδίτη ειδικά όταν σχηματίζει δυνατή όψη με τον Ουρανό, και συνηγορούν και άλλοι παράγοντες, μπορεί επίσης να σηματοδοτήσει την εποχή της μητρότητας για μια γυναίκα. Υπάρχουν και άλλα τέτοια μεσοδιαστήματα μητρότητας. Βέβαια, από μόνη της και η δομή της Σελήνης στο χάρτη μπορεί να μας δώσει πάρα πολλές πληροφορίες, ανεξαρτήτως οίκων.

‘Εναν χωρισμό μπορεί να τον δείξει άνετα εκτός από τον Ουρανό στον 7ο, ο Ουρανός που τετραγωνίζει το μεσοδιάστημα Ηλίου/Σελήνης και μια μεγάλη επαγγελματική επιτυχία δεν είναι ανάγκη να την δείξει μόνο ένας Δίας στο Μεσουράνημα, αλλά θα μπορούσε να φανεί και από τον Δία που έρχεται σε σύνοδο με το μεσοδιάστημα Πλούτωνα/Μεσουρανήματος ή το αντίστροφο, τον Πλούτωνα που έρχεται σε σύνοδο με το μεσοδιάστημα Δία/Μεσουρανήματος.

Στον Dr.Baldur Ebertin, πρέπει να αναγνωρίσουμε μια τεράστια συνεισφορά στην νέα μεθοδολογία και στην αναθεώρηση της Κοσμοβιολογίας των πρώτων ετών όπως την μάθαμε κυρίως από το βιβλίο ”Συνδυασμός πλανητικών επιρροών” του πατέρα του, Reinhold Ebertin, βιβλίο σταθμός αλλά όχι αρκετά αντιπροσωπευτικό των τελευταίων τεχνικών και μεθοδολογίας της νεότερης Κοσμοβιολογίας. Ο Baldur Ebertin εξετάζει τα μεσοδιαστήματα με περισσότερο ψυχολογική ματιά, πολύ λιγότερο μοιρολατρικά. Εξίσου θετική συνεισφορά στην ερμηνεία των μεσοδιαστημάτων πρέπει να αναγνωρίσουμε στον Noel Tyl που παρέχει μια καλή βοήθεια για την κατανόηση των μεσοδιαστημάτων με αναθεωρημένες, εξίσου λιγότερο μοιρολατρικές ερμηνείες.

Δ.Σ.
Πηγή

Το «σωματίδιο Higgs»
Με την καταπληκτική κατασκευή του CERN που διαθέτει στην καμπύλη διαδρομή της τέσσερις τουλάχιστον γιγάντιους ανιχνευτές προσπάθησαν οι ερευνητές να βρουν αν πραγματικά υπάρχει κάτι, που προβλεπόταν ήδη από το 1964 από τη θεωρία, αλλά έλειπε η πειραματική βεβαιότητα για την ύπαρξή του, ως τον Ιούνιο του 2012. Μέσα από τις συγκρούσεις των πρωτονίων μεταξύ τους και τα όσα σωματίδια προκύπτουν σαν θραύσματα αυτού του συμβάντος θα έπρεπε να ανιχνευθεί ένας μεγάλος αριθμός γεγονότων αθέατων με γυμνό μάτι, αλλά συγκεκριμένων προδιαγραφών, που θα συσσώρευαν στις μνήμες τους οι υπολογιστές χάρη σε τεράστιας έκτασης ειδικά γραμμένα προγράμματα. Κανένα «σωματίδιο του Θεού» δεν έψαχναν στο CERN, ο όρος από τους εντός του κέντρου θεωρείται βλακώδης, ούτε καν «σωματίδιο του Higgs» θα επιθυμούσε και ο ίδιος ο σεμνός Higgs να το αποκαλούν, διότι την ίδια χρονιά, το 1964, τρεις φυσικοί διατύπωσαν την ίδια υπόθεση, ο ένας, ο Brout, δεν ζει πλέον και οι άλλοι δυο, ο Higgs και ο Englert, είπαν ότι για να ισχύει ένας ολόκληρος πίνακας με όλα τα απαραίτητα, ξεχωριστά μεταξύ τους συστατικά της ύλης, πρέπει να υπάρχει και κάτι ακόμη, που ως τον Ιούνιο του 2012 δεν είχε επιβεβαιωθεί η ύπαρξή του. Για να καταλάβουμε έστω και λίγο τη γλώσσα των ανθρώπων που ασχολούνται με το θέμα πρέπει να αλλάξουμε εντελώς μήκος κύματος. Δηλαδή να βάλουμε στο μυαλό μας ότι το Σύμπαν διαφεντεύεται από τα λεγόμενα κβαντικά πεδία. Είναι σαν να ζούμε μέσα σε συμπαντικές και γεμάτες κύματα θάλασσες. Ενα κύμα φθάνει σε μια σημαδούρα που επιπλέει σε κάποιο σημείο και την κάνει να ανεβοκατεβαίνει. Από αυτή την εικόνα κρατάμε το ότι πρέπει να φθάσει ένα κύμα ως εκεί για να τη βάλει σε κίνηση, το φαινόμενο είναι τοπικό και δεν επηρεάζεται από μακρινά φαινόμενα του τύπου αν υπάρχουν εξωγήινοι κάτοικοι στον Αρη, και τέλος ότι αυτή η κίνηση του σώματος φαίνεται κάτι σαν υλοποίηση της κυματικής κίνησης. Ο υλικός μικρόκοσμος με βάση τα Μαθηματικά και τη Φυσική που υπάρχουν ως σήμερα κινείται και συμπεριφέρεται όπως η μικρή σημαδούρα μέσα στα λεγόμενα κβαντικά πεδία. Ολα τα σωματίδια που γνωρίζουμε είναι κάτι σαν υλοποίηση της ενέργειας σε διάφορα σημεία της απέραντης αυτής θάλασσας που επηρεάζει τα πάντα. Δεν δημιουργούν τα σωματίδια τα πεδία αλλά το αντίθετο. Η εκδήλωση των φαινομένων υπακούει σε κάτι που ονομάζεται τοπική (αλλά όχι κατ' ανάγκην γεωμετρική) συμμετρία και διατηρείται χάρη σε ένα τοπικό πεδίο που ονομάζεται βαθμωτό. Κάτι σαν ελαστικό ύφασμα που κρατάει τα πράγματα στη σωστή τους θέση. Αυτό το ύφασμα όμως θέλει τα σωματίδια όταν εκδηλώνουν την ύπαρξή τους για να το διαπερνούν να έχουν μάζα μηδενική όπως το φωτόνιο. Ολα όμως δεν έχουν μάζα μηδέν, το ξέρουμε αυτό. Χρειαζόταν λοιπόν μια θεωρητική ντρίμπλα, που θα επιβεβαιωνόταν με την ύπαρξη και ενός σχετικού σωματιδίου, για να υπάρξει συμβιβασμός και να συνυπάρχουν σωματίδια με μηδενική μάζα όπως το φωτόνιο και σωματίδια με μάζα διαφορετική από το μηδέν, όλα με κοινή πηγή προέλευσης, και αυτή την υπέδειξαν, περιγράφοντας τον σχετικό μηχανισμό που δίνει σε άλλα σωματίδια μάζα και σε άλλα όχι, ο Higgs και οι άλλοι δυο φυσικοί.
Χωρίς αμφιβολία, πρόκειται για προβλήματα από τα δυσκολότερα που έχει ποτέ αντιμετωπίσει η επιστημονική κοινότητα και η επιχορήγηση του Ιδρύματος Templeton δόθηκε στον έλληνα ερευνητή διότι ακριβώς έχει ήδη αναπτύξει μια θεωρία για το Ολογραφικό Σύμπαν και θέλει στη συνέχεια, από την Ολογραφική Αρχή να δημιουργήσει μια φυσική θεωρία, να βρει δηλαδή ποιοι είναι οι φυσικοί νόμοι ενός ολογραφικού κόσμου. Από αυτή την ιδέα ξεκινώντας άλλοι θεωρητικοί φυσικοί και κοσμολόγοι έφθασαν στο συμπέρασμα πως πράγματα που συμβαίνουν στο εσωτερικό του δικού μας Σύμπαντος μπορούν να έχουν τις αντίστοιχες πληροφορίες γι' αυτά κάπου σε μια επιφάνεια που περιβάλλει τα πάντα. Δεν είμαστε λοιπόν τα τρισδιάστατα ζόμπι πλασμάτων που ζουν στις δυο διαστάσεις στις ακραίες περιοχές του Σύμπαντος ούτε θα ξυπνήσουμε κάποτε διαπιστώνοντας ότι ζούσαμε ένα Truman's Story, ένα πλασματικό δηλαδή περιβάλλον φτιαγμένο από άλλους. Η όλη ιστορία με το Ολογραφικό Σύμπαν έχει να κάνει με το ότι είναι πιο εύκολο να χειριστείς μια Φυσική που έχει τη βάση της σε μια κλειστή επιφάνεια, και μάλιστα όχι με άπειρες διαστάσεις, δηλαδή με δυο διαστάσεις συν μία για τον χρόνο και να ισχύουν οι γνωστοί μας νόμοι της Κβαντικής Μηχανικής ενώ η βαρύτητα δεν μπαίνει στη μέση, από ό,τι μια Φυσική σε έναν χώρο τριών διαστάσεων και με βαρύτητα.

Η επιβεβαίωση της αβεβαιότητας
Τα προηγούμενα δέκα χρόνια μπορούμε να πούμε ότι ζήσαμε την καταξίωση της Kβαντικής Φυσικής, κάτι σαν να έγιναν οι νόμοι της ένα σύνταγμα που όλοι παραδέχονται ότι ισχύει απαρέγκλιτα στον μικρόκοσμο, δηλαδή από το επίπεδο μορίων και σε ακόμη μικρότερες κλίμακες. Τον περασμένο Ιούνιο εμφανίστηκε ένα δημοσίευμα που λόγω Higgs ίσως πέρασε στα ψιλά αλλά είχε ένα πολύ σοβαρό αντικείμενο προβληματισμού. Ισχύει πράγματι η αρχή της αβεβαιότητας, κάτι που τρέλαινε τον Αϊνστάιν, φανατικό πολέμιο του απρόβλεπτου στη Φυσική, της ιδέας δηλαδή της Kβαντικής Mηχανικής, που δίνει μόνο πιθανότητες για την πρόβλεψη συμπεριφορών στον μικρόκοσμο. Και όμως οι Stephanie Wehner και Esther Haenggi στο University of Singapore Centre of Quantum Technology περιέγραψαν ένα θεωρητικό πείραμα (arxiv.org/abs/12056894v1) όπου δυο σημαντικά για ένα σωματίδιο στοιχεία, π.χ. η ορμή και η θέση, τα περιγράφουν σαν δυο ρεύματα ψηφιακών κωδικοποιημένων στοιχείων που δεν γνωρίζουμε και πάλι με ακρίβεια το περιεχόμενό τους. Απέδειξαν λοιπόν ότι μόλις προσπαθήσουμε να χαλαρώσουμε τους κανόνες της αβεβαιότητας και να αποκτήσουμε πιο ακριβή γνώση χτυπάμε σε... τοίχο. Συγκεκριμένα, ελαττώνοντας την αβεβαιότητα φθάνουμε στο απαράδεκτο για τη Φυσική να παράγεται ενέργεια από το (πραγματικά) τίποτα. Αρα η Αρχή της Αβεβαιότητας απέκτησε άλλη μια επιβεβαίωση.