Μια φορά και έναν καιρό , μέσα στα άναστρα μεσάνυχτα μια κουκουβάγια καθόταν στο κλαδί μιας οξιάς. Δυο τυφλοπόντικες προσπάθησαν να περάσουν χωρίς να γίνουν αντιληπτοί. <<Εσύ!>> είπε η κουκουβάγια .<<Ποιος;>> φώναξαν από το φόβο και την έκπληξη διότι δεν πίστευαν πως ήταν δυνατόν να τους δει κανείς μέσα στο μαύρο σκοτάδι. <<Εσείς οι δυο!>> είπε η κουκουβάγια. Οι τυφλοπόντικες έφυγαν βιαστικά και είπαν και στα αλλά πλάσματα του δάσους ότι η κουκουβάγια ήταν το πιο σπουδαίο και το πιο σοφό από απ’όλα τα ζώα διότι μπορούσε να δει στο σκοτάδι και διότι μπορούσε να απαντήσει σε οποιαδήποτε ερώτηση. << Θα το δούμε αυτό>>, ειπε το πουλί γραμματέας και πέρασε από το μέρος που ήταν η κουκουβάγια μια βράδια που ήταν πάλι πολύ σκοτεινά .<<Ποσα νύχια σου δείχνω ;>>είπε το πουλί γραμματέας .<<Δυο>>, απάντησε η κουκουβάγια και είχε δίκιο .<<Μπορείς να δώσεις μια συνώνυμη έκφραση των “δηλαδή” ή “μ’αυτό εννοώ”,>> <<Ήτοι>> είπε η κουκουβάγια .<<Γιατί ένας εραστής καλεί την αγαπημένη του ; >> ρώτησε το πουλί γραμματέας .<<Για να ερωτοτροπήσουν>> , είπε η κουκουβάγια . Το πουλί γραμματέας γύρισε βιαστικά για να συναντήσει τα άλλα πλάσματα και για να αναφέρει οτι  η κουκουβάγια ήταν όντως το σπουδαιότερο και σοφότερο ζώο στον κόσμο διότι μπορούσε να δει στο σκοτάδι και διότι μπορούσε να απαντά σε οποιαδήποτε ερώτηση .<<Μπορεί να δει και την ημέρα , επίσης;>> ρώτησε η κόκκινη αλεπού . <<Ναι>> ρώτησαν ταυτόχρονα ένας τυφλοπόντικας και ένα κανις.<<Μπορει να δει και την ημέρα, επίσης;>> .Όλα τα άλλα πλάσματα γέλασαν δυνατά με αυτή την ανόητη ερώτηση και επιτεθήκαν στην κόκκινη αλεπού και στους φίλους της και τους έδιωξαν από την περιοχή . Μετά έστειλαν έναν αγγελιοφόρο στην κουκουβάγια και της ζήτησαν να γίνει ο αρχηγός τους .Όταν η κουκουβάγια εμφανίστηκε ήταν καταμεσήμερο και ο ήλιος έλαμπε . Περπάτησε πολύ αργά και αυτό της προσέδωσε έναν αέρα μεγάλης αξιοπρέπειας και περιεργάστηκε τα πάντα γύρω της με τα μεγάλα, επίμονα μάτια της και αυτό της προσέδωσε έναν αέρα εκπληκτικής σπουδαιότητας .<<Είναι θεός >>, φώναξε μια κλωσά .Και όλα τα άλλα πλάσματα επανέλαβαν φωνάζοντας .<<Είναι θεός! >> Κι έτσι την ακλούθησαν όπου και αν πήγαινε και όταν άρχισε να σκοντάφτει επάνω σε πράγματα , όρχησαν και αυτά να σκοντάφτουν επάνω σε πράγματα .Τελικά έφτασε σε ένα μεγάλο δρόμο και άρχισε να βαδίζει στο μέσο του και όλα τα άλλα πλάσματα όρχησαν να την ακολούθου . Σε λίγο , ένα γεράκι που ήταν προπομπός παρατήρησε ένα φορτηγό που ερχόταν πάνω τους με 50 μίλια την ώρα και το ανέφερε στο πουλί γραμματέα και το πουλί γραμματέας το ανέφερε στην κουκουβάγια . << Υπάρχει κίνδυνος μπροστά >>, είπε το πουλί γραμματέας. <<Δηλαδή;>> είπε η κουκουβάγια . Το πουλί γραμματέας της εξήγησε .<<Δεν φοβάσαι ;>> ρώτησε .<<Ποιον; >> είπε ήρεμα η κουκουβάγια , διότι δεν μπορούσε να δει το φορτηγό .<<Είναι θεός!>> φώναξαν όλοι μαζί ξανά και ακόμη φώναζαν .<<Είναι θεός!>> όταν το φορτηγό τα χτύπησε και τα παράτησε .Μερικά από τα ζώα τραυματίστηκαν μόνο , αλλά τα περισσότερα , συμπεριλαμβανομένης και της κουκουβάγιας σκοτώθηκαν .
ΤΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΤΟΥ ΘΕΡΜΠΕΡ, ΤΖΕΙΜΣ ΘΕΡΜΠΕΡ, 1894-1961