Πριν από 6 χρόνια
Βρείτε πόσοι ανάδρομοι πλανήτες υπάρχουν σε αυτόν τον χάρτη και κερδίστε ένα γεύμα με τον μελλοντικό ηγέτη της Ελλάδας…
Νέες προσθήκες και σημαντικές αλλαγές πρόσθεσε η Google στο Sky του Google Earth, το οποίο σας επιτρέπει να δείτε τον νυχτερινό ουρανό από όποιο σημείο της Γης επιλέξετε. Η σημαντική αλλαγή είναι η προσθήκη API (Application Programming Interface) το οποίο επιτρέπει σε τρίτους προγραμματιστές ή εταιρείες να προσθέσουν επιπλέον υλικό στον ήδη πλούσιο όγκο δεδομένων και φωτογραφιών.
Όλα αυτά τα νέα χαρακτηριστικά, μαζί με το ήδη υπάρχον υλικό του Google Sky, θα αποδειχτούν πολύ χρήσιμα για την ακαδημαϊκή κοινότητα και ειδικά για τους νέους φοιτητές που θα έχουν από πολύ νωρίς στα χέρια τους, ένα εργαλείο και φυσικά πληροφορίες που πριν από ελάχιστα χρόνια δεν θα μπορούσαν ούτε να φανταστούν.
Στο Θέμα αυτό πρέπει να εφαρμόζονται οι ίδιοι κανόνες όπως και στην ανάλυση τον ατομικού ωροσκοπίού, γιατί ό,τι ισχύει για έναν άνθρωπο, ισχύει για ένα έθνος στην Κοσμική Αστρολογία και επομένως πρέπει να εφαρμοστεί η ίδια διαδικασία αλλά σε εκτεταμένη μορφή.
H επιρροή των δώδεκα Κοσμικών Οίκων σε σχέση με τις εθνικές υποθέσεις είναι η ακόλουθη:
H επιρροή των δώδεκα Κοσμικών Οίκων σε σχέση με τις εθνικές υποθέσεις είναι η ακόλουθη:
Tου Πασχου Μανδραβελη
Στη Βρετανία ο θρησκευτικός πόλεμος πήρε μια νέα μορφή. Στη διαφημιστική καμπάνια των άθεων με το σλόγκαν «Ο Θεός πιθανότατα δεν υπάρχει, γι’ αυτό σταματήστε να στενοχωριέστε και χαρείτε τη ζωή σας», απαντούν μια σειρά θρησκευτικών οργανώσεων με τα αντίθετα συνθήματα. Η Trinitarian Bible Society βάζει αφίσες με σλόγκαν «Ο ανόητος βαθιά μέσα του έχει πειστεί ότι δεν υπάρχει Θεός». Το Χριστιανικό Κόμμα Αγγλίας απαντά με το «Υπάρχει σίγουρα Θεός. Γι’ αυτό, γίνε μέλος του Χριστιανικού Κόμματος και απόλαυσε τη ζωή σου», ενώ μια άλλη ομάδα πολιτών ετοιμάζεται με το σύνθημα «Υπάρχει Θεός. Μη στενοχωριέσαι. Απόλαυσε τη ζωή σου».
Αυτός ο πόλεμος της αφίσας, βέβαια, είναι προτιμότερος από τις σφαγές προτεσταντών και καθολικών που επί αιώνες σημάδεψαν τη Βρετανία, αλλά έχει ένα στοιχείο που πρέπει να προσέξουμε. Τη σιγουριά του δόγματος και την αμφιβολία των άθεων. Οι δεύτεροι λένε ότι «πιθανότατα» ο Θεός δεν υπάρχει. Οι πρώτοι -αν και δεν ξέρουμε τον βαθμό σιγουριάς τους- δεν μπορούν να εκφράσουν αντιρρήσεις. Σε ένα θρησκευτικό δόγμα η πίστη ή θα είναι απόλυτη ή δεν θα υπάρχει.
Το δόγμα είναι μια αυτοαποδεικνυόμενη θεωρία και η δύναμή του είναι αφενός η άρνηση της αμφιβολίας και αφετέρου η κατήχηση του απόλυτου. Δεν είναι τυχαίο ότι τέσσερις από τις δέκα εντολές του Μωυσή δεν αναφέρονται στη συμβίωση των ανθρώπων, αλλά στην ενίσχυση του δόγματος: «1. Εγώ ειμί ο Κύριος ο Θεός σου, όστις εξήγαγόν σε εξ οίκου δουλείας, ουκ έσονταί σοι Θεοί έτεροι πλην εμού. 2. Ου ποιήσεις σεαυτώ είδωλον, ουδέ παντός ομοίωμα όσα εν τω ουρανώ άνω και όσα εν τη γη κάτω και όσα εν τοις ύδασιν υπό κάτω της γης, ου προσκυνήσεις αυτοίς ουδέ μη λατρεύσεις αυτοίς. 3. Ου λήψει το όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω. 4. Μνήσθητι την ημέραν του Σαββάτου αγιάζειν αυτήν, εξ ημέρας εργά και ποιήσεις πάντα τα έργα σου, τη δε εβδόμη Σάββατα Κυρίω τω Θεώ σου».
Εκεί βρίσκεται η διαφορά των επιστημονικών με τις θρησκευτικές θεωρίες. Η επιστήμη είναι αμφιβολία και διαψευσιμότητα. Η θρησκεία είναι πίστη και απόλυτη αλήθεια. Στο θρησκευτικό οικοδόμημα δεν υπάρχει κανένα φαινόμενο που να διαψεύδει τον πυρήνα της θεωρίας. Αν όμως δούμε ένα αντικείμενο να ανεβαίνει αντί να πέφτει, ο Νεύτωνας και η θεωρία της βαρύτητας πάνε στα σκουπίδια της επιστήμης.
Αυτή η θεμελιακή διαφορά έκανε πάντα στη Δύση άβολη τη σχέση θρησκείας και επιστήμης. Ενα διάστημα ήταν και αιματηρή. Η πολιτική ισχύς της Καθολικής Εκκλησίας εμπόδισε επί μακρόν την ανάπτυξη της γνώσης. Ο Γαλιλαίος σύρθηκε στην Ιερά Εξέταση διότι το ηλιοκεντρικό σύστημα έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την Παλαιά Διαθήκη σύμφωνα με την οποία ο Ιησούς του Ναυή διέταξε τον ήλιο να σταματήσει και όχι τη γη. Ο Κάρολος Δαρβίνος έκρυψε χρόνια το θεμελιώδες σύγγραμμά του «Η Καταγωγή των Ειδών» ακριβώς επειδή φοβόταν την ισχύ της εκκλησίας. Εκκλησιαστικοί παράγοντες επιχείρησαν ακόμη και να σταματήσουν την αποκρυπτογράφηση των ιερογλυφικών διότι υπήρχε η πιθανότητα να αποκαλυφθεί ότι ο κόσμος είναι παλιότερος από 4.800 χρόνια, όπως προκύπτει από την Αγία Γραφή.
Αυτή η άβολη σχέση διευθετήθηκε με ένα άρρητο ιστορικό συμβιβασμό. Τον διαχωρισμό των ρόλων. Οι μεν δεν θα καίνε τους δε στην πυρά και οι δεύτεροι δεν θα παρενοχλούν πολύ τους πρώτους σε ό,τι αφορά τα βασικά δόγματα. Ο Θεός, έτσι κι αλλιώς, είναι εκτός και των ορίων της επιστήμης, οπότε η ενασχόληση των επιστημόνων με το θεϊκό, εκτός από επικίνδυνη, είναι και άγονη. Από την άλλη όλοι ευεργετούνταν από την πρόοδο της επιστήμης και το τίμημα της ελευθερίας των επιστημόνων ήταν πολύ μικρό σε σχέση με τα οφέλη.
Αυτός ο ιστορικός συμβιβασμός διερράγη στις αρχές του 21ου αιώνα εξαιτίας της 11ης Σεπτεμβρίου (όπου πολλοί είδαν ότι η πίστη σε απόλυτα δόγματα μπορεί να οδηγήσει κάποιους στην απόλυτη φρίκη), αλλά και στην άνοδο της θρησκευτικής δεξιάς στις ΗΠΑ. Ο φράχτης που χώριζε την εκκλησία με το εργαστήριο άρχισε να καταρρέει μόλις η θρησκευτική δεξιά διά του Τζορτζ Μπους και των νεοσυντηρητικών πήρε την εξουσία. Πρώτον απαγορεύτηκε η χρηματοδότηση της έρευνας σε βλαστικά κύτταρα (παρ’ όλο που η πρόοδος εκεί μπορεί να σώσει πολλές ζωές) και δεύτερον επιχειρείται ακόμη με πολιτικά μέσα να βαπτισθεί ο «ευφυής σχεδιασμός» ως αντίπαλη θεωρία της «εξέλιξης» του Δαρβίνου. Ο «ευφυής σχεδιασμός» είναι μια πιο επεξεργασμένη εκδοχή του «δημιουργισμού», αλλά κουβαλά το αμάρτημα όλων των δογμάτων: δεν μπορεί να διαψευσθεί.
Το «κριτήριο της διαψευσιμότητας», που εισήγαγε ο Καρλ Πόπερ, είναι μια ασφαλής μέθοδος για να ξεχωρίσουμε την επιστήμη από την μεταφυσική. Επιστημονικός είναι κάθε ισχυρισμός, για τον οποίο υπάρχει μέθοδος που να τον διαψεύδει. Οταν, για παράδειγμα, ρωτήθηκε ο βιολόγος J.B.S. Haldane τι είδους αποδείξεις χρειάζεται για να πάψει να ισχύει η θεωρία της εξέλιξης αυτός απάντησε αμέσως: «να βρεθούν απολιθώματα κουνελιών στην προκάμβριο περίοδο». Για τον πιστό του «δημιουργισμού» δεν υπάρχει κάτι που να διαψεύσει την θεωρία του. Ολα είναι «θέλημα του δημιουργού» και επομένως ακόμη κι αν «βρεθούν απολιθώματα κουνελιών στην προκάμβριο» δεν διαψεύδεται η θεωρία. Και τα κουνέλια εκείνης της περιόδου «θέλημα του δημιουργού» είναι. Επομένως ο ισχυρισμός κατατάσσεται στη μεταφυσική. Δεν είναι κακός και δεν είναι ψευδής· απλώς δεν είναι επιστημονικός.
Η επιχείρηση των νεοσυντηρητικών να εντάξουν με πολιτικά μέσα ένα μεταφυσικό δόγμα στην καρδιά της επιστημονικής έρευνας ήταν μια ακόμη αφορμή για τη διάρρηξη του ιστορικού συμβιβασμού. Πολλοί πείσθηκαν ότι ένα δόγμα -οποιοδήποτε δόγμα- αν αποκτήσει τα μέσα ή πολιτική ισχύ στην καλύτερη περίπτωση δεν θα σεβαστεί τον χώρο του άλλου, και στη χειρότερη θα στέλνει αεροπλάνα να σκάνε στους πύργους των «άπιστων». Και όχι επειδή οι δογματικοί είναι κακοί άνθρωποι. Οι περισσότεροι πιστοί είναι καλοί καγαθοί. Το πρόβλημα βρίσκεται στο ότι η ανθρώπινη συμβίωση προϋποθέτει αυτό το «πιθανότατα», την αμφιβολία. Αν κάποιος πεισθεί για το ιερό και συνεπώς αναλλοίωτο των ισχυρισμών του, τότε στο μυαλό κάποιων -έστω ελάχιστων- το δόγμα απέχει από τον εξτρεμισμό μόνο μερικές αράδες σαν το «Σκοτώστε εκείνους που συνδέουν άλλους θεούς με τον Θεό, όπου τους βρείτε» (Κοράνι» IX. 5-6) ή το «θέλεις λιθοβολήσει αυτόν με λίθους, ώστε να αποθάνη» (Δευτερονόμιον 13:11).
Ιnfo
-Richard Dawkins, «Η περί Θεού αυταπάτη», εκδ. Κάτοπτρο.
-Richard Dawkins, «Ο εφημέριος του διαβόλου», εκδ. Τραυλός.
-Daniel C. Dennett, «Απομυθοποίηση. Καταρρίπτοντας τον μύθο της θρησκείας», εκδ. Βάνιας.
-Christopher Hitchens, «Ο Θεός δεν είναι μεγάλος», εκδ. Scripta
Στη Βρετανία ο θρησκευτικός πόλεμος πήρε μια νέα μορφή. Στη διαφημιστική καμπάνια των άθεων με το σλόγκαν «Ο Θεός πιθανότατα δεν υπάρχει, γι’ αυτό σταματήστε να στενοχωριέστε και χαρείτε τη ζωή σας», απαντούν μια σειρά θρησκευτικών οργανώσεων με τα αντίθετα συνθήματα. Η Trinitarian Bible Society βάζει αφίσες με σλόγκαν «Ο ανόητος βαθιά μέσα του έχει πειστεί ότι δεν υπάρχει Θεός». Το Χριστιανικό Κόμμα Αγγλίας απαντά με το «Υπάρχει σίγουρα Θεός. Γι’ αυτό, γίνε μέλος του Χριστιανικού Κόμματος και απόλαυσε τη ζωή σου», ενώ μια άλλη ομάδα πολιτών ετοιμάζεται με το σύνθημα «Υπάρχει Θεός. Μη στενοχωριέσαι. Απόλαυσε τη ζωή σου».
Αυτός ο πόλεμος της αφίσας, βέβαια, είναι προτιμότερος από τις σφαγές προτεσταντών και καθολικών που επί αιώνες σημάδεψαν τη Βρετανία, αλλά έχει ένα στοιχείο που πρέπει να προσέξουμε. Τη σιγουριά του δόγματος και την αμφιβολία των άθεων. Οι δεύτεροι λένε ότι «πιθανότατα» ο Θεός δεν υπάρχει. Οι πρώτοι -αν και δεν ξέρουμε τον βαθμό σιγουριάς τους- δεν μπορούν να εκφράσουν αντιρρήσεις. Σε ένα θρησκευτικό δόγμα η πίστη ή θα είναι απόλυτη ή δεν θα υπάρχει.
Το δόγμα είναι μια αυτοαποδεικνυόμενη θεωρία και η δύναμή του είναι αφενός η άρνηση της αμφιβολίας και αφετέρου η κατήχηση του απόλυτου. Δεν είναι τυχαίο ότι τέσσερις από τις δέκα εντολές του Μωυσή δεν αναφέρονται στη συμβίωση των ανθρώπων, αλλά στην ενίσχυση του δόγματος: «1. Εγώ ειμί ο Κύριος ο Θεός σου, όστις εξήγαγόν σε εξ οίκου δουλείας, ουκ έσονταί σοι Θεοί έτεροι πλην εμού. 2. Ου ποιήσεις σεαυτώ είδωλον, ουδέ παντός ομοίωμα όσα εν τω ουρανώ άνω και όσα εν τη γη κάτω και όσα εν τοις ύδασιν υπό κάτω της γης, ου προσκυνήσεις αυτοίς ουδέ μη λατρεύσεις αυτοίς. 3. Ου λήψει το όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω. 4. Μνήσθητι την ημέραν του Σαββάτου αγιάζειν αυτήν, εξ ημέρας εργά και ποιήσεις πάντα τα έργα σου, τη δε εβδόμη Σάββατα Κυρίω τω Θεώ σου».
Εκεί βρίσκεται η διαφορά των επιστημονικών με τις θρησκευτικές θεωρίες. Η επιστήμη είναι αμφιβολία και διαψευσιμότητα. Η θρησκεία είναι πίστη και απόλυτη αλήθεια. Στο θρησκευτικό οικοδόμημα δεν υπάρχει κανένα φαινόμενο που να διαψεύδει τον πυρήνα της θεωρίας. Αν όμως δούμε ένα αντικείμενο να ανεβαίνει αντί να πέφτει, ο Νεύτωνας και η θεωρία της βαρύτητας πάνε στα σκουπίδια της επιστήμης.
Αυτή η θεμελιακή διαφορά έκανε πάντα στη Δύση άβολη τη σχέση θρησκείας και επιστήμης. Ενα διάστημα ήταν και αιματηρή. Η πολιτική ισχύς της Καθολικής Εκκλησίας εμπόδισε επί μακρόν την ανάπτυξη της γνώσης. Ο Γαλιλαίος σύρθηκε στην Ιερά Εξέταση διότι το ηλιοκεντρικό σύστημα έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την Παλαιά Διαθήκη σύμφωνα με την οποία ο Ιησούς του Ναυή διέταξε τον ήλιο να σταματήσει και όχι τη γη. Ο Κάρολος Δαρβίνος έκρυψε χρόνια το θεμελιώδες σύγγραμμά του «Η Καταγωγή των Ειδών» ακριβώς επειδή φοβόταν την ισχύ της εκκλησίας. Εκκλησιαστικοί παράγοντες επιχείρησαν ακόμη και να σταματήσουν την αποκρυπτογράφηση των ιερογλυφικών διότι υπήρχε η πιθανότητα να αποκαλυφθεί ότι ο κόσμος είναι παλιότερος από 4.800 χρόνια, όπως προκύπτει από την Αγία Γραφή.
Αυτή η άβολη σχέση διευθετήθηκε με ένα άρρητο ιστορικό συμβιβασμό. Τον διαχωρισμό των ρόλων. Οι μεν δεν θα καίνε τους δε στην πυρά και οι δεύτεροι δεν θα παρενοχλούν πολύ τους πρώτους σε ό,τι αφορά τα βασικά δόγματα. Ο Θεός, έτσι κι αλλιώς, είναι εκτός και των ορίων της επιστήμης, οπότε η ενασχόληση των επιστημόνων με το θεϊκό, εκτός από επικίνδυνη, είναι και άγονη. Από την άλλη όλοι ευεργετούνταν από την πρόοδο της επιστήμης και το τίμημα της ελευθερίας των επιστημόνων ήταν πολύ μικρό σε σχέση με τα οφέλη.
Αυτός ο ιστορικός συμβιβασμός διερράγη στις αρχές του 21ου αιώνα εξαιτίας της 11ης Σεπτεμβρίου (όπου πολλοί είδαν ότι η πίστη σε απόλυτα δόγματα μπορεί να οδηγήσει κάποιους στην απόλυτη φρίκη), αλλά και στην άνοδο της θρησκευτικής δεξιάς στις ΗΠΑ. Ο φράχτης που χώριζε την εκκλησία με το εργαστήριο άρχισε να καταρρέει μόλις η θρησκευτική δεξιά διά του Τζορτζ Μπους και των νεοσυντηρητικών πήρε την εξουσία. Πρώτον απαγορεύτηκε η χρηματοδότηση της έρευνας σε βλαστικά κύτταρα (παρ’ όλο που η πρόοδος εκεί μπορεί να σώσει πολλές ζωές) και δεύτερον επιχειρείται ακόμη με πολιτικά μέσα να βαπτισθεί ο «ευφυής σχεδιασμός» ως αντίπαλη θεωρία της «εξέλιξης» του Δαρβίνου. Ο «ευφυής σχεδιασμός» είναι μια πιο επεξεργασμένη εκδοχή του «δημιουργισμού», αλλά κουβαλά το αμάρτημα όλων των δογμάτων: δεν μπορεί να διαψευσθεί.
Το «κριτήριο της διαψευσιμότητας», που εισήγαγε ο Καρλ Πόπερ, είναι μια ασφαλής μέθοδος για να ξεχωρίσουμε την επιστήμη από την μεταφυσική. Επιστημονικός είναι κάθε ισχυρισμός, για τον οποίο υπάρχει μέθοδος που να τον διαψεύδει. Οταν, για παράδειγμα, ρωτήθηκε ο βιολόγος J.B.S. Haldane τι είδους αποδείξεις χρειάζεται για να πάψει να ισχύει η θεωρία της εξέλιξης αυτός απάντησε αμέσως: «να βρεθούν απολιθώματα κουνελιών στην προκάμβριο περίοδο». Για τον πιστό του «δημιουργισμού» δεν υπάρχει κάτι που να διαψεύσει την θεωρία του. Ολα είναι «θέλημα του δημιουργού» και επομένως ακόμη κι αν «βρεθούν απολιθώματα κουνελιών στην προκάμβριο» δεν διαψεύδεται η θεωρία. Και τα κουνέλια εκείνης της περιόδου «θέλημα του δημιουργού» είναι. Επομένως ο ισχυρισμός κατατάσσεται στη μεταφυσική. Δεν είναι κακός και δεν είναι ψευδής· απλώς δεν είναι επιστημονικός.
Η επιχείρηση των νεοσυντηρητικών να εντάξουν με πολιτικά μέσα ένα μεταφυσικό δόγμα στην καρδιά της επιστημονικής έρευνας ήταν μια ακόμη αφορμή για τη διάρρηξη του ιστορικού συμβιβασμού. Πολλοί πείσθηκαν ότι ένα δόγμα -οποιοδήποτε δόγμα- αν αποκτήσει τα μέσα ή πολιτική ισχύ στην καλύτερη περίπτωση δεν θα σεβαστεί τον χώρο του άλλου, και στη χειρότερη θα στέλνει αεροπλάνα να σκάνε στους πύργους των «άπιστων». Και όχι επειδή οι δογματικοί είναι κακοί άνθρωποι. Οι περισσότεροι πιστοί είναι καλοί καγαθοί. Το πρόβλημα βρίσκεται στο ότι η ανθρώπινη συμβίωση προϋποθέτει αυτό το «πιθανότατα», την αμφιβολία. Αν κάποιος πεισθεί για το ιερό και συνεπώς αναλλοίωτο των ισχυρισμών του, τότε στο μυαλό κάποιων -έστω ελάχιστων- το δόγμα απέχει από τον εξτρεμισμό μόνο μερικές αράδες σαν το «Σκοτώστε εκείνους που συνδέουν άλλους θεούς με τον Θεό, όπου τους βρείτε» (Κοράνι» IX. 5-6) ή το «θέλεις λιθοβολήσει αυτόν με λίθους, ώστε να αποθάνη» (Δευτερονόμιον 13:11).
Ιnfo
-Richard Dawkins, «Η περί Θεού αυταπάτη», εκδ. Κάτοπτρο.
-Richard Dawkins, «Ο εφημέριος του διαβόλου», εκδ. Τραυλός.
-Daniel C. Dennett, «Απομυθοποίηση. Καταρρίπτοντας τον μύθο της θρησκείας», εκδ. Βάνιας.
-Christopher Hitchens, «Ο Θεός δεν είναι μεγάλος», εκδ. Scripta
H Λιλιθ
Στο πρώτο μέρος κάναμε μια εισαγωγή για την Λιλιθ , μυθολογικά , αστρονομικά και αστρολογικά. Θα προσπαθήσω στην συνέχεια να δώσω μια λεπτομερέστερη ανάλυση ώστε να μπορέσουμε να καταλάβουμε σε βάθος τι εστί τελικά η Λίλιθ.
Ένας πολύ ενδιαφέρον μύθος είναι αυτός που συνδέει την Λιλιθ με την Λάμια. Η Λάμια μυθολογικά λέγεται πως αγαπήθηκε από τον Δία επειδή όμως η Ήρα αυτό δεν μπορούσε να το αφήσει να περάσει έτσι σκότωσε όλα της τα παιδιά.. Ο πόνος της ήταν τόσο μεγάλος όσο και η ζήλεια της για τις μέλλουσες μητέρες κι έτσι άρχισε να κατασπαράζει τα βρέφη. Λέγεται επίσης πως τριγυρνούσε στις ερημιές ξεμυαλίζοντας τους άντρες ταξιδιώτες και στο τέλος τους σκότωνε όπως ακριβώς έκανε και η Λίλιθ.
Ένας άλλος μύθος λέει πως η Λάμια ήταν παιδί του Ποσειδώνα αλλά στην προκειμένη μας ενδιαφέρουν οι ομοιότητες της με την Λίλιθ και όπως βλέπουμε οι δυο γυναίκες έχουν μεγάλες ομοιότητες μεταξύ τους συν ότι υπάρχει η άποψη πώς η μετάφραση του Λίλιθ είναι Λάμια. Ομοιότητες υπάρχουν και μορφολογικά ανάμεσα τους καθώς Η Λάμια περιγράφεται πως από την μέση και κάτω ήταν μια καλλίγραμμη γυναίκα ενώ από την μέση και πάνω ερπετό, η Λιλιθ από την άλλη όταν έφυγε από τον κήπο της Εδέμ έχασε τα πόδια και τα χέρια με αποτέλεσμα να έρπετε γι’ αυτό όταν έδωσε το μήλο στην Έυα , απεικονίζεται με την μορφή του όφη.
Εχει εξαιρετικό ενδιαφέρον να αναλύσουμε λίγο την μορφολογική τους πλευρά καθώς ο Όφης , το φίδι είναι φαλλικό σύμβολο. Σύμβολο του Σκορπιού και του Πλούτωνα, Θεού του κάτω κόσμου το φίδι είναι αντιπροσωπευτικό των συλλογικών δυνάμεων των νεκρών, των δυνάμεων της ζωής, της μετενσάρκωσης και της αθανασίας της ψυχής, του σεξ , και της βίας Σε διαφόρους πολιτισμούς του αποδίδουν μυστικιστικές ιδιότητες, ενώ σε άλλους το έχουν ιερό ζώο.
Το φίδι έχει μία διπλή όψη, όπως στο κηρύκειο του Ερμή, είναι οι δύο δυνάμεις το "καλό - κακό" που μάχονται.
«ράβδος ἦν μετρίου μήκους, ἄνω πρὸς τῇ ἀρχῇ εἰς τύπον ταῦ φ στοιχείου».
Σας θυμίζει κάτι το ‘’φ’’?
Οι αρχαίοι δεν πίστευαν στο καλό και το κακό με την σημερινή έννοια. Θεωρούσαν πως όλα τα πράγματα έχουν ως σκοπό την διαφύλαξη της συμπαντικής τάξης.
Επιστρέφουμε στην Λιλιθ που όπως είπαμε στο πρώτο μέρος είναι η αθέατη πλευρά της Σελήνης, η Μαύρη Σελήνη.
Η Λίλιθ όταν έφυγε από τον παράδεισο, γύρισε για να μυήση τον Αδάμ στην απόλαυση του έρωτα, ήθελε δηλαδή να του δείξει πως το σεξ δεν είναι μόνο για αναπαραγωγή αλλά και για ευχαρίστηση και έτσι ο Θεός την αφόρισε . Ας θυμηθούμε λίγο ποια ήταν η τιμωρία της Λιλιθ και να αναφέρω απλά πως η αμαρτία του έρωτα σταματά εκεί που αρχίζει η μητρότητα, στην ιερότητα της μητέρας υπάρχει μια παρθενικότητα. Από αυτήν την άποψη η Λίλιθ δικαίως συμπεριφέρεται κατ’ αυτόν τον τρόπο.
Μαύρη Σελήνη και αστρολογία
Μερικές Λέξεις Κλειδιά Για την Μαύρη Σελήνη
- κίνδυνος, μίσος,
- το σκοτάδι, η εξαπάτηση,
- καταστροφή, Εκτροπή,
- όνειρα, κενότητα,
- γόησσα, φθόνος
- φόβος, ενοχή,
- απομόνωση, ζήλια,
- μαγεία, μυστήριο,
- νύχτα, δηλητήριο,
- μυστικά, αποπλάνηση,
- ντροπή, την "άλλη γυναίκα" που σκέφτεται ένας άντρας,
- εκδικητικότητα
Η Λίλιθ όπως και η Σελήνη Συνδέεται και με την μητρότητα αλλά η μητρική της φύση καλύπτεται κάτω από τον ‘’αδίστακτο’’ χειρισμό της ενστικτώδους παρόρμησης της αφού είναι ικανή αν το κρίνει απαραίτητο να σκοτώσει τα παιδιά της ή να σκοτώσει οποιονδήποτε τα απειλήσει.
Ενώ επιδρά και εναντίων των δεσμών που συνδέονται με την μητρότητα, στην κενότητα που μερικές φορές οι μητέρες αισθάνονται λόγω της απομόνωσης η οποία συνοδεύεται από έλλειψη ατομικότητας.
Κλείνοντας να πω πως το Μέγα Έργο της Ζωής είναι η απελευθέρωση του εαυτού μας από την Δουλεία των Παθών , από την τυραννία των Προκαταλήψεων, από τα Λάθη της Άγνοιας, τους φόβους του Πόνου και τις αγωνίες του Πόθου.
Η Μαύρη Σελήνη
Η Μαύρη Σελήνη ή Λίλιθ είναι κατά την μυθολογία η ωραία , σαγηνευτική αλλά και επικίνδυνη βασίλισσα της νύχτας. Ο Μύθος που την περιβάλλει είναι τόσο παλιός όσο και η Δημιουργία του Κόσμου καθώς τις πρώτες αναφορές τις συναντούμε στο Βιβλίο της Γένεσης αλλά και στο Ταλμούδ, το Ιερό Βιβλίο της Εβραϊκής παράδοσης.
Θα παρουσιάσω μερικά μυθολογικά στοιχεία για να καταλάβουμε τι ήταν ως μυθολογικό πρόσωπο η Λίλιθ ώστε να μπορέσουμε στην συνέχεια να την αποσυμβολήσουμε αστρολογικά και να δούμε πως επηρεάζει τον καθένα μας μέσα από το προσωπικό του ωροσκόπιο.
Σύμφωνα λοιπόν με την μυθολογία και τις προαναφερθείσες Παραδόσεις η Λίλιθ ήταν ή πρώτη Γυναίκα του Αδάμ και μάλιστα ο Θεός έπλασε αυτές τις δυο ψυχές σε ένα σώμα, ένα ανδρόγυνο σώμα.
Το πρώτο Κεφάλαιο της Γένεσης αφήνει κάποια ‘’ υπονοούμενα ’’ σχετικά με το πρώτο ζευγάρι που δημιούργησε ο Θεός:
“Την έκτη ημέρα ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο.
Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο κατ’ εικόνα Του.
Κατ’ εικόνα του Θεού τον έπλασε.
Άνδρα και γυναίκα τους έπλασε”.
Η Λίλιθ δεν το άντεξε να μοιράζεται το ίδιο σώμα με τον Αδάμ καθώς πίστευε πως ήταν ανώτερη από αυτόν και έτσι εγκατέλειψε τον κήπο της Εδέμ. Όταν ο Θεός έστειλε τους Αγγέλους να την πείσουν να γυρίσει πίσω στον Αδάμ εκείνη αρνηθηκε. Οι Άγγελοι της ανακοίνωσαν πως η τιμωρία γι’ αυτήν της την άρνηση θα ήταν να γεννάει πολλά παιδιά από τα οποία ένας μεγάλος αριθμός δεν θα επιβίωνε. Παρ’ όλο τον πόνο που ένιωσε όταν το άκουσε αυτό δεν άλλαξε την απόφαση της. Σκληρή και επώδυνη απόφαση η οποία όμως φανερώνει το μεγαλείο της ελεύθερης βούλησης αφού γνώριζε τι την περίμενε. Οι Άγγελοι λοιπόν ενστερνιζόμενοι όλα αυτά της έδωσαν το ‘’ προνόμιο’’ να έχει επάνω στα νεογέννητα παιδιά και μία εξουσία, και χωρίς όρια εξουσία στα παιδιά τα γεννημένα εκτός των δεσμών του γάμου.
Ο Αδάμ μην αντέχοντας την μοναξιά ζήτησε μια άλλη σύντροφο από τον Δημιουργό του , και ο Θεός του έδωσε την Έυα αφού του αφαίρεσαι ένα πλευρό για να την φτιάξει.
Η Λίλιθ όπως αναφέρει ο Τζορτζ Μακντόναλντ (1824-1903), συνευρεθεί με το Σατανά με αποτέλεσμα να αποκτήσει διαβολικά χαρακτηριστικά, και αυτό κι οι απόγονοί του , και μάλιστα ήταν εκείνη που έδωσε τον απαγορευμένο καρπό της γνώσης (του καλού και του κακού) στην Έυα για να το δώσει και αυτή με την σειρά της στον Αδάμ με αποτέλεσμα να χάσουν τον παράδεισο
Αστρονομικά η μαύρη Σελήνη είναι η δεύτερη Εστίαση της Τροχιάς Της Σελήνης
με βάση τους νόμους του Κέπλερ ,η Τροχιά της Σελήνης γύρο από τη Γή, δεν είναι Κυκλική αλλά ακολουθεί μια εκλειπτική τροχιά. Η κυκλική τροχιά έχει ένα κέντρο ενώ η εκλειπτική έχει δυο εστίες(κέντρα).Παρατηρώντας την τροχιά της Σελήνης η μία εστία είναι πραγματική, πρόκειται για τη Γη, η άλλη είναι “εν δυνάμει”, το άδειο εστιακό σημείο, το άλλο κέντρο .
Αν η Λίλιθ είναι η σκοτεινή πλευρά της Σελήνης τότε εύκολα καταλαβαίνουμε πως η φωτεινή της πλευρά είναι ή Έυα. Οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος .
Η Σελήνη στην αστρολογία συμβολίζει την μητέρα , την πατρίδα, τον λαό, την κληρονομιά μας αλλά και συναισθηματικούς μας δεσμούς , την αρχή και το τέλος μας και αν σκεφτούμε πως προερχόμαστε όλοι από τον Αδάμ και την Έυα( κατά την Θρησκεία- μυθολογία) εύκολα βγαίνει το συμπέρασμα πως η Έυα (Σελήνη) θα μπορούσε να υποδηλώνει αστρολογικά την παγκόσμια μητέρα.
Από την άλλη πλευρά η Λίλιθ στην αστρολογία συμβολίζει τις σεξουαλικές μας επιθυμίες τις οποίες κρατάμε καλά κρυμμένες, το σεξ στην υπηρεσία της δύναμης προς ίδιο όφελος αλλά και το τίμημα που θα πληρώσουμε πέφτοντας στα δίχτυα της .
Η Λίλιθ αστρολογικά σε σύγκριση με την Σελήνη
1) Σελήνη , συναίσθημα- Λιλιθ , Σεξ
2) Σελήνη, λαός, πατρίδα – Λιλιθ , δεν ανήκω πουθενά, λειτουργώ εκτός κοινωνικής συνείδησης
3) Σελήνη, η αγαπημένη γυναίκα, σύζυγος, μητέρα που μας φέρνει στην Ζωή - Λίλιθ , η κακιά γυναίκα που προσπαθεί να γκρεμίσει αυτά που με τόσο κόπο δημιουργεί η Σελήνη ως γυναίκα σύζυγος και μητέρα.
4) Σελήνη Αρχή και Τέλος – Λιλιθ η πορεία από την ώρα που γεννιόμαστε μέχρι την ώρα που παθαίνουμε. Ο πειρασμός στην διάρκεια της ζωής μας .
Η μια δεν υπάρχει χωρίς την άλλη…. Και αλληλοσυμπληρώνονται!!!!
Διαβάστε και το 2ο μέρος εδώ
Πραγματικά, είναι συγκλονιστικά τα στοιχεία που έφερε στο φως η παρ' ολίγον εκτέλεση του υπάλληλου της εταιρείας σεκιούριτι από αστυνομικό, για τα ψυχολογικά προβλήματα που αντιμετωπίζει μεγάλος αριθμός Ελλήνων αστυνομικών। Το πρώτο βήμα για να αντιμετωπιστεί επιτέλους το πρόβλημα είναι να μεταφερθεί το αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας στο Δαφνί.http://pitsirikos.blogspot.com
