Νέο βιβλίο Ωριαίας Αστρολογίας ......................
Το περιμένουμε πως και πως , και είναι έτοιμο !!!!!!
Μια μικρή γεύση με το ακόλουθο απόσπασμα

Ίσως είναι το πιο σημαντικό μέρος στην ερμηνεία της ωριαίας και γίνεται πριν ακόμη φτιάξουμε το χάρτη. Είναι ο καθορισμός αυτού που πραγματικά αποτελεί το θέμα της ερώτησης.

Οι ερωτήσεις είναι συχνά μέσα σε ένα σύννεφο ασάφειας από άσχετες λεπτομέρειες. Υπάρχει μια τέχνη στο να κόβουμε δρόμο μέσα από τις ασάφειες για να φτάσουμε στο κόκαλο του θέματος
. Θα σας έχει τύχει ενώ παρακολουθείτε ένα φιλμ ξαφνικά να συνειδητοποιείτε, «Ε, αυτό είναι ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα σε διασκευή!», ή «αυτό είναι η Χιονάτη στη σύγχρονη Νέα Υόρκη!». Παρατηρήσατε ότι κάτω από τη μεταμφίεση ο σκελετός της πλοκής είναι εκείνος του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας ή της Χιονάτης. Έτσι είναι με την ωριαία: υπάρχουν σταθερές ερωτήσεις που επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά με διαφορετική όψη.



· Με αγαπάει;

· Θα πάρω τη δουλειά;

· Θα νικήσω;

· Μου έχουν κάνει μάγια;

· Θα εκθρονιστεί ο βασιλιάς;

· Θα πάρω το δώρο από το βασιλιά;

· Θα μπορέσουμε να συμφωνήσουμε;



Κρατήστε ανοιχτά τα αυτιά σας και σύντομα θα τις αναγνωρίσετε όταν τις ακούτε. Επιτρέψτε όμως στον εαυτό σας να εκτραπεί από άσχετες λεπτομέρειες και τότε θα καταλήξετε απαντώντας σε μια άσχετη ερώτηση που δεν έχει ερωτηθεί.



Ομοίως, το θέμα του ποιος κάνει την ερώτηση δεν είναι πάντα καθαρό όπως θα μπορούσε να φαίνεται. Υπάρχουν κατευθείαν ερωτήσεις δοσμένες από το πρόσωπο που το απασχολεί. Υπάρχουν κατευθείαν ερωτήσεις από κάποιον για λογαριασμό κάποιου άλλου. Τόσο απλά.

Έπειτα υπάρχουν ερωτήσεις που γίνονται από κάποιον που ενεργεί ως φερέφωνο κάποιου άλλου. Ας υποθέσουμε ότι η Έρικα θέλει να μου κάνει μια ερώτηση, αλλά δεν έχουμε την ίδια γλώσσα. Έχει μια φίλη που μιλά αγγλικά, έτσι ζητάει από τη φίλη να κάνει την ερώτηση για λογαριασμό της. Η φίλη δεν κάνει τη δική της ερώτηση για την Έρικα. Μεταφέρει την ερώτηση της Έρικας σε εμένα. Πρέπει να αγνοήσω τη φίλη, ασχολούμενος με αυτό σαν η ίδια η Έρικα να με ρωτούσε, έτσι η Έρικα θα είναι ο 1ος οίκος, ως ερωτών. Ας είμαστε ξεκάθαροι με τη διάκριση:



· Η φίλη κάνει τη δική της ερώτηση, «Θα παντρευτεί η φίλη μου η Έρικα τον Ράντολφ;»

· Η φίλη μεταφέρει την ερώτηση της Έρικας, «θα παντρευτώ το Ράντολφ;»



Στο πρώτο παράδειγμα, θα δίναμε στην Έρικα τον 11ο οίκο, στην δεύτερη θα έπαιρνε τον 1ο οίκο.

Έπειτα υπάρχουν ερωτήσεις που εγείρονται στη συζήτηση, και είναι αξεκαθάριστο ποιος ρωτάει. Συζητώ με ένα φίλο για τις οικονομικές προσδοκίες της εργασίας του. Η ερώτηση ξεφυτρώνει, «Πότε θα βρω μια καλύτερη δουλειά;» Αλλά ποιος πραγματικά το ρωτάει; Είναι ο φίλος μου, είμαι εγώ, ή είναι ο φίλος μου που αρθρώνει την ερώτηση που του βάζω εγώ στο στόμα; Προσέχετε τέτοιες καταστάσεις, ειδικά όταν ανυπόμονα πιέζετε τον καθένα που ξέρετε για ωριαίους χάρτες ώστε να κάνετε πρακτική στις ικανότητές σας. Ορίστε ένα πλεονέκτημα της επαγγελματικής πρακτικής: η αμοιβή που αλλάζει χέρια ξεκαθαρίζει το ποιος είναι αυτός που ρωτάει.



Υπάρχουν εκείνοι που περιορίζουν αυστηρά την έκταση της ωριαίας ερώτησης. «Δεν μπορείτε να το ρωτάτε αυτό: είναι πολύ ασήμαντο». «Δεν μπορείτε να το ρωτάτε αυτό, είναι πολύ σημαντικό.» Ανάμεσα στο τι είναι ασήμαντο και τι είναι σημαντικό είναι πολύ λίγο αυτό που γλιτώνει.

Με πολύ λίγους μικρούς περιορισμούς, μπορείτε να ρωτήσετε τα πάντα. Ασήμαντα; Και ποιος είμαι εγώ που θα σας πω ότι οι σκέψεις σας είναι ασήμαντες, και να σας θέσω ένα συμπαντικό βέτο σε αυτές; Ίσως μέσα στο μεγάλο κοσμικό σχέδιο το «Ποιος θα γίνει πρωθυπουργός» να είναι πιο σημαντικό από το «Πού είναι η γάτα;» αλλά στην πραγματικότητα είναι η περιέργεια του παρισταμένου μου στο πρώτο από αυτά τα δυο που είναι ασήμαντη. Τα ίχνη του γατούλη σίγουρα δεν είναι. Σε σύγκριση με την άνοδο και την πτώση των αυτοκρατοριών, οι μεγαλύτερες μας ανησυχίες είναι σαν ένα τίποτα – και όπως η σωτηρία κερδίζεται ή χάνεται σε μια στιγμή, έτσι το θέμα της κάθε στιγμής δεν μπορεί να είναι ασήμαντο.

Λέγεται ότι δεν μπορούμε να κάνουμε «σημαντικές» ερωτήσεις, όπως το «ποιος θα νικήσει στις εκλογές;» επειδή τόσο πολλοί άνθρωποι κάνουν την ίδια ερώτηση και η ίδια ερώτηση δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο μια φορά. Ας σκεφτούμε αυτήν την φράση, «Η ίδια ερώτηση δεν μπορεί να ρωτηθεί πάνω από μια φορά».

Είναι αλήθεια, αλλά δεν είναι αλήθεια με τον τρόπο που εννοείται. Είναι θεμελιώδες στην αστρολογία το γεγονός ότι κάθε στιγμή είναι διαφορετική. ΑΥΤΗ η στιγμή είναι διαφορετική από ΑΥΤΗ τη στιγμή. Η κάθε μια είναι διαφορετική, και οτιδήποτε συμβεί σε αυτήν θα είναι ξεχωριστό σε αυτή τη στιγμή. Πάρτε αυτήν την ιδέα μακριά και δεν έχουμε αστρολογία. Έτσι δεν είναι απωθητικό να κάνουμε την ίδια ερώτηση δυο φορές – είναι αδύνατο. Ακόμη και αν η ερώτηση έχει τις ίδιες λέξεις, δεν είναι η ίδια ερώτηση.

Ούτε υπάρχει κανένας λόγος γιατί κάποιος δεν θα έπρεπε να κάνει την ίδια ερώτηση σε περισσότερους από έναν αστρολόγους. Οι γιατροί μπορούν να δώσουν μια δεύτερη γνώμη, έτσι και οι αστρολόγοι. Η αλήθεια είναι ένα ρωμαλέο κτήνος. Δεν απομακρύνεται τρέχοντας αν δεν την δουν περισσότεροι από έναν ανθρώπους. Κάθε χωριστή ερώτηση πάνω στο ίδιο θέμα είναι σαν το διασταυρωμένο τμήμα της ίδιας κατάστασης, όπως ένας επιστήμονας εξετάζει τμήματα ενός σκουληκιού κάτω από το μικροσκόπιο. Διαφορετικά τμήματα, αλλά ακόμα το ίδιο σκουλήκι, άρα και η ίδια απάντηση. Αν πενήντα ή πεντακόσιοι άνθρωποι ρωτήσουν «Ποιος θα νικήσει τις επόμενες εκλογές;» το σύμπαν, που είναι ένας ατελείωτα περίπλοκος μηχανισμός, θα βρει πενήντα ή πεντακόσιους τρόπους για να δείξει την ίδια απάντηση. Μας είναι αδιάφορο πόσοι άνθρωποι μπορεί να δουν μια διαφορετική σκηνή από το «Όσα παίρνει ο άνεμος», ο Ρετ Μπάτλερ φεύγει στο τέλος της ιστορίας.

Μια γυναίκα θα ρωτήσει κάτι που είναι προφανώς η ίδια ερώτηση σε διαφορετικά στάδια μιας κατάστασης. Είναι συνηθισμένο το «Να τον διώξω;» να ακολουθείται από το «Να τον διώξω πραγματικά;» και «Θα είμαι ΚΑΛΑ άμα τον διώξω;» Αυτοί οι συνακόλουθοι χάρτες μπορούν να ειδωθούν συσχετισμένοι ο ένας με τον άλλο ακριβώς με τους ίδιους τρόπους όπως ακριβώς οι γενέθλιοι χάρτες των μελών μιας οικογένειας σχετίζονται μεταξύ τους. Συμβαίνουν τα ίδια μοτίβα, και συνήθως, στην ερώτηση μετά την ερώτηση, η ερωτούσα πλησιάζει σιγά σιγά προς τη θέση την οποία αισθάνεται ότι μπορεί να αποφασίσει είτε έτσι είτε αλλιώς.

Άλλοι ερωτώντες θα κάνουν όμοιες ερωτήσεις για διαφορετικές καταστάσεις. «Θα πιάσω δουλειά από αυτήν την ακρόαση;», «θα πιάσω δουλειά από την αυριανή ακρόαση;» Οι λίγες πρώτες από αυτές θα έχουν καθαρά αποτελέσματα. Μετά από λίγο, ωστόσο, οι χάρτες γίνονται όλο και πιο ανούσιοι, λες και το σύμπαν χάνει το ενδιαφέρον του στην κατάσταση και λέει «Αν δεν έχεις πιάσει το νόημα ως τώρα, δεν συνεχίζω να κάνω άλλο παιχνίδι για σένα». Τυπικά, αυτοί οι χάρτες θα αρχίσουν να δείχνουν μικρότερα γεγονότα που πρόκειται να συμβούν αυτή τη μέρα («Α, δες, θα έρθει ο πατέρας σου για επίσκεψη») αλλά λένε μικρής σημασίας πράγματα για την υπόθεση της δουλειάς. Είναι πιθανό αυτό να αντανακλά είτε τον ερωτώντα είτε τον αστρολόγο που χάνει το ενδιαφέρον του από τις επαναλαμβανόμενες ερωτήσεις, ή τη φύση της αληθινής ερώτησης καθώς ο ερωτών λαχταρά απελπισμένα να έχει μια επιτυχή ακρόαση. Στην τελευταία περίπτωση, δεν ρωτά τόσο πολύ γιατί θέλει να πάρει την πληροφορία όσο γιατί ελπίζει ότι η συνεδρία θα δουλέψει μαγικά. Αυτό δε γίνεται.

Ερωτήσεις σαν κι αυτήν αγγίζουν το όριο του μηχανικού, και το μηχανικό είναι ένα πραγματικό όριο στο τι μπορεί να ερωτηθεί. Πρέπει να υπάρχει κάποια σπίθα γνήσιου ενδιαφέροντος στην ερώτηση, ακόμη και αν η ερώτηση είναι μια «ασήμαντη» και ελάχιστης σημασίας προκειμένου να υπάρξει μια αλλαγή. Δεν υπάρχει τέτοια σπίθα γνήσιου ενδιαφέροντος για παράδειγμα στο «Θα κερδίσει το 1 στο λόττο αυτή τη βδομάδα;», «θα κερδίσει το 2 στο λόττο σε αυτή τη βδομάδα;» κτλ

Έπειτα υπάρχουν κάτι παιδαριώδεις εμπνεύσεις όπως το «Είναι η ωριαία αληθινή;» και «Είναι η Βίβλος ο λόγος του Θεού;». Μια αντανάκλαση της στιγμής θα το ξεκαθάριζε γιατί αυτά δεν θα έπρεπε να ερωτηθούν.

Οι συμπληρωματικές ερωτήσεις είναι καλές. «Πότε θα παντρευτώ; Θα κάνουμε παιδιά; Θα τα πάει καλά αυτός με την οικογένειά μου; Θα έχει καλή δουλειά;» Αυτά μπορούν να κριθούν όλα από τον ίδιο χάρτη. Αλλά είναι καλύτερα να αποτρέπουμε ερωτήσεις σε διαφορετικά θέματα: «Πότε θα παντρευτώ; Πότε θα έχω μια καλύτερη δουλειά; Πού είναι η γάτα;» Μερικές φορές οι ερωτώντες έχουν δυο ή τρεις ερωτήσεις που τους βαραίνουν, έτσι αν είναι απαραίτητο αυτές οι ερωτήσεις μπορούν να απαντηθούν από τον ίδιο χάρτη. Αλλά η ερώτηση πολλών άσχετων ερωτήσεων δείχνει ότι καμία από αυτές δεν είναι το αληθινό θέμα. Είναι καλύτερο να ζητήσουμε από τον ερωτώντα να σκεφτεί ποιο είναι το πιο σημαντικό και έπειτα να ρωτήσει.



Η ανυπαρξία επιλογής



Πάντα να προσέχετε όταν ερμηνεύετε χάρτες στο τι σημαίνει η «ανυπαρξία» - τι συμβαίνει όταν τίποτα δε συμβαίνει. Αν ρωτήσω «Αυτή θα με παντρευτεί;» πέντε λεπτά αφού την είδα για πρώτη φορά, θα χρειαζόταν ένα ισχυρό πειστήριο για να δοθεί ένα Ναι. Αν δεν υπάρχει τέτοιο στοιχείο η απάντηση θα είναι Όχι. Αν ξυπνήσω το πρωί της τελετής του γάμου μου και ρωτήσω την ίδια ερώτηση, θα χρειαστεί ένα ισχυρό στοιχείο ότι κάτι πάει λάθος για να δώσει σαν απάντηση το Όχι. Στην απουσία ενός τέτοιου στοιχείου, τα πράγματα πάνε όπως σχεδιάστηκαν: η επιλογή της ανυπαρξίας είναι ότι ο γάμος θα προχωρήσει. Στην πρώτη περίπτωση, αν τίποτε δε συμβαίνει δεν θα υπάρξει γάμος. Στη δεύτερη, αν τίποτε δεν υπάρχει να τα διασπάσει, τα γεγονότα θα κυλήσουν όπως σχεδιάστηκαν και ο γάμος θα λάβει χώρα. Ομοίως με τις ερωτήσεις σε άλλα θέματα.





Οι προειδοποιήσεις πριν την ερμηνεία



Αυτό είναι ένα άλλο από εκείνα τα θέματα που πρέπει να καλύψουμε μόνο και μόνο επειδή θα τα διαβάσετε κάπου αλλού.

Τον παλιό καιρό, όταν ο αστρολόγος δούλευε για το βασιλιά, το να αναστατώσει τον εργοδότη του με μια δυσάρεστη ερμηνεία θα μπορούσε να αποβεί μοιραίο. Το να ελιχθεί στην ερμηνεία του για να δώσει μια ευχάριστη απάντηση ήταν λίγο καλύτερη επιλογή, καθώς τα γεγονότα σύντομα θα έδειχναν ότι η απάντηση ήταν λάθος. Ο αστρολόγος χρειαζόταν ένα διπλωματικό τρόπο για να ξεφορτωθεί τις μη ευπρόσδεκτες ερωτήσεις, έτσι αναπτύχθηκε ένας κατάλογος από «προειδοποιήσεις πριν από την ερμηνεία». Ο κατάλογος είναι επαρκώς κατανοητός για να βεβαιώσει ότι δίνει μια δικαιολογία για να μην διαβαστεί οποιοσδήποτε χάρτης θα μπορούσε να βάλει σε κίνδυνο τον αστρολόγο.

Όταν ένας βασιλιάς τον οποίο ούτε η μάνα του θα αγαπούσε ρωτούσε, «Με αγαπάει η πριγκίπισσα της διπλανής χώρας;» ο αστρολόγος μπορούσε να σχεδιάσει το χάρτη, βέβαιος

ότι θα έβρισκε τον Κρόνο στον 7ο οίκο, ή τον κυβερνήτη του 7ου αποδυναμωμένο, ή λιγότερες από 3 μοίρες (μερικοί βάζουν στον κατάλογο 5) ή παραπάνω από 27 μοίρες ενός ζωδίου πάνω στον ωροσκόπο, ή, ή, ή. Αυτό θα του επέτρεπε να εξηγήσει, «Λυπάμαι, Μεγαλειότατε. Θα ήθελα να απαντήσω αυτόν το χάρτη, αλλά δεν μπορώ. Δείτε – εδώ, έτσι λέει στο εγχειρίδιό μου».

Η μοναδική από αυτές τις προειδοποιήσεις που είναι κάτι παραπάνω από μια άδεια δικαιολογία ικανή να εντυπωσιάσει αγνοώντες μονάρχες είναι αυτή για τον αριθμό των μοιρών επάνω στον ωροσκόπο. Αν μια αρχική ή τελική μοίρα ενός ζωδίου είναι εκεί, ο ωροσκόπος είναι κοντά στο να αλλάξει από ζώδιο σε ζώδιο. Καθώς ο ωροσκόπος αναπαριστά τον ερωτώντα, είναι σημαντικό ο αστρολόγος να έχει το σωστό ζώδιο επάνω σε αυτόν, αλλιώς θα χρησιμοποιήσει λάθος πλανήτη για να συμβολίσει τον ερωτώντα και θα καταλήξει σε λάθος εξήγηση. Σήμερα αυτό δεν είναι πρόβλημα: το να έχουμε τη σωστή ώρα είναι τόσο ακριβές που μπορούμε να ξέρουμε πάντα ποιο ζώδιο ανατέλλει. Στο παρελθόν δεν γινόταν έτσι – ο Λίλλυ γκρινιάζει για νεφελώδεις ουρανούς που το κάνουν απίθανο να μαντέψει με βάση τη σωστή ώρα.

Ο ένας κανόνας προφύλαξης που είναι κάτι παραπάνω από δικαιολογία δεν ισχύει πλέον. Οι θεωρήσεις αυτές που είναι δικαιολογίες δεν χρειάζονται πια - εκτός και εάν δουλεύετε για έναν κακότροπο βασιλιά, στην οποία περίπτωση σας συνιστώ να βγάλετε οποιαδήποτε δικαιολογία από τον αέρα και να πείτε ότι βγήκε από τη μυστική προφορική παράδοση στην οποία έχετε εκπαιδευτεί. Έτσι, μπορείτε να ξεχάσετε αυτές τις προειδοποιήσεις.

Υπάρχουν αστρολόγοι που ασχολούνται πολύ με αυτές, βραδυπορώντας πολύ στο αν ένας χάρτης είναι «ριζικός», που σημαίνει «ικανός για να διαβαστεί». Αυτοί οι αστρολόγοι έχουν το δικό τους κώδικα μετάφρασης εκείνου του διάσημου Ερμητικού ρητού, που λέει «Όπως πάνω, έτσι και κάτω». Ο κάθε χάρτης μπορεί να διαβαστεί. Η αστρολογία δεν παύει ποτέ να δουλεύει.

Δεν πρόκειται να κάνω κατάλογο των προειδοποιήσεων εδώ: η εμπειρία μου με τους μαθητές είναι ότι σε πολλές περιπτώσεις άπαξ και οι κανόνες αυτοί έχουν μπει στο κεφάλι κάποιου είναι αδύνατο να τους βγάλεις ξανά έξω. Καλύτερα να μην τους βάλετε στο μυαλό σας. Δεν θα σας λείψουν.